Cafayate, Salta & Cachi
16 – 18 november – Rit langs Quilmes, Cafayate, Cachi, Salta
Woensdag 16 november vertrekken we met onze huurauto via Tafi del Valle en Quilmes naar Cafayate.
Door een mooie kloof rijden we eerst naar El Mollar, waar men vele menhirs heeft aangetroffen van volkeren die hier rond 500 á 600 voor Christus leefden. Zij leefden voornamelijk van de jacht en vereerden de Pachamama (moeder Aarde). De menhirs die zij maakten dragen beeltenissen die verwijzen naar voortplanting, vruchtbaarheid en de oogst. Een deel ervan is nog te zien in het Parque de las Menhirs in El Mollar. Via het stuwmeer bij El Mollar rijden we voorbij Tafi del Valle over een hoge pas, waarna het landschap plotseling drastisch verandert. Het wordt kurkdroog en om ons heen zien we duizenden metershoge Candelabra cactussen, ook wel Cardónes genoemd.
Quilmes
Vervolgens komen we bij de ruïnes van Quilmes. Quilmes is een nederzetting uit de 8e eeuw die op een beschutte plek tegen een berghelling aan de rand van een grote vlakte ligt. De plaats is meerdere malen belegerd o.a. door de Inca’s maar het volk van Quilmes kon de aanval van de Inca’s weerstaan. De Spanjaarden pakten het later agressiever aan en konden het verzet breken o.a. door een deel van het volk richting Buenos Aires te verhuizen. Vanwege het dappere verzet, neemt Quilmes een belangrijk plaats in de Argentijnse geschiedenis in en “daarom” hebben de Argentijnen hun belangrijkste biermerk ook de naam Quilmes gegeven.
Cafayate
Aan het begin van de avond komen we aan in Cafayate in de provincie Salta. Cafayate is een klein stadje bekend van de bodega’s in de omgeving, o.a. Bodega Etchart die ook wijn naar Nederland exporteert. De straatnaambordjes in Cafayate zijn gesponsord door de bodega Michel Torino. Reclame op straatnaambordjes kom je trouwens overal tegen in Argentinië. Kennelijk moet de overheid wat om de begrotingstekorten te dichten.
De volgende dag brengen we eerst een bezoekje aan Bodega Etchart. Hier kregen we een rondleiding en na afloop konden we heerlijke wijntjes proeven (met het doel dat we wat gaan kopen natuurlijk). Het was rustig qua bezoekers en zodoende had de gids de tijd om een babbeltje te maken en wat Engels en Spaans te oefenen met ons. We hielden het bij een paar slokjes zodat we daarna op weg konden richting Cachi en Salta.
Quebrada de la Flecha
Het doel voor vandaag was Molinos. De route voerde door de prachtige vallei, Valle de Calchaqui. Eerst nog een stuk via een verharde weg naar San Carlos, in de 16e eeuw als pleisterplaats door de Spanjaarden gesticht. Net na San Carlos houdt de verharde weg op en al snel daarna voert de route door een schitterend en bizar landschap van de Quebrada de la Flecha (canyon of kloof van de pijl). De aardkost lijkt op meerdere plaatsen 90 graden gekanteld en de veelal zachte aardkost is op vele plaatsen weer op prachtige wijze geërodeerd. Met name bij de Corte de Fleche en de Corte de Cañon is het uitzicht adembenemend. In Angastoco stoppen we even om ergens iets te drinken. Het is 16 uur, dus het valt nog niet mee om iets te vinden, want het dorp slaapt nog vanwege de siesta. De comedor Rinco Florida is wel open, maar we lijken hier de eerste gasten in dagen te zijn. De eigenaar is een afstammeling van de inheemse Indiaanse bevolking en heeft zijn etablissement volhangen en -liggen met allerlei voorwerpen die door de Indianen gebruikt werden (pijl en boog, veel stenen punten van pijlen, hamers, bijlen, potten en nog veel veel meer). Angastoco heeft een verleden van fel verzet tegen de Inca’s en de Spanjaarden, waar de bevolking trots op is. Ook liet hij nog met vol trots zijn collectie buitenlands geld zien en toverde o.a. een briefje van 10 gulden tevoorschijn.
Daarna reden we door naar Molinos een kleine plaatsje met circa 500 inwoners waar nog een beetje de koloniale sfeer hangt o.a. door het leuke kerkje in Cuzco (Peru) stijl en het prachtige gerestaureerde Hostal Provincial de Molinos (tegenwoordig Hacienda de Molinos). Hier denken we lekker te kunnen overnachten voor Pesos 75,-. Dit is ongeveer het dubbele van onze gemiddelde overnachtingsprijs, maar het is dan ook wel wat luxer en een mooi en stijlvol gebouw. Als we eenmaal onze spullen geïnstalleerd hebben, blijkt dat de schoonmaakster de honderd die er voor hoorde wel heel zacht te hebben uitgesproken. De echte prijs is ook voor deze luxe geheel buiten proporties dus we gaan maar op zoek naar iets anders en vinden bij een aardige Indiaanse vrouw een huisje voor onszelf incl garage voor slechts 40 pesos (circa Euro 12,-).
De volgende dag rijden we via Cachi naar Salta. Cachi is een gezellig klein toeristisch plaatsje met vele leuke witte huizen in een prachtige bergachtige omgeving met witte Andes toppen op de achtergrond. Nadat we Cachi achter ons laten, is het eerste stuk ook heel mooi en voert o.a. door het Parque de los Cordones, een groot natuurgebied vol prachtig Cordon cactussen. Daarna komen we in de wolken terecht en rijden we over een slingerweg langs diepe ravijnen in dichte mist naar beneden. Het duurde dus wel even voor we Salta hadden bereikt.
Salta heeft ongeveer 1.000 keer zoveel inwoners als Molinos. Een zeer groot verschil dus. Het is er erg druk. Op Plaza 9 Julio nemen we een kijkje in de fraaie kathedraal en vallen weer binnen tijdens de mis. Het is hier ook aanzienlijk drukker dan in Molinos, waar maar 2 mensen de mis bijwoonden. Bij de biechtstoelen staan enorme rijen. Dat belooft niet veel goeds voor Salta, hand op de knip dus 😉 !
Het is erg opvallend hoe het geloof leeft in het noordwesten van Argentinië. Op straat slaan vele mensen een kruisje bij het voorbij lopen van een kerk, bidden voor Christus beelden of lopen even snel een kerk binnen voor een kort gebedje. Bij vele huizen zie je bordjes “Dit huis is katholiek” o.i.d., kruizen op het dak, etc, etc. De missen die vrijwel dagelijkse worden gehouden worden redelijk bezocht en de emoties lopen soms erg hoog op bij diverse mensen. Regelmatig zie je mensen in tranen uit het gebed komen. De Spanjaarden hebben destijds kennelijk goed werk verricht in het verspreiden van het Katholieke geloof, niet zo zeer in het bekeren van de locale bevolking (ook redelijk gelukt alleen zijn er niet zoveel meer van over) als wel in het uitbreiden van het woongebied van de onderdanen.
Eén van de grootste bezienswaardigheden vanuit Salta is de Tren a las Nubes, de trein naar de wolken. Dit is een van de grotere treinreizen ter wereld en voert vanuit Salta op 1200 meter naar San Antonio de los Cobres op zo’n 4200 meter. Helaas is de trein op dit moment buiten gebruik. Echter, wij zullen nu de rit met de auto maken en grofweg dezelfde route in omgekeerde richting gaan volgen, maar dan zonder de spectaculaire bruggen en viaducten.
Vervolg Quebrada de Humahuaca
