Dubai

Hierna nemen we een taxi naar het wereldberoemde Burj al Arab hotel, een futuristisch gebouw in de vorm van een zeil, dat zich als hotel met 7 sterrenservice profileert. Hier heeft men suites die vele duizenden euro’s per nacht kosten en als aanvullende service bijv een circa Euro 2.000,- kostende airporttransfer per helicopter (slechts enkele minuten vliegen) aanbiedt.
Naast Burj Al Arab ligt het grootse Madinat Jumeirah, deels een ook al vreselijk duur hotel en deels een groots entertainment, shopping, horeca enigzins in traditionele souq stijl opgebouwd, compleet met 4 kilometer grachten die je met abras kunt bevaren. Onwillekeurig moeten we denken aan de vele thematische hotels in Las Vegas.
Hier lopen/kijken we wat rond en drinken iets met uitzicht op de grachtjes, om vervolgens door te gaan naar de The Mall of the Emirates, de grski dubai, wintersportootste shopping mall van de Emiraten en tevens grootste mall buiten de Verenigde Staten met zelfs een indoor skibaan (de grootste ter wereld).
Terwijl Suus even gaat shoppen gaat Arno een kleine 2 uur skiën in deze enorme vrieskast (-/- 2 graden), met heuze stoeltjeslift. Het is vrij rustig wat het skiën wel zo aangenaam maakt. Erg grappig om Arabieren met hun hoofddoek om te zien skiën en veel te overmoedig naar beneden te zien glijden, waarbij flinke valpartijen onvermijdelijk zijn. Mede vanwege de hele korte skis die de beginners krijgen, blijven deze voor zover te volgen zonder (ernstige) letsels. Daarnaast komen er mensen, mn Arabieren en Indiers, ook in de hal om alleen een rondje in de skilift te maken, puur om even kort de kou en de sneeuw te ervaren.
In de stoeltjeslift krijgt Arno van de accountant van het bedrijf dat Skidubai heeft gebouwd nog even uitleg over de kosten van het project: o.a. tientallen miljoenen voor de bouw, enkele miljoenen per jaar voor alleen de waterrekening. Bij de bouw van de skibaan speelden kosten (en winst) geen enkele rol. Skidubai moest er gewoon komen als prestige object, zoals dit waarschijnlijk voor vele andere projecten in de stad geldt/gold.
Na lekker Indiaas gegeten te hebben, willen we met de taxi terug naar het hotel. Helaas hebben vele tientallen mensen hetzelfde plan en staat er een enorme rij mensen te wachten voor een eveneens enorme rij wachtende taxis. Ondanks dat er taxis in overvloed zijn, duurt het bijna een half uur voordat we een plekje hebben, simpelweg omdat het in- en uitstapproces van alle mensen voor ons zo lang duurt. Er is ook een heuse taxi-management brigade aanwezig, bestaande uit circa 10 mannen die de stromen mensen en taxis enigszins in goede banen proberen te leiden.
Dit proces verloopt niet helemaal soepel met name omdat de aankomende en vertrekken taxi’s elkaar moeten kruizen. Een beetje vreemd dat bij zo’n miljoenenproject de logistiek zo slecht verzorgd is. Ook op andere plaatsen in Dubai stuitten we op een paar onbegrijpelijke logistieke kronkels en dat terwijl alles zo nieuw is en men het meteen in één keer goed had kunnen ontwerpen.

De volgende dag slapen we lekker uit, doen rustig aan en gaan pas aan het begin van de middag met de hotel-shuttle naar Jumeirah beach park, waar we een gewone bus (dit keer lekker rustig) nemen naar Dubai Marina. In deze moderne wijk aan het strand en een haven wandelen we een beetje rond. De strook met winkels en restaurants langs het strand (The Walk) is redelijk klaar, voor de rest is het ook hier een grote bouwput, met heel veel wolkenkrabbers en andere gebouwen in aanbouw: vele akelig dicht op elkaar, weinig ruimte voor een mooi vrij uitzicht overlatend.
Daarna gaan we door naar de Ibn Battuta Mall, nu nog enigszins afgelegen in het westen van Dubai. Echter als het enorme palmeilanden project “Palm Jebel Ali” en het nieuwe internationale vliegveld klaar zijn, zal deze regio waarschijnlijk nog veel voller worden gebouwd. Deze mall is opgebouwd in de stijlen van verschillende landen en regio’s als India, Egypte, Persie en Andalusië.
Opvallend is dat het wel mooi is opgezet, maar vrij matig is afgewerkt en van goedkope materialen gebruikt is gemaakt. Dat viel op meerdere plaatsen in Dubai op, terwijl op andere plaatsen geld absoluut geen rol lijkt te spelen en gebouwen tot in details prachtig worden afgewerkt.
Als we bij de Ibn Battuta mall een taxi willen nemen, valt het ons wederom op dat een taxichauffeur weigert een enigszins arm uitziende zuid-oost Aziatische klant mee te nemen. Een stijlvol geklede Aziatische vrouw moedigt hem aan niet met hem te laten sollen en gewoon in te stappen. Ook een volgende taxi weigert hem mee te nemen, maar wil ons wel meenemen, waarop wij weigeren in te stappen en de chauffeur wegsturen. Gelukkig laten ook de andere wachtenden de man voorgaan en bij de volgende taxi heeft ie meer geluk, waarna wij ook verder kunnen naar het prestigieuze Atlantis hotel op de kop van de Palm Jumeirah eilanden, één van de opgespoten landcreaties voor de kust van Dubai.
Ook dit project is bij lange na nog niet klaar en grotendeels een flinke bouwput. In het luxe Atlantis hotel zijn o.a. een enorme aquarium, een shopping mall en een aantal restaurants en een waterpark open voor niet-gasten. Ook heb je een redelijk uitzicht over de palm en kun je goed zien hoe groot deze is aan de verweg gelegen skyline van Dubai Marina en het Burj-al-Arab hotel.Burj Dubai

’s Avonds gaan we nogmaals naar het Madinat Jumeirah complex om lekker wat te eten in een goed Italiaans restaurant en vervolgens willen we met de express bus terug richting de “Grote Moskee”. Het is donderdagavond en enorm druk richting “het centrum”. Nadat drie gelede bussen de halte voorbij zijn gereden omdat ze al propvol waren, nemen we toch maar een taxi en bieden we de eveneens wachtende bankmedewerker van Sri Lankaans/Indiaanse afkomst ook een lift aan. Deze expat, die al meer dan 10 jaar in Dubai woont, praat honderduit en bevestigt (op overdreven wijze) het beeld dat wij ook hadden. Hij klaagt over de beperkte rechten die buitenlanders hebben en dat terwijl de buitenlanders het emiraat eigenlijk hebben opgebouwd en draaiende houden. De Dubainaren kunnen volgens hem helemaal niets, voor alles hebben ze hulp nodig. Het enige wat ze hebben is olie en zelfs om die olie te exploiteren hebben ze kennis van buitenlanders nodig, die ze weinig rechten geven en grotendeels erg slecht betalen en laten wonen onder slechte omstandigheden. Het probleem van de huidige economische tegenwind wordt deels geëxporteerd door de immigranten met duizenden tegelijk naar huis te sturen (nb de gehele golfregio staat op het punt honderdduizenden Egyptenaren naar huis te sturen, waarmee ze Egypte met een enorm probleem opzadelen, nadat ze eerst gretig gebruik hebben gemaakt van hun (slecht betaalde) diensten. En dan gaat het dus alleen nog maar om Egyptenaren).
Zie ook gandaki.blogspot.com voor een bericht over onfortuinlijke Aziaten in het Midden-Oosten/Dubai.

Hoewel mooi verlicht valt de Grote Moskee van buiten een beetje tegen, zowel qua architectuur als qua grootte, terwijl het de grootste moskee van de emiraten zou zijn. Op dinsdag, donderdag en zondag om 10.00 uur is deze moskee, echter ook open voor tours voor niet-Moslims. Tijdens deze tours kun je ook vrijuit alle vragen over de islam stellen die je wilt, er schijnen geen taboes te zijn. Helaas zijn we niet meer in de gelegenheid voor een tour.

Voor de vrijdag hadden we eigenlijk een bezoekje aan het bergdorpje Hatta, nabij de grens met Oman, in gedachten. Echter, omdat het vrijdag is, zijn de markten daar dicht en bovendien zijn de weersverwachtingen verre van goed. Woensdagavond en donderdagochtend was het noodweer geweest met zelfs een forse hoeveelheid hagel, waarbij minimaal 3 doden en vele gewonden zijn gevallen. Zelf hebben we er tijdens ons verblijf in shopping malls en hotel echt helemaal niets van gemerkt, behalve dat het ons opviel dat er donderdag op sommige plaatsen veel water op straten/parkeerplaatsen lag.
In plaats van naar Hatta gaan we naar de pas geopende Dubai Mall, een wederom enorm complex, deze voorzien van gigantisch aquarium en schaatsbaan en gelegen naast de indrukwekkende Burj Dubai, met 818 meter veruit het hoogste gebouw ter wereld. Ondanks dat Dubai bekend staat om de hoge gebouwen, is het pas sinds juli 2007 dat het midden-Oosten weer het hoogste gebouw ter wereld huisvest, nadat het in de 14e eeuw deze claim verloor aan de Lincoln Kathedraal in Engeland (danwel in de 16e eeuw aan de Olafkerk in Estland, aangezien de claim van Lincoln wordt betwist).
Burj Dubai gaat onder andere het eerste Armani hotel (de onderste 37 verdiepingen), appartementen, een zwembad en een observatiedek herbergen.

We sluiten ons bezoek aan Dubai af door terug te keren waar we begonnen: de omgeving van Bur Dubai, de oude souks en de Dubai Creek. Aangezien het de vrije vrijdag is, is er lekker weinig verkeer, zijn veel winkels dicht, maar het bruist van de activiteit van Aziatische expats die massaal The Creek oversteken om de moskee te bezoeken en op straten en pleinen rondhangen om te relaxen en bij te praten. Het is een gezellige drukte. Ondanks alle inspanningen om allerlei hypermoderne hotels, shopping malls, pretparken en andere projecten uit de grond te stampen, vinden wij dit deel van Dubai veruit het leukste en genieten we hier nog even van tijdens een diner op een terras aan en een wandeling langs het water.
Dubai was erg indrukwekkend om een keer te zien en het verblijf zeer geslaagd, maar wat ons betreft niet snel voor herhaling vatbaar. Misschien over een jaar of 10 á 15 om te zien wat er van alle bouwactiviteiten en plannen terecht is gekomen of op doorreis naar een andere reisbestemming. Met het nieuwe vliegveld zou het weleens een belangrijke “hub” kunnen worden.
Voor echte shopaholics en/of strandvakantie-liefhebbers (bij voorkeur beide tegelijkertijd) is het een prima plek om meer dan eens te komen.

Als de wind begint op te steken en het zachtjes begint te spetteren, pakken we snel een taxi richting het hotel. Daar aangekomen, barst ontzettend noodweer los en volgens de kranten kan Dubai de komende dagen een record hoeveelheid regen verwachten.