Dashain festival en Nagarkot
27 september – 9 oktober
Terug naar Nepal
Na een prachtige zomer in Nederland was het bij het vallen van de eerste blaadjes in september weer eens tijd om warmere oorden op te zoeken.
Op woensdag 27 september stapten we in het vliegtuig om wederom een bezoek te brengen aan Nepal. We hebben een ticket voor 5 maanden en het idee is globaal om 3 maanden in Nepal te werken en leuke dingen te doen en dan nog circa 2 maanden elders te vertoeven en meer “echt” te reizen. Opties hiervoor zijn o.a. Vietnam, Cambodja, Laos, Myanmar, Zuid-India en Bhutan (niet allemaal, maar uiteraard een keuze hieruit), maar we hebben nog geen concrete plannen, dus kan ook iets volledig anders worden. Feit is dat we niet de hele periode in Nepal kunnen blijven omdat we dan het maximum aantal dagen visum gaan overschrijden.
De vlucht naar Nepal verliep zeker niet vlekkeloos. In Parijs ging men ineens erg moeilijk doen over onze 30 kilo handbagage en ons visum. Of eigenlijk het visum dat we niet hadden. Die regelen we altijd op het vliegveld van Kathmandu dus volgens ons geen probleem. De Fransen hadden echter bedacht dat we zonder visum niet een ticket van 5 maanden mochten hebben, maar maximaal 60 dagen, dus of we die even wilden gaan omzetten. Nou uiteraard niet natuurlijk. Dus werden er allerlei mensen bij gehaald. Daar de Fransen dachten dat zij een boete van Euro 5.000,- per persoon konden oplopen als ze ons met huidige papieren verder lieten reizen, bedachten ze de volgende oplossing: ze plakten een sticker met andere datum in ons ticket, die we er dan in Kathmandu weer zouden kunnen afpeuteren. Prima natuurlijk, maar als regels zo makkelijk te omzeilen zijn, waarom maak je ze dan. Toen nog het gezeur van de handbagage die vanwege veiligheidsmaatregelen niet meer dan 6 kg per persoon mocht zijn. Na tijden lang te ouwehoeren, theater en misleidende trucs toe te passen, lieten ze ons uiteindelijk gaan met het dubbele. Gelukkig hadden we ruim 5 uur overstaptijd en dus alle tijd voor dit soort ambtelijk geneuzel.
In Muscat wachtte de volgende verrassing. Bovenop de standaardoverstaptijd van 5 uur, kwam nog eens 4 uur vertraging. Nou zijn veel vliegvelden niet echt aantrekkelijk om lange tijd te vertoeven, maar die van Muscat is wat dat betreft wel heel erg. Het enige aantrekkelijke aan dit vliegveld zijn de enorme soepkommen goede en goedkope cappuccino. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten en naar de startbaan taxiede, maakte het vliegtuig ineens een manoeuvre alsof ie een overstekende struisvogel moest ontwijken. Het bleek een probleem met de remmen, waardoor we weer terug naar het vliegveld moesten waar we nog eens 1,5 uur stonden i.v.m. de reparatie. Moe en gebroken kwamen we rond 00:00 uur in Kathmandu aan, waar het een complete chaos was op het vliegveld. Bagage kwam verspreid over alle bagagebanden aan en Nepalezen en toeristen vielen over elkaar heen om maar zo snel mogelijk de bagage te bemachtigen en eindelijk naar huis/familie of hotel te kunnen. Op de parkeerplaats werd in de avondwarmte gevochten om transport. Heerlijk ! Welkom terug in het warme chaotische Nepal.
Dashain festival
De afgelopen dagen was Nepal volop in Dashain-sfeer. Het circa 14-daagse Dashain festival is het belangrijkste festival van Nepal. Oorspronkelijk een hindu feest, maar het wordt eigenlijk door alle bevolkingsgroepen in meer of mindere mate gevierd. Vooral met familie. Honderdduizenden Kathmanduties zijn dus naar hun familie in afgelegen gebieden getrokken. Vanwege de verbeterde veiligheidssituatie in het land, dit jaar meer dan ooit. Hierdoor was het in Kathmandu zelf dus behoorlijk rustig. Relatief lege straten en heel veel frisse lucht door het weinige verkeer en het feit dat vele schoorstenen van fabrieken niet rookten.
De mensen zijn dus op bezoek bij familie waar ze vooral veel eten en spelletjes spelen, zoals vliegeren en schommelen op speciaal voor het festival in elkaar geknutselde bamboo schommels. Net als de mensen zelf, zijn er ook veel dieren op reis. Mn geiten, eenden, buffels en kippen. Overal zie je mensen met geitjes lopen of geitjes aan palen en hekken gebonden en hier en daar tref je mensen aan die bezig zijn om een geitje volledig te ontleden. Vanwege de verbeterde situatie is er in sommige delen van het land een grote vraag naar geiten, zodat die zelfs over de Himalaya heen vanuit Tibet werden aangevoerd.
Op de daken van de huizen zie je vele mensen met vliegers. Ze proberen elkaars vlieger uit de lucht te halen, wat bij succes gepaard gaat met enorm gejuich. Hierdoor hangt de hele stad vol met gestrande vliegers. Er is geen lantaarnpaal, vlaggenmast of elektriciteitsmast waar geen vlieger meer in hangt. Af en toe hangen er strak gespannen vliegertouwen gevaarlijk over de weg en moet je oppassen dat je je gezicht of nek niet opensnijdt aan zo’n touw.
Voor een groep van 70 Tibetaanse vluchtelingen waren deze dagen wat minder feestelijk. Op 30 september worden zij tijdens de tocht over de Nangpa pass op de grens van Tibet en Nepal onder vuur genomen door Chinese veiligheidstroepen. Hierbij komt minimaal 1 Tibetaan om, raakt minimaal 1 gewond (er zijn ook berichten van 7 doden) en maar liefst 30 weten Nepal niet te bereiken. De kans is groot dat zij door de Chinese veiligheidstroepen zijn opgepakt en dat hen een ernstig lot wacht.
Dit incident is overigens gefilmd door een Roemeense cameraman.
Nagarkot
Wij vierden de 2 belangrijkste dagen van het Dashain festival samen met 10 van de overgebleven kinderen uit het kinderhuis Hamro Niwas in Nagarkot, een bergdorp in de Kathmandu vallei. De meeste kinderen hebben nog wel ergens een ver familielid die hen met het festival komt ophalen, voor de resterende 10 had Rene dus deze verrassing in petto. Ze waren door het dolle heen en genoten met volle teugen van dit bijzondere uitstapje. In Nagarkot hebben we met ze gewandeld, spelletjes gespeeld in de vrije natuur, van het prachtige uitzicht genoten en de tweede dag een wandeling gemaakt van Nagarkot naar Sankhu, een dorp in de noordoosthoek van de Kathmandu vallei, waar het nieuwe kinderhuis voor deze kinderen zal komen. De eerste steen hiervoor is onlangs gelegd. Deze wandeling van bijna 4 uur was voor de allerkleinste net iets te zwaar en de 2e helft van de tocht moesten ze af en toe gedragen worden, wat de tocht voor ons ook weer zwaarder maakte.
Af en toe namen we wat short cuts waarbij we de kinderen moesten helpen om van glibberige hellingen of kleine afgrondjes af te komen. Een keer kwamen we op een soort jungle paadje terecht, wat de kinderen natuurlijk geweldig vonden. Onderweg kwamen we een paar keer “Dashain” schommels tegen. De meeste kinderen durfden er niet op. Deze stadse kinderen zijn het kennelijk niet zo gewend. Vanuit Sankhu namen we de bus terug naar Kathmandu. De tere maagjes van de kindertjes waren niet allemaal bestand tegen het gehobbel en geslinger wat helaas tot een aantal kotspartijtjes leidde.
De maag van Arno bleek niet bestand tegen de kip uit Nagarkot, wat hem een aantal dagen darmklachten en een dag hevige koorts opleverde, maar dat is gelukkig weer achter de rug.
Naast dit soort leuke uitstapjes (o.a. een dagje Patan, middagje Bouddhanath, bezoekje Hamro Niwas, Harisiddhi en fietstochtje richting Tinpiple), waarbij er altijd voldoende te zien is langs de wegen, hebben we ons bezig gehouden met het op orde brengen van onze kamer, wat werken en ook zoeken naar een andere kamer. We wilden wel eens kijken of we iets anders leuks konden vinden om eens in een andere omgeving van Kathmandu te vertoeven. Dat viel wederom tegen. Het beste alternatief was nog steeds minder geschikt en maar liefst 2,5 keer zo duur. Het ziet er naar oud dat we dus op onze vertrouwde plek zullen blijven. Van daaruit gaan we dan wellicht af en toe 1 of 2 nachtjes ergens anders heen.
Vergeleken met de chaotische politieke situatie van april dit jaar is de situatie in Kathmandu/Nepal enorm verbeterd. Het oogt vredig en er zijn veel meer toeristen. Het uitstekende weer maakt het geheel nog eens extra aangenaam. Over het algemeen is het een graadje of 25 a 30 en lekker zonnig en alleen ’s nachts valt er af en toe een bui.
