Dakshinkali, Maha Shivaratri, Nieuws
Terug in Kathmandu
Op 28 februari vlogen we vanuit Pokhara weer terug naar Kathmandu. Helaas hadden we een paar uur vertraging, maar het was wel grappig om te zien hoe snel je na een binnenlandse vlucht buiten het vliegveld staat. Na de landing wordt de bagage in een aanhangwagen achter een bus gegooid, die je vervolgens rechtstreeks naar de uitgang van het vliegveld rijdt. Binnen 5 minuten na het verlaten van het vliegtuig stonden we dus al buiten met onze tassen. Een buitengewoon efficiënte actie in een grotendeels bijzonder inefficient werkend land.
Terug in Kathmandu bleek het ook hier inmiddels zomer te zijn en de nachtelijke kou is niet meer. Je kunt dus ’s avonds weer lekker zonder jas of trui over straat.
Na een dramatische februari maand waarin het aantal toeristen nog eens bijna 50% daalde t.o.v. het ook al lage aantal vorig jaar, is het in Thamel inmiddels ook weer een stuk drukker. Met de komst van grotere aantallen toeristen en tourgroepen stijgt ook weer het percentage van harige melkflessen en rood verbrand en verschrompeld schoudervlees. Her en der signaleren we zelfs een strakke buik met navelpiercing. Een verschijnsel dat sommige westerse mannen niet eens onberoerd laat, maar een gemiddelde Nepalese man wellicht een slapeloze week bezorgd en zijn vrouw de wanhoop en/of instorting nabij brengt.
Verkoeling zoeken wordt ook moeilijker. Elk jaar net na de winter, wanneer er nog niet voldoende smeltwater en regen is, raken waterbronnen in de vallei opgedroogd en moet het water met vrachtwagens worden aangevoerd, waardoor mensen in lange rijen moeten staan voor hun dagelijkse waterbehoefte.
Bij het schooltje onder ons hotelkamerraam hebben ze per 1 maart ingesteld dat de dag begint met een aantal liederen. Vanaf half tien ’s ochtends worden we nu elke dag getrakteerd op vrolijk kindergezang begeleid door een orgel. Als we laat zijn, en dat zijn we nogal eens, dan is dit een ideale vrolijke wekker.
Op 2 en 3 maart werden we verrast door een flinke maillawine (om maar in sneeuwtermen te spreken). Sneller dan de Nederlandse wegen dicht sneeuwde, raakten onze mailboxen helemaal verstopt met een grote lading mail m.b.t. de uitzonderlijke sneeuwval in Nederland. Vele hiervan waren voorzien van meerdere (overigens bijzonder mooie) foto’s. Het moeten aparte dagen zijn geweest in Nederland. Een dik pak sneeuw en overal mensen met digitale camera’s om zoveel mogelijk kiekjes hiervan te maken. We lazen net dat het aankomend weekend lente wordt in Nederland, maar we geloven het wel, hoeven geen bewijzen.
Dakshinkali
Zaterdag 5 maart zijn we naar Dakshinkali gefietst. Een bizar tempelcomplex ten zuiden van Kathmandu waar op dinsdag en met name op zaterdag vele “devotees”/pelgrims voor de Godin Kali komen en vele daarvan ook dierenoffers brengen. Hanen en geitjes worden aan de lopende band de keel doorgesneden en het bloed wordt aan Kali geofferd. Echt een bizar en bloederig gezicht. Voor de diertjes zelf maakt het trouwens niet zoveel uit. Die ondergaan hetzelfde lot als bij de slager, alleen in een mooiere omgeving. Als de keel is doorgesneden, nemen de mensen de romp en de kop mee naar een soort slager even verderop en daar wordt het dan voor hen geveld en gesneden, zodat ze het mee kunnen nemen in een zakje. Dit is overigens ook een hele populaire picknick plek voor de Nepalezen. Er zijn kookgelegenheden, dus het vlees kan gelijk de pan in.
De volgende dag zijn we naar een ander kinderhuis “Hamro Ghar” geweest. Want het is natuurlijk wel leuk om te zien waar andere vrijwilligers werken. Het was leuk om de kinderen weer te zien. En paar weken geleden hadden we geholpen met een sportdag voor deze kinderen.
Een vrijwilligster had dus allemaal spelletjes uit Nederland gekregen voor de kinderen en die gingen wij aan hun uitleggen en met ze spelen. Wel erg lachen en ook vermoeiend. Ongelooflijk hoeveel moeite die kinderen hebben met simpele spelletjes als bijv domino. Ze zijn het gewoon absoluut niet gewend. Op hun beurt wachten is al moeilijk en ze hebben geen flauw benul als ze hebben gewonnen. Ook erg eigenwijs van ons om te denken dat je kinderen die normaal met heel veel plezier met slechts een fietsband en een stok spelen even andere spelletjes kan laten doen.
Maha Shivaratri
Maandagavond en dinsdag 7 en 8 maart was er weer eens een groot festival; Maha Shivaratri. Zo’n 150.000 mensen, waarvan ook vele uit India, kwamen naar de Pashupatinath tempel om de god Shiva te aanbidden. Door honderden vrijwilligers in goede banen geleid, mogen ze allen minder dan een seconde per persoon stilstaan bij het belangrijke beeld van Shiva.
Shiva schijnt die nacht met zijn vriendin Parvati te hebben gerommeld en daarbij geen oog meer te hebben gehad voor zijn gasten. Shiva is mede daarom een beetje de god van de vruchtbaarheid en hem aanbidden moet tot verhoogde vruchtbaarheid leiden. Een bad in de heilige rivier de Bagmati voor de tempel is wel het summum. Verder is Shiva bekend om het roken van marihuana (ganja), dus werden er maandag en dinsdag ook grote hoeveelheden marihuana weggedampd, wat dan ook gedoogd wordt door de politie. Dit festival was wel heel erg leuk. Mooi om al die “devotees”, sadhu’s en baba’s te zien. Sommige sadhu’s en baba’s hebben maanden gelopen om vanuit India naar Pashupatinath te komen.
Maandagavond schoven we ook even bij een clubje baba’s om te proberen een praatje maken. Dat vonden de Nepalezen mooi, binnen no-time stond er wel 100 a 150 man (ja echt alleen mannen) om ons groepje heen, die zich er allemaal mee gingen bemoeien.
Zo’n festival bij Pashupatinath is ook een waar spektakel voor de neus, die niet weet wat ie meemaakt en volledig overbelast raakt. Hij wordt gestimuleerd door geuren van Ganja (cannabis), wierook, lijkverbrandingen, de rivier, riool, afval, apenstront, zweet, af en toe een vleugje parfum van een toerist of rijke Nepalees.
Kinderhuis
Het is wel grappig dat de allerkleinsten van Hamro Niwas nog steeds af en toe Sinterklaasliedjes zingen.
Er is nu ook weer een examen periode waarbij zelfs de allerkleinsten van 3 en 4 jaar examens hebben. Deze laatsten hebben dan bijv een examen m.b.t. het engelse alfabet. Onlangs kregen we nog een verklaring voor het feit dat een gemiddelde Nepalees (ook een die naar school is geweest) niet erg slim overkomt. Voor de duidelijkheid: verklaring nummer 1 is dat het Nepalese onderwijsssyteem erg verouderd is en niet erg op zelf leren nadenken is gericht, maar vooral op nazeggen en stampwerk.
De nieuwe verklaring is dat de kinderen bij hun examen normaal maar 40 van de 100 punten bij een hoeven te sprokkelen om te slagen en bij deze huidige examenronde zelfs maar 35 van de 100. Gelukkig doen ze hier niet aan multiple choice examens anders werd de slagingskans wel heel erg groot.
Na deze zeer zware examenperiode hebben ze wederom 3 weken vrij om bij te komen van deze bijzondere inspanning.
Nu we het toch over de gang van zaken in Nepal hebben, willen we onze zeer gewaardeerde lezers de volgende krantenartikelen over de Nepalese beschaving niet onthouden:
Just five years old and already a bride
Woman having her period found dead
Victim of casteist husband now a disabled
Mocht je na het lezen van deze kopjes nog zin hebben in de details, klik dan op de links voor de volledige teksten. Na het lezen van zulke berichten is vooral Susanne weer erg blij dat ze in Nederland geboren is.
Meer nieuws over de situatie in Nepal:
Nog een flinke tijd na het opheffen van de banda (ditmaal dus een verkeersverbod) bleven er tekorten in Kathmandu vallei. Het duurde vooral nog lang voor dat het gas overal weer was aangevuld. Bij Hamro Niwas koken ze nu dus ook vaker met elektra. Gewoon een mega-domper in de grote pan met rijst (bijna een meter in doorsnee). Duurt even, maar werkt ook.
Het schijnt dat de Maoïsten de banda voor circa een maand hebben opgeschort en de koning een ultimatum heeft gesteld om op hun eisen in te gaan, anders gaat daarna (niemand weet precies wanneer) er echt een hele lange bandha komen. Er is nu in ieder geval volop tijd om grote voorraden aan te voeren naar de vallei en het weer is inmiddels beter, dus er zal ook meer voedsel in de vallei zelf geproduceerd worden. De rijst- en groenteterrassen zijn gelukkig al weer een tijdje aardig groen.
Het lijkt ons dat de koning nooit op de eisen van de Maoïsten, terroristen zoals hij zegt, in zal gaan en daar kunnen wij hem geen ongelijk ingeven. Het lijkt ons niet logisch dat je als monarch om de tafel gaat zitten met een groep die je het stempel terroristische beweging geeft. Overigens mogen de media in Nepal niet meer over de Maoïsten berichten anders dan officiële mededelingen van het leger.
De Verenigde Staten, Engeland en India schijnen hun militaire steun aan Nepal opgezegd te hebben omdat ze het onmiddellijke herstel van de democratie eisen. Zoals al eerder betoogd, vragen wij ons (weliswaar als leek natuurlijk) echter af of een democratisch bewind op dit moment wel in staat zal zijn om de problemen in Nepal op te lossen, maar dat terzijde. Erger vinden wij dat het opzeggen van de steun aan het regeringsleger mogelijk een verzwakking van dit leger kan betekenen en dus een relatief sterker worden van de Maoïsten, wat ons inziens natuurlijk helemaal niet de bedoeling kan zijn.
Zoals wel vaker in dit soort situaties biedt China de helpende hand, met hun stelling dat het buitenland zich niet met interne aangelegenheden moet bemoeien (daar houden ze zelf ook niet van), dus voor zover wij weten zullen er vanuit het noorden nog wel middelen worden aangevoerd.
Afgelopen week zijn er een aantal belangrijke politieke gevangen, waaronder voormalig prime-minister Deuba, vrijgelaten. Deze Deuba riep onmiddellijk alle politieke partijen op om één front vóór de democratie te vormen en tot protest tegen de koning. Dat eerste is dan wel weer een positief effect. Voorheen waren de politieke partijen, net als in Nederland, eindeloos met elkaar aan het ouwehoeren, nu hebben ze allemaal een en hetzelfde hoofddoel: herstel van de democratie.
We weten niet of het met elkaar te maken heeft, maar de geluiden van protest beginnen langzamerhand toe te nemen. Tijdens protesten op maandag 14 maart zijn er circa 700 mensen opgepakt door de politie, waarvan alleen al in de stad Janakpur zo’n 500. Van die laatste werden er de volgende dag in ieder geval al weer 400 vrijgelaten (die alles volgens de Nepalese kranten natuurlijk, niemand weet het, het zou zo kunnen zijn dat de fabelskrant nog meer waarheden bevat).
Boven op al deze ellende zit er nog een grote ramp voor Nepal aan te komen. Nepal Telecom treft voorbereidingen om het post-paid mobiele telefoon-verkeer te hervatten. Alle abonnees moeten zich opnieuw registreren en als wanneer deze herregistratie is afgerond en de regering stemt toe, dan zal het post-paid mobiele telefoonverkeer hervat worden. Gelukkig is slechts grofweg 1/3 a 1/4 van de 200.000 mobiele telefoons in Nepal een postpaid telefoon. Ondanks dat het mobiele telefoonverkeer pas circa 1,5 jaar geleden, met de komst van pre-paid abonnementen, zijn grote doorbraak maakte in Nepal zijn de gebruikers, ondanks de uitstekende alternatieven, al aardig verslaafd aan deze irritante apparaatjes die ook hier te pas en vooral veel te onpas worden/werden gebruikt, zie dit krantenartikel “Living without cell phones“. Na zo’n 2 maanden waarin de Nepalezen weer aandacht voor elkaar hadden in plaats van voor hun mobieltje, ziet het er naar uit dat deze aandacht zich binnenkort weer op hun belangrijkste bezit en grote vriend gaat richten. Even leek het erop dat Nepal een grote sprong voorwaarts had gemaakt, maar helaas, ze gaat ook weer voor de bijl.
Bij deze zouden wij ook graag willen pleiten voor mobielloze perioden in Nederland. Laten we net als met auto’s maar beginnen met af en toe een mobielloze zondag (langer dan een dag zullen velen waarschijnlijk niet aankunnen) en dit langzaam opvoeren tot elk jaar een mobielloze maand.
