Kinderhuis in Sankhu & ontwikkelingen Kathmandu

Children in the Shadow festival
Helaas hadden we deze middag niet al te veel tijd, want voor de avond stond al weer een volgend uitje op de planning. We zouden naar een film in Patan gaan in het stijlvolle Dhokaima Cafe (is onderdeel van oud Rana-paleis). We waren wat aan de late kant en bovendien was het spitstijd, maar onze taxi-chauffeur (dit keer maar eens niet met de fiets) roste zijn kleine Suzuki-Maruti over een alternatieve route (die wij niet kenden en hij overduidelijk ook niet, want hij moest regelmatig de weg vragen) in no time naar Patan, zodat we op tijd waren voor die Children in the Shadow festival. Tijdens dit festival werden diverse films van moedige kinderen in ontwikkelingslanden vertoond: bijv kinderen in de sex-industrie in Calcutta, tijdens burgeroorlogen in Midden-Amerika, een 10 jarig Nepalees meisje dat op die leeftijd al gedwongen moest trouwen en volwaardig huismoeder moest spelen en kinderen in de zilvermijnen van Cerro Rico in Potosi, Bolivia. Naar die laatste film gingen wij, mede vanwege het feit dat we ooit zelf in die mijnen hebben rondgelopen en de korte wandeling in deze bloedhete mijnen op zo’n 4.400 hoogte waar je door de hoogte en de mijngassen nauwelijks adem kon halen een vrij bizarre ervaring was. De film ging over 2 jonge kinderen (broertjes) die vanwege het feit dat hun vader gestorven was, geen andere keuze hadden om ook in die mijnen te gaan werken, soms in shifts van 24 uur non-stop ! Ook vandaag de dag helaas nog steeds geen uitzondering.

Onrust en ellende in Kathmandu en rest van Nepal
Ook in het nieuwe jaar gaat het normale leven in Nepal “vrolijk” verder. Een normaal leven in Nepal bestaat eigenlijk uit regelmatige demonstraties, bandha’s (stakingen) die veelal met bedreigingen, vernieling en mishandeling samengaan en zo nu en dan een curfew (uitgaansverbod). Rond 20 januari liep het met name in Lahan verder uit de hand, waardoor zelfs in Kathmandu overlast ontstaat. De transportorganisaties zijn de vernieling van bussen en vrachtwagens en mishandeling van hun chauffeurs meer dan zat en kondigen een nationale staking voor onbepaalde tijd af. Terwijl het gedonder in Lahan doorgaat, waardoor in een paar dagen tijd nog eens 4 doden vallen en de overheid genoodzaakt ziet om het ene na het andere uitgaansverbod af te kondigen, wordt er in Kathmandu topoverleg gehouden, wat op 23 januari ’s ochtends vroeg tot intrekking van de transportstaking leidt. Ondertussen hadden wij voor de zekerheid ons uitje naar Daman al uitgesteld.
Naast slachtoffers die rechtstreeks het gevolg zijn van de rellen, vallen er indirect ook slachtoffers. Een zwangere vrouw kwam om het leven omdat ze door de curfew niet op tijd medische zorg kreeg.
Het is triest om te zien dat Nepal voorlopig kennelijk nog (even??) zo moet voortkabbelen. Op het tijdstip van het afronden van dit verslag (25 januari) waren de onlusten inmiddels ook overgeslagen naar Janakpur en in mindere mate Biratnagar. Zowel in Lahan als Janakpur was er in de nacht van 24 op 25 januari weer een uitgaansverbod. Ook voor 25 januari is er al weer een curfew van 7 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds afgekondigd in Lahan. Later op de dag werd er ook weer een curfew in Janakpur afgekondigd en nu ook voor Biratnagar en Birgunj. De situatie wordt er dus niet beter op.

Andere ellende wordt veroorzaakt door de kou. In Kathmandu valt dat wel mee, maar mn in de Terai is het lange tijd erg koud geweest, mn door de mist. Doordat er in die gebieden tijdenlang dikke mist hing, waardoor de zon meestal pas in de loop van de middag kon doorbreken om een paar uur later al weer onder te gaan, hadden vele mensen te lijden onder de kou. En dan praten we nog niets eens over echte kou, maar de huizen, de kleding en de dekens van deze mensen zijn helaas niet goed genoeg om ze tegen temperaturen die in een Nederlandse winter mogelijk als aangenaam zouden worden bestempeld, te beschermen. Maar hier kwamen rond de vijftig mensen om het leven door onderkoeling.

Verder heeft het al weken, zo niet maanden, niet geregend. Iets wat je normaal gesproken niet snel vervelend zou vinden. Maar ja, eluk voordeel heb zun nadeel (en omgekeerd): door deze droogte zit er veel te weinig water in de rivieren om de waterkrachtcentrales goed te laten draaien. Er werden loadsheds (perioden waarin de stroomtoevoer bewust wordt afgesneden) ingevoerd, die al snel werden opgevoerd naar 3 keer 2,5 a 3 uur per week. En natuurlijk niet de daluren, maar de piekuren. Gelukkig zijn de Nepalese ochtendpiekuren op een dusdanig tijdstip dat onze ogen nog niet eens open zijn, maar 2 van de 3 perioden zijn ’s avonds en aangezien ons hotel op de grens van twee zones ligt, pakt het hotel 6 loadsheds per week en de kans is groot dat dit aantal in de komende weken verder verhoogd zal worden.
(25-1, ook hier nog een laatste aanvulling: vandaag werd bekend dat met ingang van morgen de loadsheds zullen worden uitgebreid naar 3 uur per dag, 21 uur per week en dat dit binnen enkele weken naar 40 uur per huishouden per week zal worden uitgebreid)

Ondertussen zien een aantal slimmeriken in de toeristenwijk Thamel kans om hun situatie wat te verzachten. Wat we altijd al dachten, werd onlangs door een krantenartikelen bevestigd. De bedelaars in Thamel verdienen fors meer dan de gemiddelde Nepalees in loondienst. Een schoonmaakster in een hotel verdient na een diensttijd van meer dan 10 jaar nauwelijks meer dan Euro 30 per maand. De gemiddeld bedelaar in Thamel verdient ruim 5 euro per dag. En de toppers verdienen zo’n Euro 16 per dag, wat in Nepal een ver boven modaal inkomen is. Voor meer info, zie dit Begging in Kathmandu artikel.

In het voorjaar werden wij met een voor ons in Kathmandu nieuw fenomeen geconfronteerd. Het leger van irritante verkopers van tijgerbalsem, hash, tasjes en andere troep werd nl. uitgebreid met kinderen die met tekeningen door de straten lopen om deze te verkopen. Dit was kennelijk een groot succes want het aantal kids met dit bijbaantje is in enkele maanden aanzienlijk gegroeid. Logischerwijze zijn dit meestal geen echte arme kids (en zo zien ze er ook meestal niet uit), want die zouden niet eens de middelen hebben om zulke tekeningen te maken, maar kennelijk zijn er velen die erin trappen. Daarmee hebben deze kinderen buiten hun schooltijd een makkelijke bijverdienste, op zich wel slim natuurlijk.

Waarschijnlijk gaan we komend weekeinde alsnog 3 nachten naar Daman, een plaatsje in de heuvels, zo’n vier uren bussen ten zuiden van Kathmandu. De omgeving schijnt hier erg mooi te zijn en de dorpjes in de omgeving zijn zoals het oude Nepal was (voor de internetcafes en bananenpannekoeken). Ook wordt er beweerd dat bij helder weer het uitzicht op de Himalaya fenomenaal moet zijn. We zijn benieuwd.