El Chalten – Argentinië

El Chalten
El Chalten zelf is een relatief jong plaatsje. Het is pas in 1985 gesticht om een definitieve claim op het land te leggen voordat Chili het zou doen en natuurlijk ook om het toerisme te ontwikkelen. Door het plaatsje zeer ruim op te zetten en nagenoeg geen een gebouwtje dezelfde vorm te geven, is men geslaagd om een vrij aardig (vakantie)dorpje op te zetten. Van een dergelijke ontwikkeling zou men bij Centerparcs of projectontwikkelaars van Nederlandse nieuwbouwwijken nog wat kunnen leren. Het is de vraag hoe El Chalten zich zal ontwikkelen als de nieuwe asfaltweg vanuit El Calafate binnen enkele maanden klaar zal zijn en de reistijd flink zal verminderen.
Wat overigens grappig is aan plaatjes als El Chalten, Calafate en in iets minder mate aan Ushuaia is dat toeristen én inwoners aan elkaar kunnen vragen waar ze vandaan komen, want de meeste inwoners komen van verre (soms ook uit het buitenland (bijv Paraguay, maar zelfs ook Nederland) in de hoop op goede verdiensten en/of een relaxt bestaan.
Het voordeel van zulke toeristenplaatsjes als Calafate en El Chalten is dat de keuken ook op toeristen is ingericht. Het lijkt wel of alle koks eerst voor een internationaal keuringscomité zijn verschenen alvorens ze aan het werk mochten. In elk restaurant kun je heerlijk eten, wat volgens onze smaak vrij uitzonderlijk is voor Argentinië.

Schade
De volgende ochtend willen we een wandeling naar de Laguna Torre maken, waar je een prachtig uitzicht op de unieke berg Cerro Torre kan hebben, als het zicht het toelaat en dat is slechts zelden het geval. Wanneer we nog wat spullen in de auto willen leggen, ontdekken we dat een of andere onverlaat op nagenoeg onmogelijke wijze een flinke deuk in onze huurauto heeft gereden. El Chalten is rustig, ruim opgezet en er is voldoende ruime parkeerplek. De bestuurder moet wel nagenoeg blind of ernstig dronken zijn geweest om dit voor elkaar te krijgen. In ieder geval was hij of zij helder genoeg om er direct van door te gaan, maar zeer hoogstwaarschijnlijk was het een hostel-gast uit Chili. Volgens de eigenaar van het hostel zou die Chileen ’s avonds nog terugkomen. Toch gaan we vast naar de politie om aangifte te doen, we hebben namelijk geen zin om voor de schade van deze bizar onhandige actie op te draaien. Het eigen risico van de autoverzekering bedraagt namelijk circa 700 euro. Een enorm hoog bedrag trouwens want een autootje van het type Opel Corsa of Volkswagen Polo (hier Gol geheten) kost in Argentinië slechts Euro 5000 tot 7000.

Laguna Torre
Vervolgens gaan we op pad naar Laguna Torre. Het is wel weer een aardige wandeling, maar mede door de bewolking en het ontbreken van uitzicht op de bergen geen echte topper. Wat wel leuk is, is dat je overal in het park gewoon water uit riviertjes en meertjes kunt drinken. Als je echt oververhit bent van het wandelen, kun je bijvoorbeeld gaan zwemmen in één van de meertjes (vrij fris) en al zwemmende tussen de watervogels en vissen je dorst lessen. Opvallend is dat zowel Torres del Paine als Parque Nacional Los Glaciares brandschoon zijn. Je vindt werkelijk geen papiertje, plastic zakje of wat dan ook op de grond en dat terwijl er geen toezicht is of boetes zijn. In Parque Nacional Los Glaciares bij El Chalten vind je zelfs geen afvalbakken. Iedereen wordt vriendelijk verzocht zijn eigen afval weer mee terug te nemen uit het park en dat gebeurt dus ook, zelfs vanaf de diverse (gratis) campings in het park.
Wanneer we aan het begin van de avond terugkomen in het hostel, worden we opgewacht door de politieagent bij wie we aangifte hebben gedaan. De Chileen blijkt (heel verrassend) niet meer teruggekomen te zijn. De politieagent verzekert ons dat wij met de aangifte de schade niet zelf hoeven te betalen en belooft ook de verhuurmaatschappij voor ons te bellen. We worden er wel een beetje moe van. Na diverse diefstallen en nu ook deze schade daalt onze “liefde” voor Argentinië wel een beetje boel.

We gaan nog even wat ontspannen in een barretje die er wel leuk uitziet. De enige andere gasten blijken ook Nederlanders. In Patagonië zie je die erg veel dus dat is geheel geen toeval. Grappiger is dat de eigenaar van het tentje die uit Buenos Aires komt 2,5 jaar in onze geboortestad Alkmaar heeft gewoond en gestudeerd en in Heiloo heeft gewerkt in een restaurant vlakbij het voormalig huis van Arno.

Tijdens het diner worden we weer getrakteerd op spectaculaire wolkenpartijen. Patagonië is wellicht het meest bekend vanwege de bergen, gletsjers en steppe/woestijnlandschap, maar de hemel mag ook zeker genoemd worden. Overdag regelmatig de meest bizarre vormen en kleuren in de wolken en ’s nachts als het helder is ook een schitterende sterrenhemel.