Vrijwilligerswerk, Nepalese taalles, Budhanilkantha
Op dinsdag 28 september zouden we onze eerste Nepalese taalles hebben, maar door de Bandha (soort van staking) afgekondigd door de Maoïsten ging de les niet door. Deze Bandha was afgekondigd voor 2 dagen. Voor zover we hebben gehoord zijn er toe nu toe weinig represailles geweest door de Maoïsten tegen degenen die zich er niet aan hebben gehouden. Naar het schijnt, is er in ieder geval wel een hogere technische school volledig afgebrand omdat deze toch open was. We houden het nieuws goed bij door het lezen van o.a. de Engelstalige krant de Kathmandu Post en internet (bijv. Nepalnews.com).
Aan het eind van de eerste dag van de Bandha zijn wij gewoon naar Hamro Niwas geweest om onze eerste computerlessen te geven. De kinderen waren door de Bandha al de hele dag vrij en stonden al de hele dag te trappelen om computerles te krijgen en waren zeer verheugd met onze komst. Wij moesten eerst natuurlijk nog het een en ander voorbereiden en klaarzetten en ook tijdens de voorbereiding kwamen er voortdurend kinderen aan de deur rommelen om te horen of ze al naar binnen mochten. De eerste twee lessen verliepen vrij chaotisch, daar we uit de overdrachtsdocumenten niet goed hadden kunnen opmaken waar de kinderen gebleven waren, dus binnen no time was het een gezeur van jewelste. Ze moesten allemaal andere programma’s hebben en ze beweerden allemaal dat ze spelletjes hoorden te spelen. Dat dat laatste niet waar was, was natuurlijk vrij simpel, maar het achterhalen van de juiste programmatuur was een stuk lastiger. De lieve kindertjes bleken op dit moment allemaal een groot stuk ongeduld te zijn. Aan de ene kant wel grappig om te zien aan de andere kant natuurlijk jammer dat het niet zo loopt als je wilt.
Wegens de bandha gingen de lessen voor de begeleiders in het kinderhuis de volgende dag niet door, daar die hun handen natuurlijk vol handen aan de kinderen die niet naar school konden. Daardoor hadden wij alleen maar meer tijd om de lessen voor de volgende twee groepen met de ervaringen van de dag ervoor beter voor te bereiden. Hierdoor verliepen deze lessen een stuk beter, wat het plezier van beide kanten een stuk groter maakte.
Na de computerlessen gingen we door naar het guesthouse waar Susan van stichting ICFON verblijft. Die bleek niet aanwezig, dus maar een boodschap achtergelaten. Al doende raakten we aan de praat met een Nederlands artsenstel, bleven we wat hangen, drinken, eten en zodoende werd het daar nog laat en gezellig en verschenen uiteindelijk Susan en Jos (voorzitter van ICFON) ook nog ten tonele en was het feest compleet. We spraken voor de volgende avond af om met Susan en Jos verder te praten over wat we voor het ICFON kunnen betekenen.
Donderdagochtend 30 september op tijd op voor een nieuwe poging om onze eerste taalles te volgen, die nu wel slaagde. In de eerste 2 uur Nepalese taalles werd vooral aandacht besteed aan de uitspraak, wat met veel meer en dus ook andere klanken dan in het Nederlands best lastig is.
Vrijdag 1 oktober ging Arno na de Nepalese les aan het werk in het restaurant en Susanne naar Hamro Niwas voor de eerste computerles aan de leiding van het kinderhuis. In dit deel van de stad was echter sprake van een stroomstoring, waarschijnlijk door de zware regenval. Dan schijnt er namelijk vaker kortsluiting op te treden en de stroomvoorziening in de omgeving van het huis plat te liggen. Susanne heeft toen maar Engelse les gegeven. Dat kon zeker geen kwaad.
Na de avondcomputerlessen (de stroomstoring was gelukkig al weer verholpen) vertrokken we naar Bouddha waar we in de omgeving van de stoepa van Bouddhanath zouden gaan overnachten om de volgende ochtend heel vroeg de rituelen van de Tibetanen en monniken gade te slaan en een lezing van een bekende Lama Rimpoche te volgen.
Zaterdagochtend om half vijf begonnen de eerste rituelen, waarbij monniken op het dak van een klooster met grote blaasinstrumenten (halve schelpen) de omgeving wakker schudden. Om kwart voor vijf ’s ochtends liepen we dus al ons rondje om de stupa waar het al een drukte van belang was met allerlei biddende mensen. Na dit rondje door naar een klooster waar we een bidritueel van monniken bijwoonden. Hierbij werd gezang afgewisseld met het prachtige lage geprevel-geluid dat Tibetaanse monniken maken tijdens het opzeggen van hun gebeden en mantra’s. Vlak voor het einde van de ceremonie kwam een jonge monnik iedereen (ons incluis) eten geven. Deze maaltijd bestond uit een warme en pikante curry met een gestoomd groot broodje en wat Yakboterthee, wat vreemd genoeg op dit zeer vroege tijdstip nog best lekker smaakte (de thee wat minder). Tegen half zeven waren de ceremonies weer voorbij en gingen we nog maar even naar bed.
Onder het genot van het heerlijk monotone geluid van biddende monniken vielen we nog in slaap tot een uur of tien, waarna we ons snel naar het grote witte klooster spoedde voor de lezing van de Rimpoche Lama.
De lezing werd bijgewoond door circa 150 vnl buitenlandse toehoorders en was erg interessant. Wij waren enkele van de weinigen van de 150 die geen bidritueel uitvoerden bij binnenkomst van het klooster en van de Lama zelf. Dat is toch wel een apart gezicht, als westerlingen dit doen. De Lama begon in het Tibetaans met een beknopte introductie over het Boeddhisme. Daarna ging hij over in het Engels en gaf een zeer heldere lezing die deze keer vnl over beschaving en beschaafd zijn ging en het feit dat uiterlijk vertoon van netheid + welvaart en beschaafd zijn nogal vaak met elkaar verward worden. Dit deed hij met ontzettend veel humor en zelfspot wat het geheel erg leuk en leerzaam maakte.
Na de lezing en een korte lunch met uitzicht op de Boudhanath stoepa weer teruggefietst naar Kathmandu om in Hamro Niwas direct weer computerles te geven. Door de lezing waren we een paar uur te laat, waardoor we 5 uur non stop les moesten geven. De laatste anderhalf uur aan twee nieuwe groepen van de allerkleinsten van 3 tot 6 jaar. Die krijgen gewoon leerzame spelletjes van Winnie the Pooh en Mickey Mouse etc., waarmee ze wat ervaringen kunnen opdoen met vnl. de muis en een klein beetje het toetsenbord (zie foto’s boven, computerles in Hamro Niwas). Uiteraard kunnen wij hun amper uitleggen wat ze moeten doen, dus begeleiden wij de oudere kinderen weer, zodat zij aan de kleintjes kunnen uitleggen, wat ze moeten doen. Na deze computerlessen waren we natuurlijk aardig gaar en hebben we een hapje Dal Bhat (de bekende rijst met soep en curry) meegegeten in het kinderhuis en zijn we snel naar het guesthouse gegaan om vroeg naar bed te gaan.
Zondag lekker uitgeslapen, nieuwe en betere fietsen geregeld (voor bijna de helft minder ;-)) en ook geïnformeerd voor het kopen van een fiets. Bij de eerste de beste winkel konden we al goede nieuwe fietsen krijgen voor Rs. 3800,- wat ongeveer Euro 42,- is. Dus waarschijnlijk gaan we eerdaags wel fietsen kopen. Daarna wat rondgefietst door Kathmandu o.a. op zoek naar een park om wat te kunnen relaxen en sporten en lekker gezeten op Durbar Square met al haar mooie tempels en monumenten. Een plek waar ook vele Nepalezen komen om wat uit te rusten of bij te praten met bekenden en voor ons dus ook een goede plek om een praatje te maken en wat Nepalees te oefenen.
Hier kwamen onder ander Susan van ICFON weer tegen met iemand van hun Nepalese partner organisatie NEST (het is soms net een dorp!). Hij vertelde dat een aantal van zijn vrienden die als leraar Nepalees werken zonder werk zitten nadat de Verenigde Staten onlangs hun laatste ontwikkelingswerkers van het US Peace Corps hebben teruggeroepen. Dit deed de VS na een aanslag door de Maoïsten op het America Center in Kathmandu waarbij overigens geen slachtoffers vielen. Niet zo’n handige actie dus van de Maoïsten, want behalve deze leraren zitten er nu natuurlijk veel meer arme Nepalezen zonder werk. En ook een vage actie van de VS. In Irak zijn ze na vele tientallen aanslagen met honderden doden nog steeds niet weg te krijgen. Uit Nepal vertrekken ze direct na de eerste ontplofte snelkookpan.
Budhanilkantha
Maandag 4 oktober met onze nieuwe fietsen naar Budhanilkantha gefietst, een plaatsje zo’n tien kilometer ten noorden van Kathmandu. Halverwege de route verlaat je de drukte van Kathmandu en kom je direct tussen de rijstvelden met allemaal leuke dorpjes die al dicht tegen de bergen ten noorden van Kathmandu aanliggen. In Budhanilkantha vind je een tempel met een monumentale rustende Vishnu. Dit zwarte beeld van Vishnu rustend op een slangenbed ligt deels verzonken in de oerzee, zie foto hieronder.
Na ons bezoek aan het rustige Budhanilkantha vervolgden we onze weg omhoog richting het Shivapuri Nationale Park waar het goed toeven zou moeten zijn met o.a. een prachtig uitzicht over de vallei. Helaas brak de ketting van de fiets van Susanne en moesten we terug naar Budhanilkantha om die bij een fietsenmaker te laten repareren.
Het eerste deel van de weg ging bergaf, dus dat ging lekker makkelijk en al snel waren we bij de plaatselijke fietsenmaker. De arme man bleek echter nog niet eens in het bezit van het goede gereedschap en onderdelen om een fietsketting te kunnen repareren, maar dapper begon hij te werken aan een geïmproviseerde oplossing waarbij hij door 2 anderen geholpen werd. Met wat kleine aanwijzingen van Arno werd de fiets anderhalf uur later opgeleverd. Voor de zekerheid eerst maar even een proefritje gemaakt aangezien we niet al te veel vertrouwen in de oplossing hadden. Hij hield het dan ook wel geteld 3 slagen en 5 meter vol en toen brak ie al weer. De beste man wilde meteen al aan de slag voor een nieuwe poging. Dat leek ons wel wat te gek en aangezien een groot deel van de 10 kilometer bergafwaarts liep, besloten we maar zonder ketting terug naar Kathmandu te “fietsen” en gebruik te maken van de zwaartekracht (en bergop hing Arno aan schouder van Suus, we passen ons aan aan Nepal, de vrouwen doen het zwaarste werk).
Drie kwartier later kwamen we daar aan en werd de ketting bij de fietsverhuur in 5 minuten hersteld.
Vandaag, dinsdag 5-10, hadden we een redelijk standaard dag. ’s Ochtends 2 uur taalles, daarna door naar kantoor om te werken en rond 16.00 uur richting het kindertehuis om daar een kleine 3 uur computerles te geven. ’s Avonds lekker eten in de stad (we eten ook weleens bij het kindertehuis, maar soms wil je ook weleens geen Dhal Bhat), werken op de hotelkamer, Nepali huiswerk maken en woordjes leren en redelijk op tijd weer naar bed.
Volgende week dinsdag volgt waarschijnlijk het verslag van week 4.
