Changu Narayan / Dashain / Phutung
Ook in Kathmandu doet de winter langzamerhand zijn intrede. Dat wil zeggen overdag is het aanzienlijk minder warm, maar ’s avonds laat kan het echt flink koud worden. Op straat zie je ’s avonds dan ook steeds meer mensen (zwerfkinderen, riskja-rijders) die zichzelf opwarmen bij vuurtjes die ze stoken met oude kranten en ander brandbaar afval. Af en toe zie je ook kinderen die zichzelf in vuilniszakken proberen te beschermen tegen de kou, waarbij het vuil in de zak als extra isolerende laag dient. Een dramatisch gezicht dat waarschijnlijk en hopelijk nooit zal wennen.
Vijaya Dashami / Tika
Zaterdag 23 oktober was de 10e en belangrijkste dag van het Dashain festival, Vijaya Dashami genaamd. De dag waarop de meeste mensen naar oudere familieleden gaan voor een Puja. Een godsdienstig ritueel waarbij het oudere familielid ook een tika op het voorhoofd plaats van het jongere familielid. Op deze dag is een tika niet gewoon een klein rood stipje of streepje, maar een grote dikke prop van rood poeder en rijst, die bij sommige mensen wel het hele voorhoofd beslaat. Op een normale dag zie je slechts weinig mensen met een tika rondlopen. Op deze dag en de dagen erna zag je maar weinig mensen zonder grote tika in de stad. Velen droegen daarnaast een stukje speciaal gras (Jamara) achter het oor.
Ook de koning deelde deze dag tika’s uit aan het volk van Nepal. Gewone burgers konden zich melden bij het koninklijk paleis in Kathmandu. Aangezien de koning van Nepal niet zo populair is, hadden slechts enkele duizenden mensen (van de ruim 26 miljoen Nepalezen en ruim 1 miljoen inwoners van Kathmandu) de moeite genomen om naar het paleis te komen.
In de stad zie je ook veel “Pings”, schommels gemaakt van bamboe. Deze pings zijn een onderdeel van het Dashainfestival geworden sinds de tijd dat men geloofde dat schommelen op de dag van Bijaya Dashami hen naar de hemel zou brengen.
Het was deze dag en ook de dagen erna erg rustig in de stad, waardoor het fietsen een zeer aangename bezigheid was, zeker ook gezien de wat aangenamere temperatuur van de laatste weken.
In het kinderhuis was het deze dag helemaal uitgestorven. Er waren nog maar 6 van de 30 kinderen over. Op zich natuurlijk ook de meest trieste gevallen, want zij hebben dus helemaal geen familie die zich tijdens deze feestdagen om hun bekommert.
Aangezien de meeste Nepalezen op deze dag dus naar familie gaan, zijn er dus ook maar weinig die werken, waardoor ook vele winkels en restaurants dicht waren (nog meer dan tijdens een Banda). Degene die nog open waren, puilden bijna uit en hadden soms een apart en duurder menu dan normaal en geef ze eens ongelijk.
Changu Narayan
Op zondagmiddag 24-10 zijn we naar Changu Narayan gaan fietsen, dit is een tempelcomplex op een heuvel 12 kilometer ten oosten van Kathmandu dat op de UNESCO werelderfgoedllijst staat. Weer een heel avontuur. Het was een stevige fietstocht via Boudhanath, langs een militaire controlepost buiten Kathmandu en een aantal hele leuke kleine dorpjes. We parkeerden onze fietsen aan het eind van een van deze dorpjes, bij het begin van een wandelpad, richting de rivier waar we doorheen zouden moeten lopen. We werden aangesproken door een dronken kleine man, die door zijn gebral nauwelijks te verstaan was. Hij liep achter ons aan en later liep hij voor ons. Hij liep aardig snel en gecontroleerd voor een dronken vent, maar zonder deze gids hadden we de tempel waarschijnlijk niet gevonden. Het pad ging over smalle dijkjes tussen de rijstvelden, door een rivier en daarna over smalle glibberige paadjes omhoog naar de tempel. Bijna boven begonnen het te onweren. Een keer een klap vlak boven ons in de laag hangende bewolking. De rollende donder klonk angstaanjagend. Helaas begon al snel daarna te regenen, net toen we boven bij deze tempel uit de 4e eeuw aankwamen. Daar de wandeling door de rivier en de glibberige paadjes langer duurde dan gedacht, hadden we niet veel tijd meer aangezien we graag voor het donker weer de grens van Kathmandu wilden bereiken. Dus niet lang gebleven en een paar grote stukken plastic gekocht en daar gaten ingemaakt zodat die als regenjas konden dienen. We moesten dezelfde weg terug en de glibberige paadjes waren nu natuurlijk nog gladder, wat vrij lastig was, maar juist door de donderwolken hadden we wel prachtige uitzichten op de vallei. Grappig hoe de Nepalezen dan langs je lopen en helemaal geen moeite met de gladheid hebben, zelfs niet met zware lading op de rug of kinderen in de heup.
Toen we terug bij de fietsen waren, bleken vandalen er aan hebben zitten rommelen. De banden van de fiets van Suus waren leeg en de handremmen van Arno waren afgebroken, zodat verder fietsen onmogelijk was. Aan de grote groep kinderen die in de buurt aan het spelen waren gevraagd of ze er wat vanaf wisten, maar volgens hen waren het waarschijnlijk kinderen die niet uit het dorp kwamen, maar guests waren (tuurlijk). Toen we ze hadden laten repareren in het volgende dorp op zo’n 20 minuten lopen, was het al donker en moesten we dus zonder licht terug over onverlichte wegen. Niet zo fijn dus met al die gaten in de weg, maar goed, het is allemaal weer goed gegaan.
Dinsdag 26 oktober dachten we eindelijk weer taalles te hebben, dus hiervoor weer vroeg opgestaan. Aangekomen bij het taalinstituut bleken de poorten echter nog steeds gesloten. Onaangekondigd was lerares Muna dus weer niet aanwezig. Achteraf bleek dat ze niet op tijd terug had kunnen komen omdat ze wegens extra volle bussen i.v.m. van familie terugkerende mensen geen ticket had kunnen bemachtigen.
Nabil Bank
Dus maar door naar de Nabil Bank. Met die bank hebben we nog een akkefietje. Op de eerste dag in Nepal hadden we bij een pinautomaat van Nabil geprobeerd te pinnen, maar we kregen geen geld en geen bon, maar er werd wel ruim 400 euro van onze rekening afgeschreven. We waren er al een paar keer geweest, maar we hadden nog steeds het geld niet retour. De manager keek al wat verschrikt dat hij ons weer in zijn kantoor zag staan. We stonden nu echt op onze strepen en wilde een bewijs dat hij het geld had laten overmaken. Deze keer kwam hij eindelijk met een kopie. Dat wil zeggen hij belde intern een medewerker en die kwam al na 1 of 2 minuten aanzetten met het uit een papieren archief gehaald document ! Ongelooflijk dat dat zo snel gaat in zo’n ogenschijnlijk zeer matig georganiseerde bank. De manager had niet eens onze namen, bankrekeningnummer of de betreffende datum, die laatste wist ie misschien uit zijn hoofd, maar de rest sowieso niet. En dat ie dat dan met een kort telefoontje zo snel voor elkaar kan krijgen.
Op het document stond inderdaad dat de beste man het geld op de dag van onze eerste bezoek al terug had gestort naar de Rabobank en waarschijnlijk zit het daar dus klem in een digitale informatiestroom. We vragen ons dus af welk systeem beter werkt. Of eigenlijk niet. We vragen ons af waar al die dure ICT investeringen van Nederlandse bedrijven goed voor zijn. Het Nepalese systeem blijkt aanzienlijk beter en sneller te werken.
Salsa
De rest van de week waren we druk met het BeOnTop werk, computerlessen, taalles en salsa-lessen. Deze week hadden we maar liefst 4 salsalessen. Het is wel grappig dat de Nepalezen in onze salsa groep onverwacht veel stijver blijken te zijn dan wij. Ze hebben meer lessen gehad, maar het niveau is nog laag en wij zijn al niet zo soepel in de heupen, maar zij zijn dus nog erger, terwijl er bij de Nepalese festivals heel wat afgedanst wordt. Maar het salsa blijft erg onwennig voor hun. De vrouwen durven de westerse mannen ook amper aan te kijken tijdens het dansen.
Children Post
In de zaterdag bijlage van de Kathmandu Post lezen we altijd met veel aandacht de inzendingen naar de Children Post. De teksten gaan meestal over de slechte situatie in Nepal en voor dit verslag hebben we min of meer willekeurig een representatieve inzending gekozen die goed aangeeft hoe kinderen over de situatie in Nepal denken.
Gedicht uit de Children Post (zaterdag bijlage van de Kathmandu Post)
The conditions of Nepal today
The country which was recognized
As a very peaceful nation
Today in the same country
There is a civil war
Where the follower of peace
Gautum Buddha was born
And where all the people do peace love
Today, in the same courtyard of the country
There is a civil war
In previous years, all Nepalis
Co-operated with each other
But today,
Today they are fighting each other
In sunny days also, and under the blue sky
Nepal seems to be covered with black cloud
Nepalis are killing Nepalis
Oh God! What a problem are we facing?
Our lovely mother is weeping.
We should not just sit and by look
The removal of sindur from women
All people should be conscious
About bringing peace to our country
Let the country which was recognized as peaceful
To remain a peaceful realm
By Sarita Karki
Class 10, Golden Sunrise English School
Phutung
Maandag 1 november zijn we er weer op de fiets op uitgetrokken ten noorden van Kathmandu in de omgeving van Phutung. Het was weer heerlijk om uit de drukte van de stad te zijn en door het prachtige landschap van rijstvelden, bamboebosjes en knusse huisjes te fietsen met de prachtige indrukwekkende bergen op de achtergrond. Tijdens de contacten met de locale bevolking konden we nu goed merken dat ons Nepalees vooruit begint te gaan, want de gesprekken gaan wat soepeler en we kunnen meer dingen vragen en begrijpen.
Theo van Gogh
Dinsdag 2 november
Aangezien we dinsdagochtend altijd werken en ook regelmatig het nieuws checken, zijn we zeer snel op de hoogte van de moord op Theo van Gogh. Deze gruweldaad slaat ook bij de Nederlandse vrijwilligers en toeristen in als een bom en ook de Nepalese media besteden aandacht aan dit voorval. De afstand tussen “bananenrepubliek” Nepal en het zogenaamd beschaafde Nederland wordt ineens heel klein.
Dashain feestje
Dinsdagavond waren we nog laat aan het werk bij 1905. Een half uur voor we weggingen, ging de muziek beneden steeds harder en werd het gejoel ook steeds luider. Toen we vertrokken bleek dat er een soort Dashain-personeelsfeestje aan de gang was. Voor Dashain moest het restaurantpersoneel namelijk zelf hard werken, dus kregen ze achteraf hun “kerst-borrel”. De anders zo serieuze mannen waren flink losgeslagen en uitbundige aan het dansen, de alcohol vloeide rijkelijk. Maar het was echt een hengstenbal, er was geen vrouw bij aanwezig.
Toen één van de personeelsleden de microfoon greep om een lied te gaan zingen en enigszins brallend een toespraak te houden, ging het geheel wel erg veel lijken op de uitzending van debiteuren/crediteuren met de eindejaarsafsluiting (zonder juffrouw Janny dan). We keken het geheel nog even aan en besloten toen de aftocht te blazen omdat het volgende dag weer een vroegertje zou worden i.v.m onze laatste taalles.
In ieder geval tot en met december zullen we ons Nepalees zelf verder oefenen en bij een eventueel terugkeer in januari zullen we de taallessen waarschijnlijk voortzetten.
Visum verlengen
’s Middags moesten we onze visa verlengen, wat een heel gedoe kan zijn hier. In het immigration office zitten een aantal ambtenaren die zich voornamelijk vervelen en als ze een keer wat te doen hebben, willen ze graag laten zien dat ze macht hebben. En zeker wanneer je je visum laat verlopen, kun je grote problemen verwachten.
Bij ons zaten ze gelukkig alleen wat te zeuren omdat we net voor sluitingstijd binnenkwamen en het invullen van de formulieren zoveel tijd kostte dat het inderdaad al over tijd was en ze de formulieren dus niet meer wilden verwerken. Wij bleken echter meer geduld te hebben dan zij. Waarschijnlijk omdat ze toch niets meer te doen hadden, gingen ze uiteindelijk morrend aan de slag, probeerden ze nog wel de prijs met 20% te verhogen en moesten we wel anderhalf uur later weer terugkomen om het papiertje weer op te halen.
verkiezingsuitslag Amerika
De verkiezingsuitslag uit Amerika wordt met verbazing en zelfs verdriet ontvangen. Er zijn maar weinig westerlingen die de herverkiezing van de grote terrorist Bush kunnen begrijpen. Ook de Nepalezen zijn verre van enthousiast. In het midden oosten werken namelijk veel Nepalezen die regelmatig door hun werkgevers in met name Saoedi-Arabië naar Irak worden uitgezonden. In Nepal vindt men dat Bush ook de levens van hun burgers in gevaar brengt.
Een Amerikaanse gynaecoloog krijgt zelfs tranen in haar ogen omdat deze uitslag voor haar nagenoeg zeker betekent dat ze haar beroep, waarbij het uitvoeren van abortussen een belangrijk deel van haar activiteiten zijn, binnenkort vanuit Canada moet gaan uitvoeren.
Voorbereiding tripje Pokhara
Donderdag overdag flink door/voorgewerkt voor BeOnTop. Zaterdag gaan we nl 2 weken naar Pokhara (een soort van vakantie) en we verwachten dat de internetverbindingen daar aanzienlijk slechter kunnen zijn. We zullen ons daar dus vnl. op klussen richten die offline kunnen gebeuren, afhandeling van spoedzaken en e-mail. Daarnaast zullen we een lang weekeinde echt vakantie houden en een trekking gaan maken in het Annapurna gebergte.
Donderdagavond hadden we wel wat ontspanning, we hadden een eetafspraak met Edith en Maarten, een leuke stel dat voor een jaar op wereldreis is en heerlijk reisverhalen uit o.a. Mongolië, China en Tibet had, zie ook www.daarheenenweerterug.nl.
