Pokhara, Nepal
Even een kort extra verslagje mbt ons verblijf in Pokhara en de situatie in Nepal op dit moment.
Door de langdurige bandha verslechtert de leefsituatie in Nepal erg snel. Deze bandha houdt in dat gemotoriseerd vervoer in heel Nepal verboden is door de Maoïsten. In de praktijk betekent dat alleen het vervoer buiten de grote steden. In steden als bijv Kathmandu of Pokhara is er wel gewoon verkeer mogelijk. Maar uiteraard heeft deze bandha zijn invloed op het leven in Nepal. Overal raken voorraden van o.a. voedsel en brandstof op. In Pokhara is de situatie ook erg slecht. Er zijn heel weinig toeristen en vooral de eerste 5 dagen dat wij hier waren, werd het er elke dag nog minder. De meeste mensen die hier waren, waren gestrand en aan het wachten op een bus naar Kathmandu of India. Die kwamen dus niet en langzaam vertrokken de meeste mensen naar Kathmandu per vliegtuig en kwamen er nauwelijks nieuwe toeristen aan. De laatste dagen komen er ook langzaam aan meerdere toeristen per vliegtuig binnen. Normaal begint het seizoen nu langzaam te lopen, maar hotels zijn extreem leeg en vele hebben helemaal geen gasten.
Vele winkels sluiten ’s avonds al vroeg. Sommige winkels, restaurants, hotels en trekkingburo’s zijn al helemaal gesloten. Winkeliers en hoteliers hebben vaak wurghuurcontracten en moeten hun landlord gewoon doorbetalen, ondanks dat er helemaal geen business is.
Er is dus al tijden geen vervoer over land en voorraden raken op. In Kathmandu raken de gasvoorraden op, het kinderhuis Hamro Niwas zit ook al bijna zonder. Er komen hier Nepalese mensen die geen vliegtuig kunnen betalen lopend aan vanuit Kathmandu, een tocht van 4 á 5 dagen. Overal in het land zijn mensen gestrand en moeten mensen dagen lopen om hun plaats van bestemming (meestal huis of hun werkplek) te bereiken. Er werken heel veel Nepalezen in India en er zijn er dus altijd die op verlof weer in Nepal zijn, maar nu niet terug kunnen naar hun werkgever in India en omgekeerd kunnen mensen met verlof niet naar huis.
Sommige mensen zijn gestrand op weg naar ernstig zieke familieleden en zullen waarschijnlijk nooit op tijd arriveren. Zieke mensen worden vanaf het platteland met draagbaren naar ziekenhuizen gebracht omdat zelfs ambulances niet mogen rijden.
Om maar te zwijgen over het lot van degenen die zich ondanks “the blockade” toch in een voertuig op de highway hebben gewaagd (met of zonder begeleiding van het leger) en te grazen werden genomen door de Maoïsten.
De situatie heeft ook wel zijn invloed op ons humeur. Je kunt niet om de ellende heen, er hangt een depri sfeer in Pokhara en daardoor is het moeilijker om te genieten van de rustige en prachtige omgeving hier.
Ons leventje in Pokhara gaat er wat rustiger aan toe dan in Kathmandu. We genieten evengoed heus wel wat van het mooie weer door lekker op terrasjes te zitten of wat te fietsen. Elke dag werken we een aantal uur in het kantoor van Child Welfare Scheme.
Woensdagochtend vroeg zijn we naar de World Peace pagoda op een berg aan het Fewa meer gegaan. We waren om 5.45 uur opgestaan en circa 6.00 zaten we in een bootje op het Fewa Lake. In het halfdonker (met volle maan) hebben we geroeid naar het begin van een wandeling naar een mooi uitzichtpunt bij deze Peace Pagode (leuke naam op dit moment) in Pokhara. Halverwege kwam de zon op en om 7.00 uur waren we boven bij het uitkijkpunt. Helaas was het niet helemaal helder, maar evengoed een prachtig uitzicht (zie foto’s). We hebben daar nog heerlijk relaxt 2 uur gezeten en min of meer gewacht tot het uitzicht nog beter werd. In al die tijd kwam er niemand anders daar op een klein groepje Nepalezen die hun rondje rond de stupa maakte en weer verdwenen.
Donderdag hebben we wat gewandeld in de Old Bazaar, een wijk met allemaal leuke winkeltjes met Nepalese “rommel” en vrijdag zijn we naar het Fulbari resort geweest. Dat zou één van de mooiste resorts van zuidoost Azië moeten zijn en wij dachten in deze tijd hebben ze toch niet of nauwelijks gasten dus kunnen wij misschien wel gebruik maken van hun faciliteiten. Dan kan dus ook: we kunnen daar tennissen, zwemmen en minder boeiende dingen als golfen.
Echter, de tennisbanen waren nu niet geprepareerd en het zwembad was niet schoon omdat de benodigde middelen niet meer kunnen worden aangevoerd. Het was sowieso een beetje vervallen (althans voor een resort van zo’n naam) Zeker de topklasse-hotels in Nepal hebben al jaren te lijden van een teruggang in toerisme, want vooral rijke Amerikanen en Japanners laten het nu afweten.
Zaterdagochtend zijn we met de taxi naar Sarangkot gereden voor een wederom prachtig uitzicht op de Himalaya. Het was redelijk helder dus we hadden inderdaad een mooi uitzicht, zie hieronder.
Vervolgens langs een mooi pad langs leuke dorpjes teruggelopen naar Lakeside, waar we onze vrije middag op een lekker rustig terrasje aan het water spendeerde.
Zondag hebben we een fietstocht langs het Fewa meer gemaakt en maandag vliegen we rond het middaguur weer terug naar Kathmandu waar we ons normale leventje weer zullen oppakken.
Laatste nieuws en veiligheid
Het laatste nieuws is dat de blokkade voor 3 dagen is opgeheven (zaterdag t/m maandag), maar daarna voor maar liefst een maand zal worden voortgezet.
Ondanks alles voelen wij ons in Nepal nog steeds erg veilig. Nog veiliger zelfs dan bijv. in Amsterdam. Toeristen worden behalve door af en toe wat hinderingen in vervoer en communicatie niet getroffen door de acties van de Maoïsten en zijn volstrekt veilig, mits ze natuurlijk niet in een auto de wegen buiten de steden opgaan, wat we dus zeker niet zullen doen. Fietsen, lopen, paardrijden, etc kan wel, want alleen gemotoriseerd vervoer is “verboden”.
