Buenos Aires (vervolg)
Terug in Buenos Aires
Hier weer een verslagje uit Buenos Aires, waar de verkiezingskoorts (verkiezingen van zondag 23 oktober) voor de senaat en tussentijds voor het presidentschap) de laatste dagen nog verder is opgelopen. Hing Buenos Aires sowieso al vol met aanplakbiljetten, de afgelopen week werd zo’n beetje elk leeg stukje muur volgeplakt met verkiezingsposters. De laatste dagen waren er ook meer demonstraties in de stad. Deze zien er eigenlijk vrij sneu uit, want in een stedelijk gebied met zo’n 14 miljoen inwoners en naar schatting veel meer dan 1 miljoen werklozen, kunnen de organisatoren niet meer dan 100 a 300 mensen op de been brengen voor hun boodschap. En dat terwijl men zegt dat het niet goed gaat met Argentinië en meer dan 50% van de mensen onder de locale armoedegrens leeft. Wellicht vindt men dus dat de huidige regering op de goede weg is of wordt demonstreren door harde maatregelen niet erg aantrekkelijk gemaakt.
De verkiezingen gaan trouwens gepaard met bijzondere maatregelen. Politici mogen sinds vrijdag geen campagne voeren en aparter, alle publieke shows, sportevenementen e.d. zijn zondag verboden tot 9 uur ’s avonds. Dit betekent dat ook alle nachtclubs en bars zaterdagavond om 12 uur dicht gaan. Ook is er een alcoholverbod tot 21 uur.
Vrijdagnacht zijn we dus vanuit Mendoza terug gereden naar Buenos Aires. De tweede lange busrit en toch verbazen we ons weer over de enorme luxe van de bussen, die enigszins vergelijkbaar is met business class in een vliegtuig. Omdat we ons niet bezig hoeven te houden met gestolen bagage slapen we ook aanzienlijk beter dan op de heenreis.
River Plate – Boca Juniors
Zondag stond de voetbalkraker River Plate – Boca Juniors op het programma. Met een groep van circa 30 Argentijnse en buitenlandse gasten (1/3 kwam uit Ierland) van het hostel gingen we naar deze wedstrijd in het El Monumental stadion van River Plate. De Nederlandse voetbalfans zullen hier wat minder prettige herinneringen aan hebben, want dit is het stadion waar Nederland de finale van het WK van 1978 met 3-1 van Argentinië verloor.
Als we een uur voor aanvang van de wedstrijd het stadion in komen, zit deze al nagenoeg tot de nok gevuld met uitzinnige in rood-wit geklede River fans. Als de spelers van River het veld betreden gaat het denkbeeldige dak (het is geen Amsterdam Arena) eraf.
Verder treffen we het echter niet. Lijstaanvoerder Boca leek helaas te komen voor een 0-0. Want sterker als ze waren, beperkten ze zich tot rustig verdedigen, veel theater en tijd rekken vanaf het begin van de wedstrijd. Het zwakkere River (staan nummer 12 van de 20) probeerde uit alle macht om een doelpunt te forceren, maar was daar niet toe in staat. De supporters van River, een beetje de club van de verwende rijken, hebben moeite om hun enthousiasme vast te houden en na een kwartier spelen zakt de sfeer in het stadion wat weg. De wedstrijd eindigde inderdaad in een topper onwaardige 0-0. Dat hebben wij weer. Na de wedstrijd moeten we nog een half uur in het stadion wachten tot dat alle Boca supporters het stadion verlaten hebben. De supportersscheiding is bijzonder strict, van de getroffen veiligheidsmaatregelen zou men in Nederland nog iets kunnen leren.
Aangifte
Maandag gaan we bij de politie aangifte doen van de gestolen tas. We gaan naar het speciale bureau waar toeristen aangifte kunnen doen, vullen eerst een formulier in en moeten vervolgens ruim een half uur wachten. Dan arriveert er een agent die ons samen met een tolk naar het bureau gaat vervoeren die het dichtst bij het plaats van het delict ligt, het busstation dus. We verbazen ons over het feit dat in de 3 kwartier dat we in het bureau zijn er helemaal niemand anders binnenkomt. Zou Buenos Aires dan veel veiliger zijn dan wordt beweerd??
We worden dus naar een ander politiebureau getransporteerd en de tolk praat honderd uit tegen de chauffeur. Vervolgens zijn wij het slachtoffer en begint de dame uitgebreid aan ons uit te leggen dat ze net haar relatie heeft verbroken met haar vriend, daar deze op het punt stond om te gaan trouwen. In het andere bureau is de daar dienstdoende agent het slachtoffer en tussen haar verhalen door vindt ze ook nog tijd om met ons bij te praten en de nodige vertalingen te geven. Wanneer we het bureau verlaten wenst ze ons verder heel veel plezier en zoent ze ons beide hartelijk gedag. Dat laatste is wel opvallend. Alles en iedereen lijkt hier elkaar voortdurend te zoenen bij aankomst én vertrek, slechts 1 keer gelukkig. Het gebeurt nog net niet in de supermarkt, maar bijv. bij het verlaten van een hostel waar je een paar dagen bent geweest, is dat alweer de normaalste zaak van de wereld. Een gezellige gewoonte.
Naast dit wat meer oppervlakkiger gezoen, zie je in Buenos Aires ook overal vrijende en zoenende paartjes. In sommige parken behoor je absoluut tot een kleine minderheid wanneer je niet in een innige verstrengeling met een partner verwikkeld bent. Een passioneel volk die Argentijnen.
Het weer is super de laatste tijd. Voortdurend strak blauw en zo’n 25 tot 30 graden. Keerzijde hiervan is dat het erg droog is. Dinsdag vliegt een deel van het natuurreservaat “Reserve Ecologica Castenera Sur” in de brand, dit is nabij Puerto Madero, Plaza de Mayo en redelijk in de buurt van ons hostel. Zo’n 20 hectare van dit, vanwege de ligging, unieke gebied gaan in de vlammen op. Toevallig zijn we in de buurt, door de constructie van een metershoge boulevard langs dit gebied, kun je letterlijk met je neus op de vlammen staan, de straatkindertjes beleven hun middag van het jaar.
’s Avonds zien we op TV een stukje van een Miss verkiezing. We denken eerst dat het de Miss Anorexia verkiezing, maar de missen in spé die nog aanzienlijker dunner zijn dan bijv bij een Nederlandse miss verkiezing en waar de botten aan alle kanten uitsteken, doen wel degelijk mee aan een “normale” wedstrijd. Op straat verbazen we ons ook nog steeds regelmatig over de grote hoeveelheid wandelende skeletjes hier. Als hier eens een orkaan van het type Wilma langs zou komen, zou waarschijnlijk 1/3 van de vrouwelijke inwoners wegwaaien.
De rest van de week vermaken we ons (naast werken) met o.a. een bezoekje aan het beroemde cafe Tortoni, de Argentijnse variant op een lekker foute Jordanese feesttest als bijv bij Thalia in Amsterdam, met Tango dans en muziek, een bezoek aan Museo Nacional de belles Artes met o.a. werken van Rembrandt, Van Gogh, Jongkind, Albert Cuyp en Frans Hals, een bezoekje aan Casa Rosada en een bezoek aan het Evita Museum. Deze bijzondere dame wordt hier m.b.v. films, foto’s, citaten en persoonlijke bezittingen treffend min of meer tot leven gebracht in het prachtige gebouw dat ze ooit heeft aangeschaft voor de huisvesting van de Fundacion Ayuda Social Evita Peron, een stichting die zich inzette voor o.a. arme vrouwen en kinderen.
Naast de verkiezingen wordt Argentinië ook bezig gehouden met de Amerika Top die begin november in de mondaine badplaats Mar del Plata wordt gehouden. Vervelende bijkomstigheid van een Amerika Top is dat de grootste bedreiger van de wereldvrede hierbij aanwezig dient te zijn. In Argentinië zijn er dus ook vele mensen die George W. Bush begrijpelijkerwijze liever niet in hun land willen hebben. Een aantal van hen vindt het helaas ook nodig dit middels geweld af te dwingen. De laatste maanden vinden er dus af en toe kleine aanslagen plaats op “Amerikaanse” doelen als de BankBoston, HSBC bank en de McDonalds. Voor zover wij weten zijn hierbij geen slachtoffers gevangen en zijn ze puur intimiderend van aard.
De afgelopen week kregen wij ook een aantal berichten uit Nepal die we wel het vermelden waard vinden.
– Laat we beginnen met het goede nieuws dat het toerisme behoorlijk aantrekt, na het afkondigen van een staakt het vuren. Een opsteker voor de Nepalese economie dus.
– Een minder bericht is het volgende: Een jongeman, Niek, die wij hebben ontmoet in Nepal blijkt al 3 tot 4 maanden opgesloten te zitten in een Indiaase cel. Hij werkte voor een Nederlandse stichting aan een documentaire over vrijwilligerswerk in Nepal. Zijn opdracht zat erop en hij bleef nog wat langer in Nepal om van het land te genieten. Op een gegeven moment verliep zijn visum en is hij aan duistere types die hem zouden helpen een nieuw visum te krijgen, zijn paspoort kwijtgeraakt, waarna hij zonder paspoort de grens met India is overgestoken. Vervolgens werd hij door zijn Nepalese vriendin beschuldigd van vrouwensmokkel. Een trieste zaak, want geen van diegenen die hem kenden, geloven dat dit de waarheid is.
Momenteel zit Niek dus al een paar maanden vast onder erbarmelijke omstandigheden. Met zeven andere gevangenen, waaronder verkrachters en moordenaars, zit hij in een cel. De aanklacht tegen hem is niet duidelijk en hij krijgt slecht te eten. Door de slechte hygiënische omstandigheden heeft hij last van infecties. Niek heeft zich ingelaten met de verkeerde mensen, maar verdient het niet om als een crimineel behandeld te worden.
Op www.redniekpennings.nl heeft men een handtekeningenactie voor hem gestart
– Het laatste bericht hebben we even letterlijk geknipt en geplakt uit een email die we hebben ontvangen en gaat over een Nepalees gebruik bij verkeersongelukken. Lees en huiver !!
“EN dan dit nog !!!! A. is verleden week dinsdag-morgen geschept door een bus die een andere bus inhaalde, A. zat achterop ’n motor en ze stonden stil in de berm, maar de passerende bus maakte een onmogelijke inhaal en moest snel de berm in om tegenligger te ontwijken. Schepte de motor met A. achterop en de bestuurder. Werden stevig geraakt. A. lag bewusteloos op de weg net voor de bus en zat onder het bloed
EN wat nu komt is niet te geloven maar echt voor 100% waar:
De bus-chauffeur probeerde wat achteruit te rijden omdat hij er nog eens overheen wou rijden (dat doen ze in Nepal, dan kost het maar 25.000 rps (circa Euro 270,-) als hij dood is). Gelukkig hebben omstanders A. van die plaats weggetrokken en hebben andere omstanders de voorruit van de bus ingegooid en de bestuurder uit de bus getrokken en flink toegetakeld. Toen de politie arriveerde hebben ze de chauffeur flink onder hande genomen (zo gaat dat hier) en werd meegenomen door de politie, die komt in de bak terecht. De bus-maatschappij draait gelukkig voor alle kosten op, dat is me in allegeval bespaart gebleven. A. is door omstanders bewusteloos naar het ziekenhuis gebracht in Bhaktapur waar het gebeurde omdat wachten op de Ambulance ze te lang duurde. Daar is hij na anderhalf uur weer tot bewustzijn gekomen, verbonden, gehecht, schoon gemaakt van bloed e.d. (wordt verdomme weer helemaal beroerd nou ik dit mail) en werd verzorgd.
ER NOG EEN KEER OVERHEEN RIJDEN DAT HET SLACHTOFFER DOOD IS, IS EEN ZAAK DIE IN NEPAL REGELMATIG GEBEURT (heb e.e.a. nog eens goed nagevraagd bij anderen) Dan zijn ze van verdere rechtsvervolging en kosten af. Ze zijn verd… al jaren bezig om die wet veranderd te krijgen, maar de hoge bazen en bezitters van bus-maatschappijen en vrachtwagens e.d. houden dat iedere keer weer tegen.
De kosten van niet overlijden en ziekenhuis en nazorg etc.etc. zijn meestal veel meer, daarom, als het slachtoffer overleden is kost het 25.000 rps en zijn ze van alles af.”
In het bericht staat al, dat de schrijver het verhaal heeft gecheckt. Omdat wij het nog steeds amper konden geloven, hebben we het verhaal ook nog eens gecheckt bij bekenden in Nepal, maar het is helaas de waarheid dat zulke dingen regelmatig gebeuren in Nepal en dat dit wettelijk zo geregeld is.
