Myanmar

Myanmar / Burma

Even een berichtje uit Mandalay, Myanmar waar we nu 9 dagen zijn. Het is echt super, een “Golden land”. We dachten dat dat op het vele goud van de pagoda’s sloeg, maar dat blijkt meer betrekking te hebben op de harten van de mensen. In de centra van de steden wordt al wat westers (Coca Cola, e-mail, Britney Spears, Westlife en onze eigen Venga Boys hebben hier al hun intrede gedaan), maar dat komt waarschijnlijk meer door de invloed van tv en Chinezen dan door toerisme, want behalve op de hotspots zie je die hier nauwelijks. Wanneer je ook maar iets buiten de stadscentra komt, lijkt het of je een of meer eeuwen teruggaat in de tijd. We hebben 4 dagen gefietst en vele weinig door toeristen bezochte plekken aangedaan. Je bent dan echt een bezienswaardigheid en bij stops.

16 november in het donker aangekomen in Yangon – Myanmar, dus de volgende dag kregen we pas de eerste indruk van de stad. Hoewel het al enigszins verwesterd is, is Yangon een aangename, rustige stad, met ontzettend veel gezellige (eet)stalletjes op en teashops (met heerlijke birmese snacks) langs de straat. Het eerste dat opvalt, is dat de meeste mannen nog in traditionele longyi’s (een soort van rok tot op de enkels) lopen, een leuk gezicht. Daarnaast vind je nog vele, helaas enigszins vervallen, koloniale gebouwen uit de britse tijd. In Yangon zijn we o.a. naar de Sule Paya en Swedagon Paya geweest. M.n. bij de laatste (een groot tempelcomplex met veel goud) heel veel Birmezen die allerlei gebedsceremonies uitvoerden. Toen we even wilden uitrusten in een parkje, wemelde het om ons heen meteen van de jongeren en monniken die hun engels wilden oefenen; heel gezellig.

Vanuit Yangon naar Bago, waar we veel gefietst hebben door leuke kleine dorpjes en over het platteland. Hier heel veel ontzettend aardige mensen, die met je willen praten, voetballen, je alleen willen aanstaren of toelachen of eten/drinken aanbieden. Ook een uitstapje gemaakt naar de “balancing rock” een overgewaardeerde toeristische attractie in Kyaiktyo. Daarna met de hobbelende nachtbus door naar het minder sfeervolle Mandalay, waar je er veel toeristen vindt. De tempels maar een beetje links laten liggen en lekker gefietst door de armoedige dorpjes ten zuiden van de stad en meteen de oude stad “Amarapura” met de bekende lange teakhouten brug aangedaan.
Vanuit Mandalay voor een habbekrats met het vliegtuig naar Bagan gevlogen. Het enorm uitgestrekte tempelcomplex schijnt vanuit de lucht erg indrukwekkend te zijn. Echter, wanneer je door de vertraging pas in het donker aankomt, gaat die vlieger natuurlijk helaas niet op. In Bagan wederom veel gefietst, dit maal langs de honderden tempels. Inderdaad een indrukwekkend groot terrein met overal tempels die als paddestoelen uit de grond lijken te zijn gekomen. Een uitstapje gemaakt naar Mount Popa, “home of the nats”. De Nats zijn de natuurgeesten die volgens birmees spiritisme overal aanwezig zijn en altijd goed gestemd moeten worden. Overal worden ook dagelijks geofferd aan deze Nats en bij Mount Popa zie je vele pelgrims, die soms hele leuke dansen uitvoeren.

Een zware busrit, waarbij de bus enkele malen “pech” had (kun je van pech spreken met zulk dramatisch onderhoud, is meer een kwestie van kansberekening), bracht ons terug naar Mandalay, van waaruit we doorreisden naar Pyin-oo-Lwin, een idyllisch heuvelplaatsje, waar een van de belangrijkste vormen van publiek transport de paardenkoets is. Hier met de fiets en liftend op een truck een eind de heuvels ingetrokken, waar je bij de Shan-stammen komt, die zelden of nooit een westerling zien. Kinderen stonden soms met grote ogen te kijken of vluchtten zelfs bang naar hun ouders toe.
Vanuit Pyin-oo-Lwin met de trein naar Hsipaw. Een lange rit met veel gewiebel, waarbij we soms bang waren dat de trein op zijn kant zou vallen. Bij het passeren van de bekende Gokteik-brug kwam er bijna een uur lang een ambtenaar letterlijk in ons nek zitten om te voorkomen dat we foto’s van deze zogenaamd strategisch belangrijke plek zouden maken. In Hsipaw wederom door erg leuke Shan-dorpjes gefietst en o.a. Mr. Donald in Shan-palace bezocht. Met deze man circa 3 uur over de situatie in Myanmar gesproken. Een diep indrukwekkende namiddag die ons nog lang zal heugen. Sowieso zijn de verhalen van de birmezen, die engels spreken en het aandurven om over politiek te praten, vrij indrukwekkend. Echter, ten aanzien van de veel gestelde vraag of het “ethisch verantwoord” is om naar Myanmar te gaan, kunnen wij alleen maar bevestigend antwoord geven. Mn om de informatie en geldstromen op gang te houden. Slechts een zeer beperkt deel van je uitgaven komt bij de machthebbers terecht, de rest rechtstreeks bij het volk.
Op 5 december verlieten we met dubbele gevoelens via Yangon het land richting Chiangmai (Thailand) om snel door te reizen via Chiang Rai naar Laos (Little Thailand).

Laat een antwoord achter