Buenos Aires
Madres de Plaza de Mayo
Na een eerste relaxt dagje in Buenos Aires beginnen we de tweede dag aan een weekje ontspannen sightseeën in de hoofdstad. Het is donderdag 22 september. Elke donderdag lopen de Dwaze moeders nog altijd hun rondjes om de Piramide de Mayo op Plaza de Mayo, nabij het hostel waar we verblijven. Deze piramide is een monument ter herinnering van de revolutie van 25 mei 1810, toen een junta de macht afnam van de Spaanse onderkoning. De obelisk markeert de onafhankelijkheid van Argentinië.
Sinds 1977 komen de Dwaze Moeders (door de meeste mensen op deze wereld meer respectabel de Moeders van / Madres de / Mothers of Plaza de Mayo genoemd) naar dit plein om te demonstreren tegen de “verdwijningen” van vele mensen en vóór opheldering rondom het lot van de vermisten ten tijden van de brute militaire Junta van 1974 tot 1983. Afgelopen week hebben we ook de film “Imagining Argentina” (is ook een boek) gezien, over een man die op zoek gaat naar zijn vermiste vrouw. Een goede en schokkende film die een beeld geeft van de verschrikkingen waarmee het Argentijnse volk destijds werd geconfronteerd.
La Boca
De volgende dag gaan we naar de wijk La Boca. Deze wijk waarvan de naam verwijst naar de monding (boca) van de Matanza rivier (ook wel Riachuelo genoemd) zou dé volkswijk van Buenos Aires moeten zijn, bakermat van de tango en thuisbasis van de Boca Juniors, mede dankzij Diego Maradona misschien wel de populairste voetbalclub van Argentinië. In deze wijk kwamen in de 19e eeuw de Europese immigranten aan, die hun houten met golfplaten huizen in vrolijke felle kleuren schilderden.
Het leek ons leuk om eens lekker een middagje door deze vrij grote wijk te wandelen. Nadat we uit de bus stapten en een willekeurige straat inliepen, werden we binnen vijf minuten door 3 verschillende mensen duidelijk te verstaan gegeven dat het vrij onverstandig zou zijn om door te lopen. De buurt waar we heen gingen zou veel te gevaarlijk zijn voor westerse toeristen met goed gevulde portemonnee (valt bij ons best mee hoor) en mooie camera. Na drie van zulke duidelijke waarschuwingen leek het ons beter om daar maar naar te luisteren en ons braaf richting het stadion van de Boca Juniors en de Caminito, dé attracties van deze wijk, te begeven. Aan een stadion valt natuurlijk meestal niet zoveel te zien, dus liepen we snel door richting Caminito, een klein autovrij straatje dat het hart is van een soort openluchtmuseum waar de toerist een beetje het idee moet krijgen hoe vroeger grotere delen van La Boca er uit moeten hebben gezien.
Overal vind je artiesten (mn schilders met hun koopwaar) en mensen die de Tango dansen. Het ziet er inderdaad allemaal prachtig en kleurrijk uit, het is echter duidelijk te zien dat niemand danst voor zijn plezier, maar puur voor het geld. Voor een openluchtmuseum natuurlijk niet vreemd, maar dus ook niet echt sfeervol. We besluiten maar eens een volgens diverse reisgidsen meer authentiek straatje op te zoeken. Deze gidsen zijn kennelijk nog niet helemaal actueel, want de waarschuwingen zijn hier nog extremer. Binnen een zelfde vijf minuten wordt ons dit keer door maar liefst 6 mensen in nog duidelijkere bewoordingen (waarvoor je Spaans echt niet zo goed hoeft te zijn) uitgelegd dat we beter rechtsomkeer kunnen maken. Nou vooruit dan maar. Voor een wedstrijd van Boca komen we misschien nog een keer terug, maar niet voor de gezelligheid.
Palermo & San Telmo
Op zaterdag is het aanzienlijk rustiger in het doordeweeks superdrukke centrum. We gaan naar het sowieso al iets rustigere Palermo waar het heerlijk toeven is en aanzienlijk gezelliger dan in La Boca. Overal zitten de terrassen vol. Palermo is een wijk met mooie oude huizen, veel bomen en grote parken, die eind 19e eeuw snel gegroeid is, toen de rijkere Porteños (inwoners van Buenos Aires) de door epidemieën getroffen zuidkant van de stad verlieten.
Het is opvallend dat ook bijvoorbeeld in de drukke winkelstraat Florida op zaterdag veel winkels gesloten zijn. In Nederland is het op zaterdag in de winkelstraten natuurlijk juist een drukte van belang.
De volgende dag is het nog veel rustiger op straat en maakt het centrum bijna een verlaten indruk. We lopen naar de nabij gelegen wijk San Telmo. Het hart van deze sowieso al rustigere wijk is rond het Dorrego plein autovrij gemaakt en veranderd in een soort Mont Martre achtige buurt met vlooienmarkten, vele straatartiesten en antiekwinkels die op grote hoeveelheden bezoekers kunnen rekenen.
Puerto Madero
Nadat we hier wat rondgewandeld hebben, lopen we door naar Puerto Madero, een hypermoderne wijk, die een beetje vergelijkbaar is met een heel groot Java eiland in Amsterdam. Het is de in begin 1900 in vervalling geraakte oude haven die vlak tegen het centrum van Buenos Aires aan ligt. Begin jaren negentig is men begonnen met het afbreken en verbouwen van de oude havengebouwen om plaats te maken voor dure appartementen, vele restaurants en kantoren. Ook zijn er grote parken en een waar beschermd natuurreservaat. Met ons hebben enkele tienduizenden Porteños dezelfde gedachten om op deze eerste (prachtige) zondag van de lente naar Puerto Madero te trekken, waar o.a. een groot salsa festival is. Ondanks de enorme hoeveelheid mensen is het gewoon gezellig druk, simpelweg omdat er genoeg ruimte is voor iedereen.
Spaanse les & Tango les
Maandag en dinsdag volgen we onze eerste Spaanse resp Tango lessen op de rooftop van ons hostal en verkennen wat meer buurten van Buenos Aires, te weten Montserrat en La Recoleta.
Onze indruk van Buenos Aires is dat het, ondanks de drukte, een zeer aangename stad is met vele prachtige (soms wel wat vervallen) gebouwen, leuke pleinen en parken is. De Porteños zijn over het algemeen erg netjes en vriendelijk. De meesten spreken niet of nauwelijks Engels, maar wanneer ze rustig praten en wat gebaren gebruiken zijn ze meestal goed te volgen.
Wat opvallende zaken:
– Waar je niet onder uit komt zijn de ontelbare lawaaierige bussen die met zeer hoge snelheid (ook door de smalle eenrichtingswegen) door de stad scheuren. Het verbaast ons zeer, dat we nog geen enkel ongeluk hebben gezien
– maar de nette Porteños zijn dan ook voorzichtig en wachten bij kruisingen veelal vrij netjes tot het stoplicht op groen gaat
– bij bushaltes stellen de Porteños zich in lange keurige rijen op. Dit geldt overigens alleen in de spits. De rest van de dag kunnen de voortdurend af en aan rijdende bussen en metro’s de mensenmassa makkelijk aan. Het openbaar vervoer is uitstekend geregeld en erg goedkoop (voor 20 eurocent per rit rijd je de hele stad door)
– het uiterlijk is erg belangrijk in het centrum van Buenos Aires. Mensen zien er verzorgd uit, er zijn relatief weinig dikke mensen (voor uitzonderingen, zie foto) te vinden, maar relatief wel heel veel extreem dunne vrouwen. In de winkels tref je erg veel afslankproducten aan.
– het menu in het overgrote deel van de vele honderden zo niet duizenden restaurants in Buenos Aires (volgens de laatste schatting nu met meer dan 14 miljoen inwoners, 2.400 per km2) is vlees, vlees, vlees, vlees en nog eens vlees, afgewisseld met pasta en pizza. Restaurants met een buitenlandse kaart zijn schaars. Gelukkig hebben we een goed Indiaas restaurant met de naam Katmandu gevonden om deze kaart eens af te wisselen met heerlijk curries en naan.
– er is erg veel politie op straat, vele agenten dragen ook kogelwerende vesten. Met name op Plaza de Mayo wemelt het er van. Veel overheidsgebouwen zijn afgezet met zware dranghekken.
– alles is groot: de gebouwen, de parken, de pleinen, de porties met het eten (een lap vlees van 25 bij 15 cm is geen uitzondering en tegen een liter bier of fles wijn (in een restaurant) voor circa 1 euro zeggen we natuurlijk ook geen nee), de brede doorgaande wegen in het centrum zijn soms wel 20 rijstroken breed.
– de mensen eten erg laat. In de meeste restaurants wordt het pas om 22.00 uur druk, maar vele komen nog aanzienlijk later. Dineren van 23.30 tot 02.00 is geen uitzondering. Dit geeft ons overigens wel mooi de gelegenheid om tussen 17 uur (wanneer de zon laag staat en het wat frisser begint te worden) en 21 uur ons werk voor BeOnTop te doen.
– de mensen die op aparte wijze hun geld verdienen, bijv met het uitlaten van wel 15 honden tegelijk of het voor een rij rokende auto’s gaan jongleren en de al eerder genoemde afvalverzamelaars en levende reclameborden.
– in het centrum staan heel veel (oude en grote) gebouwen volledig leeg. Van vele staat alleen nog het karkas overeind. Onder deze gebouwen bijv de voormalige vestiging van Harrod’s op de bekende Florida street.
Vrijdag 30 september vertrekken we naar Mendoza. Deze stad, bekend van de uitstekende wijnen, ligt aan de voet van het Andes gebergte. Hier zullen we circa 2 weken verblijven en wat uitstapjes maken. Op 16 oktober willen we weer terug zijn in Buenos Aires. We zullen hier dan een paar weken blijven en waarschijnlijk o.a. naar de voetbalkraker en derby River Plate – Boca Juniors gaan. Wellicht maken we een uitstapje naar Tigre in de omgeving van Buenos Aires en naar Montevideo in Uruguay.
