Holi Festival en Pokhara
Op zaterdag geven we nu geen computerlessen meer in Hamro Niwas (deze zijn allen naar doordeweeks verplaatst) maar gaan we er naar toe om leuke dingen met de kinderen te doen. Afgelopen zaterdag zijn we een kleine rondje gaan fietsen met een paar jongens en met andere hebben we op een veldje geprobeerd ze te leren fietsen en andere spelletjes gespeeld.
Op vrijdagavond is het altijd salsa-avond in de “dansschool” waar we onze salsa-lessen volgen. Zoals bijna elke vrijdag waren we op 18 maart ook weer van de partij om te oefenen en gezellig bij te praten met onze Nepalese kennissen en de bekende westerlingen die deze salsa-avonden regelmatig bezoeken. Toen het feest hier op zijn einde liep, besloten we met een flinke groep naar een (trance/R&B) feest in de Salsa-club te gaan, een bekende uitgaansgelegenheid in Babar Mahal, een prachtig oud Rana-paleis, wat bijzonder sfeervol is. Wat wel grappig was, was dat waar je in Nederland met een groep vaak geweigerd wordt bij clubs, het in Nepal juist de omgekeerde wereld is en je met een groep gratis entree kan bedingen.
Fundraising lunch
Zaterdag 19 maart gingen we naar een fundraising-lunch waarvan de opbrengst voor een opvanghuis voor straatkinderen was. Voor dit tehuis doen bekenden van ons (Tamara en Arjan) ook vrijwilligerswerk. Was heel erg leuk met grappige en mooie optredens van de kinderen van dit tehuis zelf. Verder hebben we daar nog de naschoolse opvang voor 2 kinderen voor een heel jaar gesponsord. Kosten per kind…..slechts Euro 7,-
Ichangu Narayan
Zondag 20 was het weer eens tijd voor een leuk tochtje en zijn we naar Ichangu Narayan, een klein oud tempelcomplex uit de 6e eeuw ten westen van Kathmandu, gefietst. De tempel op zich was niet zo heel bijzonder, maar de fietstocht er naar toe door leuke dorpjes en rijstvelden met de bergen op de achtergrond was weer erg leuk. Uiteraard ontbraken op het platteland de welbekende spelende kinderen met fietsband en de Nepalese wandelende takken niet (zie foto).
De volgende dag bezochten we een sieradenfabriek van een Nepalese kennis waar we voor een Nederlandse topdesigner in spé haar eigen ontwerp sieraden hebben laten maken.
Bezoek projecten
Maandagmiddag zijn we naar een kinderhuis geweest waar Rene Veldt misschien ook computerlessen wil gaan verzorgen. Dus gingen wij (als “experts”, ahum) even kijken wat er al beschikbaar is.
Was een veel armoediger kinderhuis dan Hamro Niwas met alleen maar lichamelijk gehandicapte kinderen. Was even andere koek. Ze hadden daar in tegenstelling tot Hamro Niwas een aparte dining room (lees paar muurtjes met golfplaten dak) met stoelen en tafels (!, ja dat heeft Hamro niet). Echter, in de 3 minuten dat we in de dining room rondkeken, bespeurden we al zeker 10 muizen en ratten. Voor de rest was ook alles armoediger, maar deze mensen waren ook pas net begonnen. Het kan natuurlijk nooit in één keer helemaal goed, zeker als geld een enorm beperkende factor is. Rene gaat waarschijnlijk ook vrijwilligers leveren met een fysiotherapie achtergrond i.v.m handicaps en de nazorg na de nodige operaties die worden verricht om de handicaps wat dragelijker te maken of zelfs geheel te verhelpen.
Dinsdag zijn we naar het gehandicaptenopvangcentrum geweest waar Mijke, vrijwilliger bij Veldwerk, werkt. Ook dit was weer een leuk en boeiend bezoek. Het is erg interessant om meerdere verschillende projecten te bezoeken. In dit tehuis (Nav Jyoti) zitten circa 70 geestelijk gehandicapten kinderen. Die kinderen worden door hun familie en de maatschappij regelmatig als minderwaardig of zelfs afval behandeld. Echter, ze waren zo leuk en lief en velen ook heel erg vrolijk.
Zwemmen
De volgende dag zijn we met 8 kinderen van Hamro Niwas naar een zwembad in Kathmandu geweest, een waar feest voor deze jongens. De helft kon niet eens zwemmen, dus waren we met een flinke delegatie van 6 vrijwilligers uitgerukt om een scherp oog in het zeil te houden, want er was maar één bad met een onduidelijke grens tussen diep en ondiep. Was ook leuk om een poging te wagen de kinderen een heel klein beetje bij te brengen hoe je moet zwemmen.
Donderdag zijn we na onze laatste salsa lessen naar een French speaking party/buffet gegaan met onze nieuwe Nepalese vrienden (Sangeeta en Santosh). Dit feest was in de tuin van het instituut waar Sangeeta Franse les heeft. Gezien de bouw van een gemiddelde Nepalese school niet echt iets om hoge verwachtigen van te hebben, maar met een enorme feesttent in de tuin en enkele honderden enthousiaste bezoekers werd dit een bijzonder geslaagd feest, ondanks het bijzonder karige en koude rijstbuffet (hoezo Frans eten?), maar in een land als Nepal mag je daar natuurlijk niet over klagen. De in overvloed aanwezig Franse wijn compenseerde dit uit ruimschoots. Helaas was dit feest om een uur of twaalf al over, terwijl een groot deel van de bezoekers (wij voorop) eigenlijk nog niet genoeg hadden gehad. Dus gingen we meteen maar door naar een pré Holi party in Club Subterrenia in Thamel, waar we nog een tijdje doordanste. Ja, het leven valt echt niet mee hier in Nepal.
Holi festival
Aan Pasen doen ze nagenoeg niets in Nepal, maar op Goede Vrijdag had Nepal dan ook haar eigen grote festival. Op vrijdag 25 maart was het de laatste dag van het Holi festival (Fagu Poormina). Een kleurrijk Hindu-volksfeest waarbij vooral erg veel met met water (leuk om te weten dat water hier nog al eens aardig groen, rood, bruin, zwart of een combinatie van die kleuren is) en gekleurd poeder (abir) wordt gegooid. Voor dat eerste werd er vooral door kinderen al een dag of 10 flink geoefend. Overal in Kathmandu stonden kinderen met zakjes water en waterpistolen en zo nu en dan kreeg je al met een bewuste voltreffer te maken of belandden we in een “crossfire”. En dat was pas het opwarmen. Vrijdag begon dus het echte feest. Met name toeristen zijn een erg vermakelijk doelwit en als ze dan ook nog vrouw zijn, is het helemaal feest, Suus was niet altijd blij. Toen we ’s ochtends veel te vroeg (denk aan de pré Holi party) met een zwaar hoofd naar een relaxte ontbijtplek fietsten, kregen we direct te maken met een ware wolkbreuk van kleine plasticzakjes en ballonnetjes (golas) gevuld met water en bij het parkeren van onze fietsen werden direct onze gezichten voorzien van een gezond rood kleurtje (en dan zeggen ze “Happy Holi!””). Dat was eerst nog heel even slikken, maar aangezien we onze vuurdoop direct gehad hadden, maakte het dus al meteen niks meer uit en deden we zelf volop mee.
Samen met Sangeeta en Santosh zijn we naar een Nepalees Holi feest vlakbij Durbur Square geweest, waar we ons uitstekend hebben vermaakt. Uiteraard waren wij uiteindelijk ook helemaal zeiknat en van top tot teen gekleurd. Het was echt een superleuk feest, waar emmers Raksi, eigen gemaakte Nepalese alcoholische drank, en schalen Bang, eigen gemaakte soort van stevig pudding-balletjes met cannabiszaadjes, in overvloed aanwezig waren. Holi is een festival die buitenlanders volop kunnen meevieren met de Nepalezen. Waar Indiers het ook met chemische kleurstoffen schijnen te vieren die soms nog wel een maand op je gezicht blijft zitten, houden de Nepalezen het bij het natuurlijke abir, dat makkelijk weer van je gezicht, uit je kleren en je haar te wassen is.
Het Holi festival gaat om de viering van het goed over het kwaad, naar aanleiding van het verslaan van een door goden nagenoeg onsterfbaar gemaakte demon, Holika genaamd.
Aan het eind van de middag kwam in grote delen van de stad het feest vanzelf tot een einde. Op sommige plaatsen moest echter de politie er aan te pas komen om al te enthousiaste en soms ook handtastelijke jongeren (bij het inwrijven met het poeder willen Nepalese jongens en mannen wel eens “per ongeluk” met hun handen op verkeerde plaatsen komen) weer tot bedaren te brengen.
We sloten de dag af in restaurant 1905 waar de oudere kinderen van Hamro Niwas een optreden gaven aan rijke Thaise toeristen om zo zelf wat inkomsten voor het kinderhuis en hun opleiding te genereren.
Pokhara
De dag erop gingen we al weer vroeg met de bus naar Pokhara om daar weer eens lekker uit te rusten van onze zware weken in Kathmandu. Dat wil zeggen, het werk in het kinderhuis valt dan weg en in een relaxte omgeving hoeven we ons alleen bezig te houden met het BeOnTop werk. Maar naast dat werk is er dan dus volop tijd voor leuke dingen. Zo zijn we woensdag 30 maart naar het 5 sterren Fulbari Resort gefietst om daar op de mooist gelegen tennisbaan ter wereld (althans die wij kennen) een balletje te slaan en in dito zwembad een baantje te trekken.
Eigenlijk zouden we ook een blindenschool nabij Tansen bezoeken, maar we konden deze school niet te pakken krijgen, dus willen eind mei een nieuwe poging wagen.
Vrijdag 1 april vliegen we weer terug naar Kathmandu (geen grap) en zaterdag gaan we met Sangeeta en Santosh naar Nagarkot waar we een weekendje zullen blijven. Daarna moeten we een week flink door werken, want vanaf zaterdag 9 april komen de broer van Arno, een vriend en vriendin voor 2 weken naar Nepal. Hier zien we erg naar uit en in die periode willen we onze werkzaamheden wel op een wat lager pitje zetten om zodoende leuke dingen met hun te kunnen doen.
