Dubai

Dubai

April

Aangezien we vanuit Koeweit vrij goedkoop met Jazeera Airlines naar Dubai kunnen vliegen, maken we gebruik van deze mooie kans om deze bijzondere stad een paar dagen te bezoeken. Jazeera Airlines is een beetje de Transavia van het Midden-Oosten: voor eten en drinken aan boord dien je apart te betalen. Even lijkt het erop dat de veiligheidsinstructies simpelweg worden vervangen door een gebed uit de Koran, maar kort voor het opstijgen volgen de instructies toch nog. Maar de vlucht is in ieder geval gezegend en verloopt inderdaad voorspoedig.
Vanaf het vliegveld zijn we met de taxi binnen een kwartier in het enigszins afgelegen Arabian Park hotel, verder een prima hotel, met uitstekende en vriendelijke service / ontvangst.
De goede service in hotel, taxis, restaurants en winkels is sowieso zeer opvallend: soms is het een beetje Amerikaans/gemaakt, vaker lijkt het redelijk oprecht.

Op het plafond van de hotelkamer is netjes de Qibla, de gebedsrichting voor Moslims, aangegeven. Meestal, zo ook hier, de richting de Ka’aba in Mekka.

We waren op tijd in het hotel, dus hebben nog een redelijk middag en hele avond voor ons. Als eerste pakken we een busje van het hotel naar de Wafi shopping mall, één van de vele malls die we nog zouden zien. In deze mall zit de Khan Murjan souk met sfeervolle secties in de stijl van diverse Arabische landen.
Daarna gaan we snel naar het oude centrum van Dubai gelegen aan weerszijde van de Dubai Creek. Het is heerlijk weer, niet te warm, en we lopen lekker een stuk langs het water om uiteindelijk bij de Old Souk uit te komen. Dit lijkt iets meer op een echte Arabische souk, met nauwe straatjes/steegjes met allerhanden koopwaar. Echter, de meeste winkels worden gerund door Indiers en Pakistani en de voertaal lijkt Hindi. Ons begrip van Hindi is ook iets beter dan van het Arabisch en tussen de vele Indiaase gezichten voelen we ons best thuis.

Nadat we wat gedronken hebben op een terras met uitzicht op The Creek, nemen we een Abra (soort van watertaxi, waarvan er velen continue heen en weer pendelen tussen beide oevers) naar de Deira Old Souk/Spice Souk aan de overkant. Aan beide kanten van het water is het een gezellige en enigszins chaotische drukte rondom de in- en uitstapplaatsen voor de abra’s. In de Spice Souk vind je, hoe kan het ook anders, ontelbare verschillende soorten kruiden en specerijen en het ruikt er heerlijk.
Inmiddels is het donker geworden en na nog wat gewandel, zoeken we een restaurant aan het water uit, waar we genieten van het uitzicht en de geur van de vele waterpijpen (shisha) waaraan de mensen op ons heen zitten te lurken.
Tijdens het avondgebed wordt de muziek van het restaurant netjes (danwel verplicht) uitgezet.

De volgende dag brengt een busje van het hotel ons naar het Dubai museum. Hier krijg je aardig inzicht in hoe het leven in de 19e en begin 20e eeuw in Dubai er uit zag en hoe dit Emiraat zich supersnel heeft ontwikkeld sinds de jaren ’60. In 1969 had Dubai nog geen 60.000 inwoners, nu meer dan 2 miljoen, waarvan nog geen 15-20% echte Emiraties zijn.
Het is nog maar kort geleden dat het leven in deze nu hypermoderne stad om kleinschalig handel en (parel)visserij draaide en Dubai niet groter was dan een “klein vlekje” aan The Creek.

Na het museum lopen we wat rond in de omgeving en besluiten we om eens een gewone bus te nemen. Bij het Al Ghubaiba busstation is het enorm druk en er staan veel meer mensen te wachten dan er in de gelede bus passen. De Aziaten beginnen al lekker te dringen, dus dat beloofde een interessante strijd te worden om een plekje te bemachtigen. Niets is minder waar. Wanneer het buspersoneel eindelijk klaar is om de wachtenden binnen te laten, zorgen zij dat eerst de vrouwen kunnen instappen. Dit waren er maar een handjevol (waarvoor ook speciale plaatsen in de bus zijn gereserveerd) en Arno moet natuurlijk mee om het kaartje voor zijn vrouw te kunnen betalen. Prima opgelost dus. Het was het idee om bij de Grote Moskee uit te stappen, maar we zien iets te laat dat we er al voorbij zijn en bij de volgende bushalte haalden we door de drukte de deur niet voor de bus weer verder reed. Nog een halte verder blijken we bij de niet onaardige Mercato Mall te zijn. Net als bijna elk gebouw staat de airco hier vol aan en van de vochtige warmte (38 graden) duiken we de gevoelsmatige vrieskast met de Renaissance als thema in om af te koelen tijdens een lunch.

Hierna nemen we een taxi naar het wereldberoemde Burj al Arab hotel, een futuristisch gebouw in de vorm van een zeil, dat zich als hotel met 7 sterrenservice profileert. Hier heeft men suites die vele duizenden euro’s per nacht kosten en als aanvullende service bijv een circa Euro 2.000,- kostende airporttransfer per helicopter (slechts enkele minuten vliegen) aanbiedt.
Naast Burj Al Arab ligt het grootse Madinat Jumeirah, deels een ook al vreselijk duur hotel en deels een groots entertainment, shopping, horeca enigzins in traditionele souq stijl opgebouwd, compleet met 4 kilometer grachten die je met abras kunt bevaren. Onwillekeurig moeten we denken aan de vele thematische hotels in Las Vegas.
Hier lopen/kijken we wat rond en drinken iets met uitzicht op de grachtjes, om vervolgens door te gaan naar de The Mall of the Emirates, de grski dubai, wintersportootste shopping mall van de Emiraten en tevens grootste mall buiten de Verenigde Staten met zelfs een indoor skibaan (de grootste ter wereld).
Terwijl Suus even gaat shoppen gaat Arno een kleine 2 uur skiën in deze enorme vrieskast (-/- 2 graden), met heuze stoeltjeslift. Het is vrij rustig wat het skiën wel zo aangenaam maakt. Erg grappig om Arabieren met hun hoofddoek om te zien skiën en veel te overmoedig naar beneden te zien glijden, waarbij flinke valpartijen onvermijdelijk zijn. Mede vanwege de hele korte skis die de beginners krijgen, blijven deze voor zover te volgen zonder (ernstige) letsels. Daarnaast komen er mensen, mn Arabieren en Indiers, ook in de hal om alleen een rondje in de skilift te maken, puur om even kort de kou en de sneeuw te ervaren.
In de stoeltjeslift krijgt Arno van de accountant van het bedrijf dat Skidubai heeft gebouwd nog even uitleg over de kosten van het project: o.a. tientallen miljoenen voor de bouw, enkele miljoenen per jaar voor alleen de waterrekening. Bij de bouw van de skibaan speelden kosten (en winst) geen enkele rol. Skidubai moest er gewoon komen als prestige object, zoals dit waarschijnlijk voor vele andere projecten in de stad geldt/gold.
Na lekker Indiaas gegeten te hebben, willen we met de taxi terug naar het hotel. Helaas hebben vele tientallen mensen hetzelfde plan en staat er een enorme rij mensen te wachten voor een eveneens enorme rij wachtende taxis. Ondanks dat er taxis in overvloed zijn, duurt het bijna een half uur voordat we een plekje hebben, simpelweg omdat het in- en uitstapproces van alle mensen voor ons zo lang duurt. Er is ook een heuse taxi-management brigade aanwezig, bestaande uit circa 10 mannen die de stromen mensen en taxis enigszins in goede banen proberen te leiden.
Dit proces verloopt niet helemaal soepel met name omdat de aankomende en vertrekken taxi’s elkaar moeten kruizen. Een beetje vreemd dat bij zo’n miljoenenproject de logistiek zo slecht verzorgd is. Ook op andere plaatsen in Dubai stuitten we op een paar onbegrijpelijke logistieke kronkels en dat terwijl alles zo nieuw is en men het meteen in één keer goed had kunnen ontwerpen.

De volgende dag slapen we lekker uit, doen rustig aan en gaan pas aan het begin van de middag met de hotel-shuttle naar Jumeirah beach park, waar we een gewone bus (dit keer lekker rustig) nemen naar Dubai Marina. In deze moderne wijk aan het strand en een haven wandelen we een beetje rond. De strook met winkels en restaurants langs het strand (The Walk) is redelijk klaar, voor de rest is het ook hier een grote bouwput, met heel veel wolkenkrabbers en andere gebouwen in aanbouw: vele akelig dicht op elkaar, weinig ruimte voor een mooi vrij uitzicht overlatend.
Daarna gaan we door naar de Ibn Battuta Mall, nu nog enigszins afgelegen in het westen van Dubai. Echter als het enorme palmeilanden project “Palm Jebel Ali” en het nieuwe internationale vliegveld klaar zijn, zal deze regio waarschijnlijk nog veel voller worden gebouwd. Deze mall is opgebouwd in de stijlen van verschillende landen en regio’s als India, Egypte, Persie en Andalusië.
Opvallend is dat het wel mooi is opgezet, maar vrij matig is afgewerkt en van goedkope materialen gebruikt is gemaakt. Dat viel op meerdere plaatsen in Dubai op, terwijl op andere plaatsen geld absoluut geen rol lijkt te spelen en gebouwen tot in details prachtig worden afgewerkt.
Als we bij de Ibn Battuta mall een taxi willen nemen, valt het ons wederom op dat een taxichauffeur weigert een enigszins arm uitziende zuid-oost Aziatische klant mee te nemen. Een stijlvol geklede Aziatische vrouw moedigt hem aan niet met hem te laten sollen en gewoon in te stappen. Ook een volgende taxi weigert hem mee te nemen, maar wil ons wel meenemen, waarop wij weigeren in te stappen en de chauffeur wegsturen. Gelukkig laten ook de andere wachtenden de man voorgaan en bij de volgende taxi heeft ie meer geluk, waarna wij ook verder kunnen naar het prestigieuze Atlantis hotel op de kop van de Palm Jumeirah eilanden, één van de opgespoten landcreaties voor de kust van Dubai.
Ook dit project is bij lange na nog niet klaar en grotendeels een flinke bouwput. In het luxe Atlantis hotel zijn o.a. een enorme aquarium, een shopping mall en een aantal restaurants en een waterpark open voor niet-gasten. Ook heb je een redelijk uitzicht over de palm en kun je goed zien hoe groot deze is aan de verweg gelegen skyline van Dubai Marina en het Burj-al-Arab hotel.Burj Dubai

’s Avonds gaan we nogmaals naar het Madinat Jumeirah complex om lekker wat te eten in een goed Italiaans restaurant en vervolgens willen we met de express bus terug richting de “Grote Moskee”. Het is donderdagavond en enorm druk richting “het centrum”. Nadat drie gelede bussen de halte voorbij zijn gereden omdat ze al propvol waren, nemen we toch maar een taxi en bieden we de eveneens wachtende bankmedewerker van Sri Lankaans/Indiaanse afkomst ook een lift aan. Deze expat, die al meer dan 10 jaar in Dubai woont, praat honderduit en bevestigt (op overdreven wijze) het beeld dat wij ook hadden. Hij klaagt over de beperkte rechten die buitenlanders hebben en dat terwijl de buitenlanders het emiraat eigenlijk hebben opgebouwd en draaiende houden. De Dubainaren kunnen volgens hem helemaal niets, voor alles hebben ze hulp nodig. Het enige wat ze hebben is olie en zelfs om die olie te exploiteren hebben ze kennis van buitenlanders nodig, die ze weinig rechten geven en grotendeels erg slecht betalen en laten wonen onder slechte omstandigheden. Het probleem van de huidige economische tegenwind wordt deels geëxporteerd door de immigranten met duizenden tegelijk naar huis te sturen (nb de gehele golfregio staat op het punt honderdduizenden Egyptenaren naar huis te sturen, waarmee ze Egypte met een enorm probleem opzadelen, nadat ze eerst gretig gebruik hebben gemaakt van hun (slecht betaalde) diensten. En dan gaat het dus alleen nog maar om Egyptenaren).
Zie ook gandaki.blogspot.com voor een bericht over onfortuinlijke Aziaten in het Midden-Oosten/Dubai.

Hoewel mooi verlicht valt de Grote Moskee van buiten een beetje tegen, zowel qua architectuur als qua grootte, terwijl het de grootste moskee van de emiraten zou zijn. Op dinsdag, donderdag en zondag om 10.00 uur is deze moskee, echter ook open voor tours voor niet-Moslims. Tijdens deze tours kun je ook vrijuit alle vragen over de islam stellen die je wilt, er schijnen geen taboes te zijn. Helaas zijn we niet meer in de gelegenheid voor een tour.

Voor de vrijdag hadden we eigenlijk een bezoekje aan het bergdorpje Hatta, nabij de grens met Oman, in gedachten. Echter, omdat het vrijdag is, zijn de markten daar dicht en bovendien zijn de weersverwachtingen verre van goed. Woensdagavond en donderdagochtend was het noodweer geweest met zelfs een forse hoeveelheid hagel, waarbij minimaal 3 doden en vele gewonden zijn gevallen. Zelf hebben we er tijdens ons verblijf in shopping malls en hotel echt helemaal niets van gemerkt, behalve dat het ons opviel dat er donderdag op sommige plaatsen veel water op straten/parkeerplaatsen lag.
In plaats van naar Hatta gaan we naar de pas geopende Dubai Mall, een wederom enorm complex, deze voorzien van gigantisch aquarium en schaatsbaan en gelegen naast de indrukwekkende Burj Dubai, met 818 meter veruit het hoogste gebouw ter wereld. Ondanks dat Dubai bekend staat om de hoge gebouwen, is het pas sinds juli 2007 dat het midden-Oosten weer het hoogste gebouw ter wereld huisvest, nadat het in de 14e eeuw deze claim verloor aan de Lincoln Kathedraal in Engeland (danwel in de 16e eeuw aan de Olafkerk in Estland, aangezien de claim van Lincoln wordt betwist).
Burj Dubai gaat onder andere het eerste Armani hotel (de onderste 37 verdiepingen), appartementen, een zwembad en een observatiedek herbergen.

We sluiten ons bezoek aan Dubai af door terug te keren waar we begonnen: de omgeving van Bur Dubai, de oude souks en de Dubai Creek. Aangezien het de vrije vrijdag is, is er lekker weinig verkeer, zijn veel winkels dicht, maar het bruist van de activiteit van Aziatische expats die massaal The Creek oversteken om de moskee te bezoeken en op straten en pleinen rondhangen om te relaxen en bij te praten. Het is een gezellige drukte. Ondanks alle inspanningen om allerlei hypermoderne hotels, shopping malls, pretparken en andere projecten uit de grond te stampen, vinden wij dit deel van Dubai veruit het leukste en genieten we hier nog even van tijdens een diner op een terras aan en een wandeling langs het water.
Dubai was erg indrukwekkend om een keer te zien en het verblijf zeer geslaagd, maar wat ons betreft niet snel voor herhaling vatbaar. Misschien over een jaar of 10 á 15 om te zien wat er van alle bouwactiviteiten en plannen terecht is gekomen of op doorreis naar een andere reisbestemming. Met het nieuwe vliegveld zou het weleens een belangrijke “hub” kunnen worden.
Voor echte shopaholics en/of strandvakantie-liefhebbers (bij voorkeur beide tegelijkertijd) is het een prima plek om meer dan eens te komen.

Als de wind begint op te steken en het zachtjes begint te spetteren, pakken we snel een taxi richting het hotel. Daar aangekomen, barst ontzettend noodweer los en volgens de kranten kan Dubai de komende dagen een record hoeveelheid regen verwachten.

Op zaterdag vliegen we terug naar Koeweit. Het is de grote dag voor Dubai, de dag van The World Cup, het paardenrace-evenement met het meeste prijzengeld ter wereld. De kranten staan er al dagen bol van.
Verder doet ook Dubai vandaag mee aan Earth Hour, weliswaar op bescheiden schaal: diverse hotels en andere gebouwen zullen een deel van de verlichting doven en er wordt aandacht aan besteed in de media. Niet slecht, voor zo’n relatief jong project in zo’n energieverslindend land (per hoofd van de bevolking één van de ergste ter wereld).

De taxi van het hotel brengt ons ondanks check, dubbelcheck en triple check naar de verkeerde terminal van het vliegveld. Daar aangekomen ontdekken we dat pas achter de security check. We moeten weer terug naar buiten, bijna een kilometer wachtende taxis voorbij lopen op naar de eerste in de wachtrij (de andere vrezen een boete wanneer ze deze rij niet respecteren) en vervolgens nog een flink stuk (terug) per taxi naar de juiste terminal, waardoor we bijna onze vlucht missen.

Gelukkig gaat dat net aan goed en na een prima vlucht komen, wellicht mede dankzij de pre-flight prayer, we aan bij een heerlijk rustige balie van de visumuitgifte op het vliegveld van Koeweit. De maar liefst 10 visumdienstmedewerkers vonden het echter niet nodig om reizigers te helpen waardoor het ondanks slechts 1 wachtende voor ons nog circa een half uur duurde voordat de visa geregeld waren. Deze visa waren ook ineens twee keer zo duur als een week eerder, hoewel het ontvangstbewijs nog de oude prijs aangaf. We protesteren meerdere malen tegen deze afzetting, maar de man die ons helpt, lacht breeduit en zegt “Tja, kredietcrisis, he”.

’s Middag gaan we naar vrienden van Maarten en Maaike waar we begin van de avond lekker en gezellig BBQ-en op hun balkon. Daar en op de terugweg kregen we weer een illustratie van het idiote rijgedag van de Koeweitis. In de buurt van het huis van die vrienden waren meerdere auto’s flink op elkaar geklapt, waar circa 10 hulpdienstvoertuigen op afkwamen. Op de terugweg stond er op de snelweg een auto geheel in lichterlaaie. Waar je in Nederland regelmatig kijkersfiles hebt, maken de Koeweitis het helemaal bont. In beide richtingen waren er auto’s midden op de snelweg gestopt, niet om te helpen, vooral om te kijken en foto’s/filmpjes te maken. Voorzichtig manouvreren we door deze chaos (Maarten al rijdende toch even een kiekje makend). Overigens konden we de volgende dag in de krant lezen dat de bestuurder van deze auto de crash niet heeft kunnen na vertellen. In de krant staan ook dagelijk speciale secties van o.a. de vele verkeersongelukken en daarnaast van de aanhoudigen rondom dranksmokkel, illegale drankhandel en illegale drankproductie.

Tips en informatie m.b.t. Dubai/Verenigde Arabische Emiraten


Algemeen
De stad Dubai is de hoofdstad van het Emiraat Dubai, één van de 7 Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi de hoofdstad van het gelijknamige Emiraat is de hoofdstad van deze Verenigde Arabische Emiraten). De stad Dubai zelf herbergt circa 1,2 miljoen inwoners van de totale bevolking van 2,3 miljoen inwoners.

Taal

De officiële taal is Arabisch.

Munteenheid / valuta

Dirham (1 Euro = circa 5 AED)

Tijdverschil

Amsterdam + 3 uur (tijdens de zomertijd 2 uur)

Goedkope vluchten:

Austrian Airlines

British Airways

Vervoer

Roads & transport Authority

Openbaar vervoer is redelijk in Dubai. Taxi’s zijn echter erg goedkoop en met name voor de kortere afstanden ideaal. Ook voor de langere afstanden prima betaalbaar. Express bussen (AED 2) kunnen een goed alternatief zijn.
Ook zijn er gratis (mini)bussen van diverse hotels en shopping malls.

Nieuws

Gulf News

Touristische informatie

Dubai Tourism

Boeken

Laat een antwoord achter