Terug in Kathmandu, Sundarijal, Balaju-park
Op maandag 20 december vlogen we terug naar Amsterdam. Na een vrij vermoeiende vlucht met een aantal stops en aantal keer overstoppen, troffen we bij aankomst op Schiphol Sabin, een medewerker van de receptie van het guesthouse waar we in Kathmandu verblijven, aan. Hij was met een andere vlucht een dik uur eerder gearriveerd dan wij, maar kwam niet langs de douane. Hij was op uitnodiging van een Nederlandse man voor 3 weken naar Nederland gereisd en al zijn papieren klopten. Echter, de immigratiemedewerkers wilden als laatste extra check eerst deze Nederlandse man spreken voor dat Sabin door de douane mocht. Deze man bleek echter onbereikbaar. De altijd zo vrolijke Sabin was ineens veranderd in een “klein” sip mannetje, diep onder de indruk van dit gebrek aan gastvrijheid van het land waar ie zoveel goeds over had gehoord. We konden hem natuurlijk niet zomaar daar laten staan. Na een flinke tijd bemiddelen en zoeken, werd de gastheer van Sabin toch gevonden en konden we het laatste deel van onze thuisreis afleggen.
De vier weken in Nederland waren erg gezellig, maar ook erg druk. We reisden van hot naar her en hebben in korte tijd weer veel familieleden en vrienden gezien en de nodige dingen geregeld. Daarnaast hadden we ook nog even tijd voor ontspanning tijdens een aantal dagen wintersport in de Alpen als bedrijfsuitje.
Ondanks dat het erg leuk was om iedereen weer even te zien, was het ook erg fijn om op 17 januari weer in het vliegtuig naar Kathmandu te stappen. Vlak voor vertrek kregen we van diverse vrienden nog een leuk bedrag mee om te besteden aan goede doelen in Nepal. Bij deze nogmaals onze dank hiervoor. Heel erg leuke gebaren van jullie allen. Super!
Terug in Kathmandu
De vlucht naar Kathmandu verliep vlekkeloos en het weer in Nepal deed flink zijn best om de overgang voor ons niet al te groot te maken. Bij aankomst was het nog geen tien graden en het regende hard. Exact hetzelfde weer als waarmee we 20 uur eerder in Amsterdam vertrokken. Bah ! We werden ook meteen weer met ons neus op de feiten gedrukt. Ondanks de kou en de regen troffen we her en der op straat slapende mensen aan, die zich amper tegen het nare weer konden beschermen. In de nacht na onze aankomst kwamen drie mensen om door de lage temperaturen.
Het was ook veel te koud voor de tijd van het jaar en op één dag kort na onze aankomst viel er meer dan 2 keer zoveel regen als normaal in de hele maand januari. In de hoger gelegen delen van de Kathmandu vallei viel bijna een meter sneeuw en sommige “snelwegen” waren ruim een week lang afgesloten voor alle verkeer.
In het guesthouse was het ook erg koud. De kamers hebben enkel glas, velen kieren en geen verwarming. Met extra kleding, drie dikke dekens hadden we het nog koud en op sommige dagen moesten we met slaapzak en al in bed kruipen om ons te beschermen tegen de kou. Hoe erg moet het dan buiten in de regen zijn???.
Gelukkig duurde deze koude periode maar een week. De laatste dagen is het meest zonnig en rond de 20 graden. Heerlijk ! Kunnen we lekker op ons eigen terrasje in de zon ontbijten.
Voor deze nieuwe periode hebben we in het guesthouse een appartement-achtige kamer geregeld met een klein zithoekje, een mini-keukentje en dus ook een eigen dakterras, zodat we meer een echt thuis hebben.
Uiteraard was het erg leuk om de kinderen uit het kinderhuis weer te zien. De meeste waren direct enthousiast, sommige in het begin een beetje terughoudend.
De komende periode in Nepal gaan we het anders aanpakken. We gaan de komende maanden minder computerlessen geven en zorgen dat Stichting Veldwerk structureel een computerleraar kan inschakelen.
Het is voor Nepal natuurlijk veel beter als een Nepalees betaald hetzelfde werk doet. Daarnaast zullen de kinderen waarschijnlijk ook beter les krijgen (zeker op de lange termijn is het niet handig als ze om de paar maanden een nieuwe leraar krijgen die het telkens net weer iets anders doet). Voor ons natuurlijk iets minder leuk, maar dat is uiteraard van ondergeschikt belang.
BeOnTop zal het salaris voor deze computerleraar betalen en wij zullen proberen om in een deel van de vrijgekomen tijd het benodigde salaris voor deze leraar via internetactiviteiten bijeen te brengen, zodat we van die inkomsten structureel een computerleraar kunnen inhuren.
Fietstocht naar Sundarijal
Op donderdag 27 januari hebben we met de 4 oudste jongens uit het kinderhuis een fietstocht gemaakt naar Sundarijal. Sundarijal is o.a. bekend als beginpunt van trekkings in het Helambu en Langtang-gebied en de watervoorziening van Kathmandu. Dit vonden de jongens natuurlijk prachtig. Lekker een dagje er tussen uit naar een plaats waar ze ook nog nooit geweest waren. Eerst moesten we even langs de fietsenmaker, want aan alle 4 de fietsen mankeerde wel iets. Twintig minuten later en slechts 5 eurocent armer, konden we op pad. Voor ons was het wel even lastig, want de jongens zijn niet zulke ervaren fietsers dus die moesten we wel goed in de gaten houden. Dus één van ons voorop en een achteraan en de jongens er tussenin. Echter, in het drukke verkeer van Kathmandu kun je elkaar over zo’n afstand niet meer verstaan en door de grote drukte en de slechte wegen kan de voorste fietser bijna niet omkijken om te zien of iedereen wel volgt.
Toen we eenmaal de drukte van de stad achter ons hadden gelaten, konden de jongens lekker vrij hun gang gaan en volop genieten van het fietsen. Eenmaal bij Sundarijal aangekomen, maakten we nog een korte wandeling naar een picknick-spot met mooi uitzicht over de vallei.
Sport- en speldag.
De volgende dag waren er alweer leuke activiteiten. Twee vrijwilligsters hadden voor de laatste dag van de wintervakantie (4 weken, in deze periode is het ook te koud in de scholen) een sport- en speldag voor de kinderen georganiseerd. 4 andere vrijwilligers (waaronder wij 2-en) en de begeleiding van het kinderhuis gingen mee naar het Balaju-park om alles in goede banen te leiden.
Degene die te klein waren om mee te gaan voor de wandeling en bustocht naar dit park toe, werden met zijn allen in een taxi geprakt. Hierbij werd een nieuw record “hoeveel mensen passen er in een Suzuki Alto” gevestigd. Wij dachten dat 6 mensen al heel wat was, maar er bleken met gemak 12 kinderen en 3 volwassen in te passen: een erg grappig gezicht. Eenmaal in het park aangekomen werden de kinderen in 5 groepen verdeeld (3 met grote kinderen en 2 met de allerkleinsten), waarbij er tussen de grote kinderen een competitie werd opgezet met spelen als o.a. touwtrekken, eierlopen, koekhappen, spijkerpoepen, etc.
De kinderen vonden het prachtig. Tussen de wedstrijdjes door was er volop tijd om verder te spelen en ravotten in het bos: hoge bomen werden bedwongen en er werd “geabseild in ravijnen”.
Het was wel moeilijk om te zien hoe een aantal zwerfkinderen jaloers toekeek hoe de kinderen van Hamro Niwas vermaakt werden en lekker te eten kregen.
Een uur of zes later was het hele spul weer terug in het kinderhuis. De begeleiding was bekaf, maar de kinderen gingen vrolijk nog even een potje cricket spelen in het tuintje van het huis. Ze waren ook een beetje teleurgesteld en verbaasd dat er niet gewoon nog computerles was. Het was toch vrijdag? Onvermoeibaar.
Tsunami Relief – Fundraising event
Zaterdag zijn we naar een diner geweest in het restaurant 1905. Hier was een speciale “Tsunami Relief – Fundraising event for Orphans of Sri-Lanka” georganiseerd. Een relatief duur lopend buffet onder het genot van diverse optredens, waarbij de volledige opbrengst van de avond naar wezen in Sri-Lanka ging. Mooi om te zien hoe Nepalezen, die meer dan genoeg problemen en armoede in eigen land hebben, toch hun steentje bijdragen voor de slachtoffers van deze natuurramp.
Bandha
Het schijnt dat er voor begin februari (2, 3 en 4) weer een Bandha is aangekondigd. Dit maal alleen een traffic bandha, dus de winkels, kantoren en restaurants kunnen wel gewoon openblijven. Het is altijd maar afwachten of dit echt zo is en wie hem heeft afgekondigd (Maoïsten, de politieke partijen of studenten ?………ja wel, bandhaatje spelen is hier een soort nationale sport) is ons ook nog niet duidelijk. Enfin, Nepal zal er wel weer niets wijzer van worden, waarschijnlijk alleen maar slechter, maar voor de kinderen en ons is het weer een buitenkansje om lekker te gaan fietsen, want zelfs in het centrum van Kathmandu kunnen ze zich dan veilig op de weg begeven.
