Noodtoestand, Losar, Sankhu
Noodtoestand
De nieuwe maand begon onrustig, met de actie van koning Gyanendra van Nepal die op dinsdagochtend 1 februari bekend maakte dat hij de regering naar huis heeft gestuurd en dat hij, een speciale ministerraad van 10 man en het leger het voorlopig voor het zeggen hebben. Tegelijkertijd met deze bekendmaking werd al het telefoon- en internetverkeer platgelegd om georganiseerd protest moeilijker te maken. Protesten en openbare samenscholing werden ook verboden.
De kabeltelevisie werd tijdelijke platgelegd net als al het vliegverkeer. Verschillende politici werden (tijdelijk) onder huisarrest geplaatst. Een uur of vier later kondigde hij ook “The state of emergency” aan.
In Kathmandu was er behalve dat er wat meer politie op straat was weinig van een veranderde situatie te merken. Enige dagen na de proclamatie verschenen er steeds meer foto’s van de koning en koningin op straat, vooral geplaatst bij bedrijven die vriendjes willen blijven met de koning en/of de actie natuurlijk welgemeend ondersteunen.
Het feit dat er geen telefoonverkeer en dus geen internetverkeer mogelijk was, was voor ons natuurlijk wel erg lastig. Daar het volstrekt onduidelijk was hoe lang deze situatie zou duren en de meeste bronnen aangaven dat het nog wel enkele weken kon duren, hadden we eigenlijk al besloten om tijdelijk uit te wijken naar Bangkok, maar we zouden niet eerder dan een paar uur voor het vertrek onze tickets kopen. Na 7 dagen geen telefoon en internet werd gelukkig de avond voor onze vlucht het internet weer opgesteld en was deze noodmaatregel dus niet meer nodig.
Het mobiele telefoon verkeer is nog steeds niet hersteld en de verwachting is dat het nog maanden kan duren voordat dat weer hersteld wordt. De maoïsten schijnen namelijk veel te communiceren via (mn prepaid) mobiele telefoons.
Het uitblijven van mobiele telecommunicatie vinden wij in ieder geval niet erg. Lekker rustig en mensen zit in restaurants weer met elkaar te praten i.p.v. met iemand die heel ergens anders is of aan het sms-en zijn. Verder zijn er in Nepal binnen de bebouwde kom op elke honderd meter straat, misschien wel 5 plaatsen om te bellen via vaste telefoon, dus met een systeem van boodschappen achter laten kom je heel ver. Ook de Kathmandu Post kan de humor van de platlegging van het mobiele netwerk nog wel inzien, zie afbeelding.
Sportdag Hamro Ghar
Ondertussen gaat het leven in Kathmandu/Nepal gewoon door. De scholen zijn gewoon open, de computerlessen gaan nog steeds door, restaurants, bars en discotheken zijn open en worden net zo druk bezocht als normaal en ook de geplande sportdag voor de kinderen van Hamro Ghar ging gewoon door.
Hamro Ghar is een tehuis voor kinderen die uit de tapijtindustrie zijn gered. Een Duitse tapijtenhandelaar die uiteraard geen kinderen aan het werk wil zien in de fabrieken waarmee ze samenwerken, heeft als alternatief voor deze kinderen een kinderhuis opgezet. Stichting Veldwerk werkt hiermee samen en in het tehuis werken ook enige vrijwilligers. Twee vrijwilligsters hadden het initiatief genomen om net als voor de kinderen van Hamro Niwas een sportdag te organiseren. Alleen ditmaal was het voor 60 kinderen ipv slechts 30. Dus alle vrijwilligers en zelfs de ouders van een vrijwilligster werden opgetrommeld om alles in goede banen te leiden. Maar het was weer een groot succes. De kinderen vonden het prachtig om lekker een hele dag in een park spelletjes (spijkerpoepen, koekhappen, touwtrekken etc.) te kunnen doen en vermaakten zich opperbest.
Losar
Op 9 februari begonnen de vieringen van Losar – het Tibetaanse nieuwjaar. Volgens de Tibetaanse jaartelling is nu het jaar 2132 begonnen (Nepalezen leven overigens in het jaar 2061, om het allemaal makkelijk en overzichtelijk te houden). De vieringen van Losar duren een volle week en beginnen met een gezellig samen zijn van familieleden. Wij werden bij de Tibetaanse familie in ons guesthouse uitgenodigd voor een lekker diner met o.a. veel Chang – Tibetaans rijstbier. Het werd een lange gezellige avond. De volgende 2 dagen gingen we naar Boudhanath. In de omgeving van Boudha wonen veel Tibetanen dus de viering wordt hier groots aangepakt. Uit het hele land komen pelgrims naar deze heilige plek om te bidden en te vieren. Vooral op de 2e dag na de nieuwe maan zijn er grootschalige ceremonies rondom de stupa in Boudha, waarbij o.a. tienduizenden nieuwe gebedsvlaggen worden opgehangen, de stupa opnieuw gewit wordt en vervolgens gezegend. Dit witten van de stupa gebeurt op de gemakkelijke Tibetaanse wijze waarbij de witte verf rechtstreeks uit de emmer op de stupa wordt gekwakt. Hoezo moeilijk doen als het makkelijk kan.
Fietsen naar Kopan
Inmiddels is er een Nepalese lerares in Hamro Niwas gekomen die nu de vaste betaalde kracht voor de computerlessen is. Zij hanteert een ander tijdschema waarbij wij nog ongeveer de helft van de lessen meehelpen. Op zaterdag geeft zij geen computerlessen, zodat de zaterdag nu vrij is gekomen om (computer)spelletjes of andere leuke dingen te doen. Op de eerste vrije zaterdag gingen we met 4 kinderen en een begeleider weer een stuk fietsen. Dat was weer erg leuk. Toevallig kwamen we in de buurt van een boeddhistisch klooster in Kopan waar wegens Lhosar nog een grootse ceremonie aan de gang was. Daar zijn we dus maar even langs gegaan met de kinderen. Ze waren ook nog nooit in de buurt geweest. Ze vonden het prachtig. Het klooster ligt op een hoge heuvel en de remmen van de fietsjes werkten helaas niet allemaal even goed. Susanne moest 1 van de kinderen, Manju een meisje van 12 die ook nog niet zo goed kan fietsen, dus in haar nek vasthouden om te zorgen dat ze niet van de heuvel af zou razen. Op een gegeven moment werd het zo steil (daar kom je achter als je de bocht omgaat) dat ook Suus het niet meer kon houden met één rem. Arno fietste voor en vermoedde al dat dit lastig zou worden en stapte dus af om te kijken of ie kon helpen en zag dat Suus het meisje los moest laten. Hij rende op haar af, maar was helaas te laat en nog geen 10 meter voor hem, schoof ze hard onderuit. Echt balen. Gelukkig viel ze vnl in het zand en leek het mee te vallen. Later bleek dat ze haar knieën toch een beetje had geblesseerd, maar die kinderen geven dan echt geen kick. Echt vaag. Toevallig zag Susanne later uit haar ooghoeken dat ze aan haar knieën zat te wrijven. Bleek dat die toch open lagen en 1 knie een beetje dik was. Maar goed, de kinderen (incl Manju) hadden een prachtige middag gehad. ’s Avonds in het kinderhuis waren ze helemaal hyper en bleven de verhalen van die middag maar herhalen. Grappig, je verstaat het Nepalees niet goed, maar af en toe zeggen ze een Engels woord (brake en cycle bv) en je naam en dan begrijp je een klein beetje waar ze in het verhaal zijn.
Op zondag 12 februari hielden we voor de Nederlandse vrijwilligers een Hollandse middag op onze terras in het guesthouse. In januari hadden we vanuit Nederland allerlei Hollandse lekkernijen als, drop, speculaas, ontbijtkoek, Douwe Egberts koffie, kaas etc meegenomen. Deze hebben we onder het genot van een Nepalees biertje soldaat gemaakt tijdens een gezelllige middag.
We sloten de avond af met een pre-valentijnsfeest in de tuin van restaurant 1905. Het buitenfeest seizoen is nl weer begonnen. Op deze dag was ook weer een of ander festival die tegelijkertijd ook de komst van de lente inluidt. Ze hebben overigens geleerd van de grote vechtpartijen waarin zulke feestje vaak eindigen en vanaf heden zijn brommerbezitters en arme lui weer gelijke partijen, want het favoriete wapen, de brommerhelm, mag niet meer mee naar binnen.
Maandag 14 februari was het ook in Kathmandu Valentijnsdag. Het is hier erg hip om dit te vieren met kaartjes, bloemen, maar vooral ook met uiteten en uitgaan. In Thamel was het ’s avonds dan ook een drukte van belang.
Sankhu en Vajra Yogini
Op dinsdag zijn we naar Sankhu gefietst, waar van volle maan tot volle maan het Swasthani festival gevierd wordt waarbij mensen bidden voor een lang en gelukkig huwelijks leven. Vrouwen offeren en baden in de rivier. En de mensen gaan naar de tempel (Vajra Yogini) die vrij hoog op een heuvel ligt om daar te bidden.
Vrijdag 18 februari was het democracy day, dus wederom een vrije dag voor kantoorpersoneel en schoolkinderen. Kinderen hebben hier echt meer vrij dan les. Democracy day is op dit moment natuurlijk een beetje bizar om te vieren en werd helemaal een vreemde gebeurtenis toen het telefoonverkeer weer voor een paar uur werd platgelegd.
Susanne is nog een paar uur naar Hamro Niwas geweest en heeft op een veldje in de buurt een aantal kinderen geholpen met leren fietsen.
Pokhara
Op zaterdag 19 februari zouden we met de bus naar Pokhara gaan om daar een dag of tien te blijven en te werken in een andere omgeving. Echter, de Bandha (staking) die buiten de Kathmandu vallei al een week aan de gang is, was dusdanig serieus dat er zaterdag, zondag en maandag zeker geen bussen gingen en dinsdag misschien. We namen onze toevlucht dus maar tot het vliegtuig. In een prachtige vlucht van nog geen half uur vlogen we naar Pokhara (ter vergelijking de bus doet er ongeveer 7 uur over en in tijden van vele wegblokkades soms wel 12 uur of langer) langs de prachtige Himalaya toppen. Echt fantastisch. Dat was dus weer een soort van geluk bij een ongeluk. De huidige Bandha neemt overigens ontzettend vervelende vormen aan. Zoals gezegd is er in Kathmandu niets van te merken behalve dat de bevoorrading van de stad moeilijker begint te worden, waardoor de prijzen stijgen. Sommige producten zijn nu al twee keer zo duur geworden en het einde is nog lang niet in zicht.
De Maoïsten hebben ditmaal nl een Bandha van 1000 uur (bijna 42 dagen!!!) afgekondigd en dit begint dus wel zijn uitwerking op het openbare leven te hebben. Bevoorrading vanuit India stokt. De winkels hier in Pokhara krijgen geen nieuwe voorraden, mensen komen vast te zitten en moeten (als ze dat kunnen betalen / een vliegveld kunnen bereiken) hun toevlucht nemen tot het vliegtuig.
Wat de Maoïsten hiermee proberen te bereiken is ons niet duidelijk. De rijke mensen hebben ze hier absoluut niet mee. De arme mensen worden des te harder getroffen. Mensen met transportbedrijven kunnen hun werk niet meer doen, sommige handelaren hebben geen handelswaar meer en verdienen dus niet of nauwelijks terwijl aan de andere kant de prijzen dus stijgen. Toeristen die voor kortere tijd in Nepal zijn worden ook in hun mogelijkheden belemmerd, waardoor het aantal toeristen verder daalt en de inkomsten uit toerisme dus ook.
Het is voor ons in Pokhara in ieder geval weer erg relaxed. Vanuit de lente in Kathmandu zijn we hier in Pokhara direct weer in de zomer beland, met strakblauwe luchten en temperaturen van boven de 25 graden.
Voor het internet hebben we onze intrek genomen in het kantoor van de I-NGO Child Welfare Scheme, waarvoor we ook een deel van de breedband-aansluiting betalen. We hebben vorig jaar al een keer een project van hen bezocht, Jyoti Vocational Training Centre, en dit wordt ook deels door Stichting Veldwerk gesteund.
