Bariloche e.o., Tren Patagonico, Bahia Blanca – Argentinië
6 – 26 januari – Lake District (o.a. Bariloche & Junin de los Andes), oost kust, terug in Buenos Aires
Vanuit El Bolson zijn we naar Bariloche in Parque Nacional Nahuel Huapi gereden. Als eerste wilden we net ten zuiden van Bariloche nog een uitstapje naar de berg Monte Tronador maken. Gelukkig troffen we onder aan de bergweg richting deze top een aantal slimme parkwachters die de auto’s controleerden. Door de regen van afgelopen nacht was de weg alleen begaanbaar voor 4×4’s en wij moesten dus helaas rechtsomkeer maken en onze weg naar Bariloche voortzetten. In deze omgeving reden we eerst een rondje over de beroemde Circuito Chico, een korte toeristische route langs het Huapi meer, Colonia Suiza, mooie uitzichtpunten en o.a. een schiereiland met het meest beroemde hotel van Argentinië, het luxe Llao Llao hotel.
Bariloche
Bariloche zelf is niet echt een interessante plaats, het is min of meer gebouwd voor het toerisme en puilt uit van de reisbureautjes, chocoladewinkels, restaurants waar je kunt kaas-, vlees- of chocolade-fonduen. De hele omgeving van Bariloche lijkt wel een kruising tussen een Centerparcs of Landal Green Parcs vakantiepark, Zwitserland en de Efteling, met vele vakantiewoningen in prachtig heuvel-/bergachtig landschap met vele bossen en meren met de daarop afgestemde activiteiten (wandelingen, boottochten, wintersport, raften, golf, bergbeklimmen etc), maffe fisher prize-achtige treintjes in het groot en poppen en Sint Bernardshonden om mee op de foto te gaan en uiteraard ontbreken de grote aantallen trainingspakken niet.
Villa La Angostura
We besloten dus om niet in Bariloche te blijven, maar alleen wat meer informatie te vergaren over de omgeving, treintickets voor de Tren Patagonico naar San Antonio Oeste aan de oostkust te boeken en vervolgens naar het veel aangeprezen Villa La Angostura ten noorden van Bariloche te gaan. In de omgeving van Villa La Angostura vind je vele rustig gelegen vakantiehuisjes. Helaas is er echter niet één meer te krijgen en zijn wij veroordeeld om in het centrum van La Angostura zelf te verblijven. Het dorpje zelf is een klein Bariloche en super populair bij de Argentijnse jeugd om lekker op vakantie te gaan. Vul dit aan met de hele dag regen, kou en wind (ja ja, echte Hollandse taferelen hier) en je kunt spreken van een niet al te groot succes. Wij hebben ons portie mooi weer natuurlijk wel gehad, maar voor de mensen uit de omgeving van Buenos Aires met maar een paar weken vakantie is dit natuurlijk behoorlijk vervelend. Nat en bibberend doen ze de restaurants en bars volstromen, waar we met zijn allen op TV de beelden van de achtergeblevenen in Buenos Aires kunnen volgen en zien hoe men daar zat te puffen met een temperatuur van maar liefst 35 graden. We hebben vooral medelijden met de vele duizenden campinggasten, vnl jonge backpackers die rondtrekken langs de meren. De aanhoudende regen heeft namelijk op de campings ongeveer net zulke grote meren gecreëerd als men naast de campings had moeten kunnen vinden.
San Martin en Junin de los Andes
De volgende dag is het iets beter weer en rijden we via het prachtig gelegen Villa Traful verder over de 7 meren route naar San Martin de los Andes en van daaruit weer door naar Junin de los Andes. Ook hier zaten de meeste hotels tjokvol met nog vele mensen op zoek naar de laatste kamers. Daar waar er nog plaats is, krijg je weinig voor veel. Vanuit Junin de los Andes gingen we eerst naar de noordkant van de Lanin Volcan. Dit was wel een mooie rit, o.a. door Pehuén bos. De Pehuén bomen of monkey puzzle trees of Araucaria aruacanas zijn vrij aparte bomen, beetje een soort kruising tussen een dennenboom en een cactus met schubachtige takken en bladeren. In het park was de weg weer vrij slecht, dus voor de zekerheid maar bij de parkwachters geïnformeerd of weg richting het mooie Lago Tromen verder wel begaanbaar was. Het antwoord was bevestigend. Nou dat viel dus tegen: wederom enorme hobbels, modders, riviertjes, plassen. Gelukkig hadden we iemand in een 4X4 voor ons, dus konden we aan zijn diepgang door het water onze kansen inschatten. Toen hij wel erg diep door het water ging, zat er voor ons niet anders op dan te stoppen en de tocht te voet voort te zetten. Bij het meer hebben we even zitten kijken naar vissers. Junin de los Andes en omgeving zijn heel populair bij sportvissers, mn voor fly fishing.
De 2e dag in Junin de los Andes hadden we eindelijk weer echt mooi weer en gingen we naar Lago Huechulafquen met (de zuidkant van) Volcán Lanin als belangrijkste aandachttrekker in de omgeving. Met ruim 3770 meter torent ie overal boven uit. Het landschap was schitterend. De zon had de wegen echter nog niet goed opgedroogd en het bekende baggeren door modder en riviertjes kon weer beginnen. Gelukkig waren er wat meer mensen en auto’s in dit deel van het park. We maakten een paar leuke wandelingen in de prachtige omgeving, o.a. naar een mooie waterval.
De laatste dag bezochten we nog een laatste groep meren (o.a Lago Curruhue en Lago Epulafquen) met onder andere een bron van thermaal water die verder nog niet ingericht was als kuuroord en een enorme rivier van versteende lava en niet te vergeten moeilijke wegen, veel modder, veel riviertjes en plassen.
Donderdag 12 reden we via de oostkant van de zeven meren route terug naar Bariloche. We hadden erg mooi weer tijdens deze tocht door prachtig landschap met nu naast rivieren, meren, bergen, bossen ook mooie rotspartijen.
Vanaf vrijdag de 13e was Argentinië ruim een week lang volledig in de ban van een spectaculaire bankroof. Hierbij werd een groot aantal mensen gegijzeld, een flink bedrag aan cash geld buitgemaakt en daarnaast een onbekende inhoud van meerdere kluizen van een groot aantal rijke klanten, waarvan de waarde waarschijnlijk in de miljoenen dollars loopt. Ondanks dat de bank volledig omsingeld werd, wisten de daders te ontkomen door een muur op te blazen en via een tunnel van een nutsbedrijf onder de omsingeling door te wandelen.
Op deze dag leverden we na bijna 10.000 kilometer in huurauto’s door Argentinië te hebben gereden voor de laatste maal een huurauto in. Helaas bleek het verhaal van de politie in El Chalten niet te kloppen en konden we toch zelf opdraaien voor de schade die was ontstaan toen een andere auto tegen onze geparkeerde auto was aangereden. Het verhuurbedrijf vroeg ongeveer 5 keer zoveel als het bedrag waarvoor wij de schade al voor de zekerheid hadden laten taxeren. Met 1/5 ging het autoverhuurbedrijf echter niet akkoord en we spraken af dat we een taxatie zwart op wit zouden laten zetten. Toen bleken we in Bariloche echter veel hogere prijzen te krijgen, maar uiteindelijk hoefden we toch maar de helft van het eerstgenoemde bedrag te betalen. Lekkere jongens die autoverhuurders.
Tren Patagonico
De rest van de middag gebruikten we om wat werk weg te werken en tegen de avond stapten we in de Tren Patagonico. Als snel kwamen de herinneringen aan de Transsiberië Express weer boven, hoewel dat natuurlijk wel een andere categorie is. Deze rit was maar 1 nachtje en de slaapcoupés waren veel luxer, maar het landschap was zeker in het begin ook erg mooi en enorm uitgestrekt. ’s Nachts schommelde de trein enorm en viel het niet mee om te slapen terwijl je heen en weer lag te schuiven in je bed. Om 7 uur ’s ochtends kwamen we aan in San Antonio Oeste. Hier stapten we uit de trein daar meerdere mensen ons hadden verteld dat de kust met rots/grotachtige formaties in de nabije omgeving (bij Las Grutas) erg mooi zou zijn. Dat vonden kennelijk meer mensen want in heel San Antonio en heel Las Grutas was geen accommodatie meer te krijgen. En dan ook echt geen, dus ook niet tegen absurde tarieven of alleen 5 sterren locaties. Vervelender was dat er voor de eerste 3 dagen ook geen plaatsen meer waren in bussen naar Bahia Blanca of Buenos Aires, dus we konden ook niet direct onze reis richting uiteindelijk Buenos Aires voortzetten. We besloten uit te wijken naar Viedma (dit was overigens ook de eindbestemming van de Tren Patagonico), 3 uur bussen verderop. Wel eerst telefonisch een reservering gemaakt. Dat bleek een goede zet. Viedma is niet zo’n populaire plek maar vanwege een evenement was het deze dag erg druk, toen we aankwamen was inmiddels alles al volgeboekt.
Bij de Rio Negra rivier was het een drukte van belang. Af en toe kwam er een kano langs met een of twee roeiers er in die met gejuich werden begroet. Omdat het telkens maar om één boot ging, leek het niet echt op een wedstrijd, maar na wat rondvragen bleek het om de befaamde Rio Negro regatta te gaan. Een roeiwedstrijd van zo’n 500 kilometer van Neuquén naar Viedma waar de roeiers zo’n 13 tot 20 uur overdoen.
Vanwege dit evenement waren er allerlei activiteiten in de stad. Het door velen als niet zo’n interessant stad betiteld Viedma bruiste zo waar een beetje. De dag werd afgesloten met de miss Rio Negro verkiezing en een popconcert.
Na nog een bezoekje aan Carmen de Patagones, het historische stadje aan de overkant van de Rio Negro reden we verder naar Bahia Blanca een grote stad op nog maar 8 uur bussen van Buenos Aires.
Wellicht dat de plaatsnaam Bahia Blanca beelden van witte stranden en wuivende palmbomen oproepen. Nou die vind je hier niet. Bahia Blanca is een grote, maar toch aangename stad die vooral belangrijk is vanwege de petrochemische industrie en de haven. In het centrum vind je vele oude gebouwen, gezellige bars en restaurants en een aantal interessante musea. Echter, een toeristische highlight is het zeker niet. Velen verblijven in Bahia Blanca als tussenstop op weg naar of terug uit Patagonië. Zo ook wij dus. Na 2 ontspannen dagen in de stad legden we de laatste etappe naar Buenos Aires af per nachtbus.
In Buenos Aires is men druk met het proces tegen de burgemeester van de stad vanwege zijn rol als eindverantwoordelijke van de brandweer bij de grote discobrand in 1994 waarbij bijna 200 mensen omkwamen omdat het geluidsisolerende materiaal niet brandveilig was.
In het weekend veranderde het microcenter of downtown Buenos Aires weer een grote filmset. Het is dan lekker rustig en de brede straten met mooie oude gebouwen lenen zich goed voor diverse filmscenes en reclamespotjes.
Onze laatste week in Argentinië hebben we nog een weekje van de aangename sfeer van Buenos Aires genoten, een tango show bijgewoond, nog wat Spaanse lessen genomen en wat inkopen gedaan.
Op woensdag 25 en donderdag 26 januari was het op Plaza de Mayo extra druk vanwege de laatste jaarlijkse 24 uurs mars van de Dwaze moeders. Wij gingen tussendoor maar wel even naar bed, maar petje af voor deze oude dames die ondanks hun hoge leeftijd nog op zo’n manier demonstreren voor hun zaak. Zelf vinden ze zich echter ook een beetje te oud voor zo’n extreme actie, dus vanaf nu doen ze nog alleen de wekelijkse rondjes op donderdagmiddag.
Op de avond van 26 januari gaan we deze prachtige periode van ruim 4 maanden Argentinië afsluiten en vertrekken we naar Spanje. De volgende dag komen we aan in Madrid en zullen nog een dag of 10 naar Andalusië gaan, waaronder een week in de omgeving van Granada voor het jaarlijkse bedrijfsuitje. Half februari komen we weer in Nederland aan.
Op één van onze laatste dagen in Argentinië lazen we toevallig dat Argentinië voor het eerst als nummer 1 uit de bus is gekomen bij de jaarlijkse vaststelling van meeste interessante reisbestemmingen van de Lonely Planet met China en India als goede nummers 2 en 3.
Een begrijpelijke uitkomst, want Argentinië is een prachtig land met schitterende natuur, aardige mensen, goede voorzieningen en zeer interessante prijzen. Echter, wanneer wij zo’n lijst zouden opstellen, zouden landen als China en India zeker boven Argentinië komen, m.n. vanwege de boeiende cultuurverschillen.
