Quebrada de Humahuaca – Jujuy, Argentinië
Van Salta naar Tilcara
Zondag 19 november zijn we van Salta via Purmamarca naar Tilcara gereden, wederom een mooie rit. Ditmaal door de Quebrada de Humahuaca. Eerst steken we de Sierra de Chañi ten noorden van Salta over. Vervolgens rijden we via Jujuy naar Purmamarca. Purmamarca is een klein plaatsje aan de voet van de Cerro de los Siete Colores (berg van de 7 kleuren), één van de hoogtepunten wat betreft bergvormen en –kleuren in deze streek. In Purmamarca vind je verder een leuk oud kerkje, waar vele onderdelen van Cordon cactushout zijn gemaakt, onder andere de banken, balkon, plafond. Dit hout is heel kenmerkend vanwege de vele gaten die op de plaats van de stekels zitten. Net ten zuiden van Tilcara ligt Maimará, waar op een heuvel een prachtige begraafplaats in Spaanse stijl (bovengrondse graven met vele gekleurde plastic bloemen) is met uitzicht op de bergen aan de overkant van de Rio Grande. Deze bergen hebben gelijkenissen met meerdere schilderspaletten naast elkaar.
Als laatste rijden we deze dag naar Tilcara, waar bovenop een heuvel een gerestaureerd fort uit de tijd voor de Spaanse verovering staat.
Controles
Argentinië heeft trouwens een vrij irritante variant op de Melkert baan uitgevonden. Langs de diverse autowegen, tref je regelmatig ogenschijnlijk zinloze controles aan: bijv. op de grens tussen twee provincies, maar ook regelmatig zomaar ergens onderweg. Bagagecontroles, paspoortcontroles, maar gelukkig meestal alleen even een blik op je gezicht. Echter, zo nu en dan, wordt de controle volledig: paspoort, rijbewijs, verzekering, autohuurcontract (dat telefonisch geverifieerd wordt) plus de nodige vragen, daar de Argentijnen je paspoort en rijbewijs toch niet kunnen lezen. Zelfs het land van herkomst, kunnen ze niet uit het paspoort achterhalen.
Ruïnes in Tilcara
In Tilcara brengen we een bezoekje aan de deels gerestaureerde pre-Columbiaanse ruines: een enorme hoeveelheid omgevallen stenen die her en der veel te netjes weer op elkaar gestapeld zijn en waarbij alleen in het Spaans wordt uitgelegd wat men vermoedt dat het voorstelt. Cultureel gezien voor ons dus niet zo’n succes. Echter, gelukkig liggen deze ruïnes in een prachtige omgeving, dus het is het bezoekje zeker waard.
We vervolgen ons weg richting Humahuaca en steken de tropic of capricorn over. Terwijl wij deze dus vanuit het zuiden naderden, nadert de zon deze grens vanuit het noorden en elke dag komt de zon tijdens het middaguur nog rechter boven ons te staan. De plaatsjes liggen ook steeds hoger, de lucht wordt ijler en de zon dus voortdurend feller.
Nabij Humahuaca, wederom leuke klein plaatsje met voornamelijk Indiaanse bevolking, liggen de ruïnes van Coctaca, maar die laten wij deze keer maar eens links liggen en we rijden naar Aparzo een klein plaatsje op de weg naar Santa Ana.
Aparzo is verder niet zo bijzonder, maar de rit er naar toe over een hoge pas in de Quebrada is prachtig. In Aparzo lopen we een rondje en bekijken het leven in een plattelandsdorpje en spelen wat met een aantal kindertjes uit het dorpje.
Iruya
Maandag 22 november rijden we van Tilcara naar Iruya. Een korte rit van circa 65 kilometer die echter ruim 50 kilometer over een zeer slechte onverharde weg en door diverse stroompjes gaat. Deze weg stijgt eerst van 3000 meter tot 4000 meter bovenop de Condor pas, waar we onder andere lama’s en vicuña’s (familie van de lama en alpaca in het wild die je alleen vindt in het noordwesten en op hogere vlakten) aantreffen. Daarna dalen we weer 500 meter over een weg (of eigenlijk geen weg) die op Google Maps is gemarkeerd als Camino Fin del Mundo. Via deze route komen we uit in Iruya dat in een schitterende vallei van de gelijknamige rivier ligt.
Iruya is een leuk knus dorpje met vele lemen en wit geschilderde huisjes dat tegen een bergwand geplakt lijkt te zijn. Het is een mooie uitvalsbasis voor wandelingen door de vallei.
La Quiaca en Yavi
We spenderen hier de nacht in een knus lemen huisje met golfplaten dak om de volgende dag flink door te rijden naar het noorden. Via La Quiaca, de grensplaats met Bolivia ter hoogte van de Boliviaanse plaats Villazon rijden we naar Yavi, wederom een klein plattelandsdorpje. Dit keer wel met bezienswaardigheden. De belangrijkste is de meer dan 300 jaar oude Iglesia de San Francisco met prachtige vergulde ornamenten. Een bijzondere fraai kerkje voor zo’n mini-dorpje. In de omgeving kun je op meerdere plaatsen ook zeer oude rotsschilderingen vinden.
Yavi heeft slechts 300 inwoners. De huizen hebben wel elektriciteit maar geen telefoon. In het plaatsje is een telefoonwinkel waar ze wel ook uitstekend breedband internet hebben en de plaatselijke jeugd zich vermaakt met het surfen op sexsites. In de meeste kleine plaatsjes is de locale speelhal met flipperkasten en andere spelen de ontmoetingsplek voor de jeugd, maar daarvoor is Yavi te klein.
De komende dagen willen we via Rinconada, Susques en San Antonio de los Cobres terug naar Salta rijden om van daar uit via een andere route naar Cafayate te gaan.
Salta en Jujuy zijn trouwens de armste provincies van Argentinië. We zijn aangenaam verrast dat het met de armoede in Argentinië wel meevalt. Bijna 50% van de Argentijnen zou onder de armoedegrens leven. Dit is echter een relatieve grens voor deze regio. Uiteraard zijn de mensen lang niet zo rijk als de gemiddelde mens in Nederland, echter de schrijnende armoede die je bijv. in Nepal bijna overal aantreft, kom je hier gelukkig nauwelijks tegen. Waar het in Nepal ook wemelt van de stichtingen en hulporganisaties vind je die in Argentinië niet zo makkelijk. Het is dus ook lastig om af en toe eens kortstondig de handen uit de mouwen te steken voor locale activiteiten.
