Kirtipur, Bouddha, Indra Jatra
Op dinsdag 21 september kwam René Veldt van Cross Borders aan in Kathmandu. Meteen dezelfde avond hadden we een afspraak met hem, nog twee vrijwilligers en Ajay met zijn vrouw Suman. Een erg gezellig samenzijn en leuke nadere kennismaking met iedereen. Suman werkt overigens in een verzamelgebouw waar ook Qatar Airways was gevestigd. Dit gebouw werd in brand gestoken nadat bekend was geworden dat moslims 12 Nepalezen hadden vermoord in Irak. Die dag (nu een paar weken terug) maakte Suman de angstigste momenten uit haar leven mee.
De volgende dag met zijn allen ontbeten en ’s middags met René en een vrijwilliger (Linda) gelunched om tijdens de lunch verder te praten over wat wij precies voor Cross Borders zouden gaan doen. Afgesproken dat wij ons eerst alleen concentreren op het geven van computerlessen en huiswerkbegeleiding in het weekeinde. En daarnaast mee te helpen met het onderhoud van de websites van Cross Borders en Stichting Veldwerk. Dit gaan we eerst een paar weken doen en daarna kijken we wel weer verder hoe we in onze tijd zitten en of we nog meer kunnen doen.
Dezelfde avond gingen we wederom naar het kinderhuis Hamro Niwas. Het contact met de kinderen liep door de herkenning meteen nog soepeler dan de vorige keer. Susanne werd meteen gevraagd om te helpen met het huiswerk van een van de meisjes.
Een grote groep kinderen gaf in wisselende samenstelling een dansoptreden voor de nieuwe gasten. Hierbij werden Nepalese en discodansen afgewisseld. In de drukte rolde het glazen oog van een van de meisjes er voor de zoveelste keer uit. Een vreemde gewaarwording.
Toen de kinderen hun voorstelling hadden beëindigd, werden wij gasten uitgenodigd om samen nog even verder te dansen en wat Nepalese danspasjes te leren. Een uitnodiging die we natuurlijk niet konden laten schieten en zo werd het een warm einde van een leuke middag. Na het dansen volgde het bidritueel, waarbij de kinderen eerst een soort van mediteren, daarna een gebed zingen en vervolgens de ouderen in het pand één voor één een goede avond wensen. Dat duurde wel even voor de alle kinderen de 7 ouderen één voor één hadden aangesproken. Na het gebed, het bekende Dal Bhat diner, die je natuurlijk met je handen naar binnen moet werken.
Donderdag 23 september
Na het ontbijt en het werken hebben we voor een week fietsen gehuurd, waarmee we meteen naar Bouddhanath zijn gefietst. In Bouddha staat de grootste stoepa van Nepal en wonen veel Tibetaanse vluchtelingen. Het tempelcomplex Bouddhanath is een oase van rust in de drukke stad en is omringd door allerlei grote en minder grote kloostergebouwen dan wel tempels.
Op de terugweg dwars door allerlei leuke woonwijken gefietst waar we het “normale” Nepalese leven wat beter konden bekijken.
De volgende ochtend zijn van van guesthouse gewisseld. Voor een dikke euro extra per nacht hadden we namelijk een aanzienlijk betere kamer waar we ook wat relaxter kunnen werken. Daarna ontbeten met René en wederom een nieuwe vrijwilligster.
Na het ontbijt onze Nepalese taalcursus geregeld, waarmee we volgende week dinsdag gaan beginnen (5 uur in de week).
Vervolgens gingen we door naar het kantoor van Cross Borders wat boven een restaurant is gevestigd waar de installatie van “onze” breedbandinternet zou plaatsvinden.
Dit gaat in Kathmandu allemaal “wireless”, wat betekent dat er op jouw dak een antenne komt die het internetsignaal uit de ether plukt. Het restaurant was echter niet hoog genoeg, dus de mensen van Worldlink moesten eerst nog een extra grote mast aanschaffen en deze op het dak bevestigen. Arno moest zich meerdere malen in vreemde bochten wringen om ook op het lastige dak te komen om de mannen van Worldlink een beetje in de gaten te houden en te helpen. Zo kon hij ook een beetje bekijken hoe dit soort werk in Nepal er aan toe gaat. Voor het creëren van een verlengsnoer werden er bijvoorbeeld gewoon wat losse draadjes aan elkaar geknoopt. Ook met de lange mast bleek het even goed lastig te zijn om het signaal goed te ontvangen en zodoende moest Arno met zijn laptop het dak opklimmen, opdat we de ontvangst beter konden tunen. Nadat dit geregeld was, werd de boel opgeruimd, waarbij één van de mannen was vergeten dat er nog spanning op de losse draadjes stond. Kortsluiting voorkwam dat hij zijn stommiteit een ernstige afloop kreeg.
Na de installatie meteen volop “genoten” van de supersnelle verbinding, die toch een stuk beter is dan die in de internetcafés.
’s Avonds op zoek naar een leuk uitgaanstentje. De vrijdag is de uitgaansavond in Kathmandu. Hierbij kwamen we min of meer per toeval bij een club onder het Yak en Yeti hotel. Een hotel met een beetje suffe naam, maar een van de meeste luxe hotels in Kathmandu, met een luxe die wij in Nederland ook niet dagelijks zien. Hier hing de rijke Nepalese jeugd rond en stonden vele dure auto’s voor de deur. Uiteraard vonden we dit geen plek voor ons, dus hielden we het deze avond maar voor gezien. Het stappen gaat in Nepal over het algemeen niet tot heel laat door en sommige tentjes sluiten om 22:00 uur al hun deuren.
Zaterdag 25 september
Na het werk (jaja, op zaterdag wordt gewoon door gewerkt) wederom naar Hamro Niwas op onze computerlessen voor te bereiden. Bij binnenkomst kwamen de kinderen ons met prachtig beschilderde gezichten begroeten.
Het bleek dat Linda schmink uit Nederland had meegenomen, waar ze meteen volop mee aan de slag waren gegaan…..een vrolijk gezicht, waar we uiteraard wat foto’s van moesten maken. Een digitale camera is natuurlijk mooi speelgoed, dus moesten de kindertjes zelf ook meteen aan de slag met onze camera. Helaas moeten ze hier ook nog cursus in krijgen en kunnen we hiervan nauwelijks geslaagde foto’s van op deze website tonen.
Bij vertrek krijg je allerlei Nederlandse groeten als “doei”, “tot later”, “slaap lekker” (ook ’s middags) te horen.
Zondag zijn we naar Kirtipur gefietst. Een leuk plaatsje op een heuvel zo’n 8 kilometer buiten Kathmandu met ook een prachtig uitzicht op de stad. In deze stad lijkt het of de tijd heeft stil gestaan en vind je maar weinig toeristen zeker buiten het centrum waar je een aantal mooie tempels vindt.
Kirtipur was in de 12e eeuw een zelfstandig koninkrijk van de Malla’s en viel pas in 1769 na een langdurige belegering in handen van koning Prithvi Narayan Shah, die met deze verovering zijn jongensdroom verwezelijkte om van de hele Kathmandu Vallei één koninkrijk te maken. Na de verovering van Kirtipur zou de wrede Gorkha koning de lippen en neuzen van alle mannen in de stad hebben laten afsnijden. Door deze wreedheid verbieden de inwoners van Kirtipur de leden van het koninklijk huis nog steeds de toegang tot hun woonplaats. Een van de inwoners vertelde ons dat dit er omgekeerd weer tot leidt dat Kirtipur geen overheidssteun krijgt, maar we weten natuurlijk niet of dat waar is, of dat dat een inleiding was om bij ons om geld te gaan bedelen.
Bij de tempel Bagh Bhairav Mandir in Kirtipur (zie foto hier linksboven) vind je onder andere een monument van “Mother Earth”, de godin van de vruchtbaarheid (zie foto rechtsboven). Bij deze godin komen ’s ochtends vroeg hoogzwangere vrouwen bidden voor een soepele en succesvolle bevalling. Het is een hindoeïstische drie-eenheid van Brahma, Vishnu en Shiva.
Bij het wegfietsen uit een achteraf gelegen straatje kwamen vele inwoners van de straat naar ons toelopen en deden ons een enthousiast uitgeleide.
Zondagavond na het eten weer naar “ons” kantoor om het nodige werk weg te werken.
Maandagochtend op tijd aan de slag, zodat we de middag vrij konden houden om naar de viering van de derde dag van het Indra Jatra-festival op Durbar Square te gaan.
De nieuwe breedbandinternetverbinding was nu al voor de 3e dag erg traag, dus maar eens gebeld met de provider WorldLink. Het kostte even wat moeite om een Engelstalig persoon aan de lijn de krijgen en toen we die eenmaal hadden werd de verbinding verbroken. Nog maar eens gebeld met de technische helpdesk. Die wisten niet zo gauw wat het probleem was en adviseerde later die week nog maar eens te bellen als het probleem nog steeds optrad. Leek dus een beetje op de Nederlandse varianten van KPN en bijv. Planet Internet. Echter, binnen een half uur werden we 2 keer teruggebeld, zonder dat we ons klantnummer of telefoonnummer hadden achtergelaten. Een keer door de helpdesk. Er bleek toch een instelling verkeerd te staan bij hun en een keer door de commerciële binnendienst om te vragen of we al teruggebeld waren en of het probleem nu opgelost was, wat inderdaad het geval was. Een uitstekend staaltje klantenservice dus, waar grote Nederlandse schaalvergroters en daarmee service-verkleiners als Nationale Nederlanden, Versatel, Nuon, ABN Amro etc, etc nog wat van kunnen leren.
Het Indra Jatra festival ging gepaard met een leuke ceremonie met dansen van o.a. Bhairab (een hindoe-god) en het verschijnen van de koning van Nepal die een groet bracht aan de levende godin Kumari. Dit is een jong meisje die het hele jaar in haar “paleis” wordt opgesloten en alleen op een handvol dagen naar buiten wordt gebracht. Na haar eerste menstruatie is ze godin af en leiden de meesten een ongelukkig leven. In onze ogen een ernstige vorm van (kinder)mishandeling, wat de goedkeuring heeft van een grote meerderheid in Nepal, maar waar tegen gelukkig wel al openlijk geprotesteerd wordt. Aan het begin van de avond nog wat door de stad gelopen, waar het nog erg druk was op de straten met mensen die gezellig samenkomen, maar waar her en der ook nog allerlei rituelen en spelen plaatsvinden. Zo troffen we onder andere bovengenoemde Bhairab weer die was verwikkeld in een soort “krijgertje” spel met de Nepalese jeugd en diverse families die met kleine kaarsje door de stad trokken en om de zoveel meter kaarsjes in de drukke straten plaatsten, die natuurlijk binnen no-time weer uit- of kapot getrapt/-reden worden.
Vandaag, dinsdag 28-9 zouden we onze eerste taallessen hebben, maar door een Bandha (soort van staking) door de Maoïsten ging die niet door. Bijna alle winkels en kantoren zijn dicht en op straat is het voor Kathmandu begrippen uitgestorven. De taxi’s die rijden hebben hun nummerbord eraf geschroefd of afgedekt met oude kranten. Er mag niet gewerkt worden op straffe van een aanslag in de vorm van een steen door je taxi-ruit, brandbom of in het ergste geval de dood. De Maoïsten treffen hiermee met name de arme bevolking met wie ze het zo goed voor zouden hebben. De rijke mensen worden nauwelijks getroffen en toeristen helemaal niet. Hotels en restaurants zijn open, hoewel de poorten half gesloten zijn en op straat is het dus juist heerlijk rustig.
De kinderen van het kinderhuis kunnen vandaag niet naar school en worden opgevangen door de overige vrijwilligers en wij gaan vanmiddag naar het huis om gewoon de eerste computerlessen te geven.
