Riga, Letland
Stedenreis Riga, hoofdstad van Letland, één van de 3 Baltische staten (Estland, Letland, Litouwen)
Aan het einde van de kerstvakantie, op maandag 29 december vertrokken we ’s ochtends supervroeg (03:30 uur) richting vliegveld Weeze, net over de grens bij Nijmegen, om vanaf daar met low-cost carrier Ryanair naar Riga te vliegen. Het was kerstvakantie en natuurlijk erg vroeg dus heerlijk rustig op de weg. Binnen 2 uur waren we vanuit Amsterdam in Weeze, waar inchecken en instappen verder niet veel tijd, gezoek en gewandel kost. Nog eens 2 uur later stonden we al in Riga met nog een lekkere lange dag voor ons.
Met de taxi rijden we naar ons hotel, een gloednieuwe accommodatie dichtbij het grote Esplanade Park in het centrum van Riga op loopafstand van het oude centrum. Hier gaan we dan ook direct naar toe om de kerstsfeer in de oude stad te proeven.
Er ligt nog een dun lage sneeuw en een groot deel van de Russische gemeenschap in Letland viert kerst op 6 januari dus overal worden nog kerstbomen verhandeld en de stad ziet er gezellig uit.
We lopen o.a. door de Kalku Iela naar de St Petruskerk, het plein met het stadshuis en het gerenoveerde “Huis van de Moren”, de Dom (de grootste van de Baltische staten), langs de bekende 3 broers (drie leuke oude huizen op een rij), genieten van gluhwein op een kerstmarkt en besluiten voor het eten nog even een dutje te gaan doen, aangezien we allemaal vrij moe zijn van de bijzonder korte nacht.
Onderweg terug naar het hotel stellen we onze plannen bij als onze ogen op het niet te missen Hotel Latvia valt. Op de 26e etage van dit veruit hoogste gebouw in het centrum bevindt zich namelijk de Skyline Bar en we besluiten onder het genot van een drankje van de ondergaande zon te gaan genieten. Via een aparte panoramalift langs de buitenkant van het gebouw is deze bar te bereiken. Het uitzicht is prachtig, de sfeer gemoedelijk, de bediening allervriendelijkst en de prijzen zijn niet in verhouding tot de hoogte van de bar, dus we besluiten meteen maar een hapje te doen (in de meeste bars in Riga kun je ook prima eten). Als we een paar uur later voldaan het pand verlaten, hoeven we met zijn vieren nog geen 45 Lat af te rekenen.
We duiken vroeg in bed om de volgende dag weer lekker fit te zijn.
De tweede dag doen we rustig aan en verlaten we pas rond het middaguur ons hotel en lopen richting de nabij gelegen Alberta Iela, een straat vol prachtige gebouwen (mn Jugendstil of Art Noveau stijl). In de omgeving vind je een mix van Jugendstil, moderne gebouwen en oude houten huizen, soms daterend uit de 18e eeuw. Het is opvallend hoe schoon het is in het centrum van Riga en dat je nauwelijks fietsen op straat ziet.
Het is deze dag vrij koud dus we lunchen lekker lang in een uitstekende Italiaanse trattoria. Aangezien de dagen kort zijn, is het al bijna donker als we weer buiten staan. Zo gaat het wel erg snel met de dag. De volgende dag is het nieuwjaarsfeest, dus we besluiten ons te gaan oriënteren op leuke plekken om te eten en te feesten en bezoeken diverse leuke en/of trendy bars en reserveren een plaatsje in een knus restaurant.
Op oudejaarsdag brengen we een bezoek aan het Etnografish Openlucht museum aan de rand van Riga. Hier wordt in meer dan 100 originele en gereconstrueerde gebouwen de ontwikkeling in 4 historische gebieden van Letland (Semgallen, Koerland, Lijfland en Letgallen) getoond. Met de bus hoeven we alleen maar de lange rechte Brivibas Iela te volgen. Helaas stappen we een halte te vroeg uit en is de afstand tussen deze en de volgende halte nog een behoorlijk eind lopen. In Riga lag amper nog sneeuw, maar op het 80 hectare grote terrein ligt nog een mooi pak, wat erg sfeervol is. Helaas zijn wel alle gebouwen gesloten. Of dit komt vanwege het weer, het winterseizoen of dat het oudejaarsdag is, blijft voor ons onduidelijk, maar hierdoor krijgen we niet meer dan een hele globale indruk in een weliswaar prachtige omgeving.
’s Avonds gaan we uitgebreid uiteten. Een culinaire maaltijd waarbij het hoofdgerecht mede door de drukte helaas enigszins lauw werd opgediend. Na het eten moeten we ons naar het vrijheidsmonument haasten om op tijd te zijn voor het grootse vuurwerk. Dit was een schitterende 15 minuten durende show. Na deze show lopen we nog een rondje door de sfeervolle oude stad waar het een drukte van belang is. Sommige bars zijn afgeladen vol, hebben een besloten feest of zijn juist nagenoeg leeg, dus we besloten om richting de grote Essential Club nabij ons hotel te gaan: een behoorlijk westerse club met westerse prijzen, diverse ruimten met verschillende muziekstijlen en een grootse lichtshow en vele rijke bezoekers, want voor de gemiddelde Let is zo’n club niet te betalen.
Bij de terugkomst in het hotel werden we nog enthousiast ontvangen door de eigenaar en zijn vrouw en kregen nog allerlei lekkernijen en een drankje voor we ons bed inrolden.
Door het latertje komen we op nieuwjaarsdag niet veel verder dan een wandeling door de (oude) stad, koffie drinken in een sfeervolle bakkerij en relaxen in de lounge bar van het Albert Hotel waar je op de 11 etage ook een prachtig uitzicht over de stad hebt.
Voor 2 en 3 januari hadden we een huurauto geregeld om de omgeving een beetje te verkennen. Als we ’s ochtends uit het raam kijken, ligt er al een lekker pak sneeuw en sneeuwt het nog volop: dat belooft wat.
Aangezien we op het laatste moment hebben bedacht dat we vóór dat we de kustplaats Jurmala gaan bezoeken, eerst nog naar het Salaspils monument bij het voormalig concentratiekamp Kurtenhof gaan, weten we niet precies welke kant dat op is. Dus stoppen we al na 20 meter rijden even aan de zijkant om te bepalen welke hoofdrichting we kiezen bij het stoplicht 50 meter verderop. We staan nog geen 5 seconden stil met knipperlichten aan of er stopt een politieauto met zwaailichten voor ons. Twee agenten stappen uit, maken direct een foto van onze auto en lopen op ons af. Logischerwijze was het verhaal dat we daar niet mochten “parkeren” en gelukkig accepteren ze al snel ons antwoord dat we net heel even stil stonden om onze richting te bepalen.
Daar het een vrije dag is én er een flink pak sneeuw ligt, is het erg rustig op de wegen, wat de kans aanzienlijk kleiner maakt dat we iets raken bij de vele kleine glijpartijtjes. Zelfs de winterbanden zijn soms niet voldoende voor echt goede grip op de weg en we reden dus heel erg rustig. De plotselinge strenge vorst heeft gezorgd dat de Duina rivier, die door Riga loopt, in één nacht helemaal is dichtgevroren.
Het Salaspils monument is zeer indrukwekkend en het verse pak sneeuw zorgt voor een bijzondere sfeer. Het Kurtenhof concentratiekamp bij Salaspils was hoofdzakelijk een doorvoerkamp naar grotere kampen in het Derde Rijk. Enorm grote beelden staan symbool voor o.a. “de vernederde”, “de ongebrokene” en “solidariteit” en vanuit een groot blok marmer waar kransen kunnen worden gelegd, klinkt een metronoom die het tikken van het hart symboliseert.
Er zijn ook diverse afbeeldingen van het leven in het kamp. Door gebrek aan accommodatie moesten vele gevangenen in Salaspils buiten verblijven. Ook in de bittere kou en tijdens sneeuwbuien (zie afbeelding hierboven). Bij de weersomstandigheden van vandaag kun je je een heel klein beetje voorstellen hoe verschrikkelijk dat geweest moet zijn. Het kindermonument ter nagedachtenis aan de minimaal 632 kinderen die hier omgekomen zijn is ook indrukwekkend. Deze kinderen verbleven hier veelal zonder c.q. gescheiden van hun ouders.
Vanuit Salaspils rijden we naar Jurmala, ’s Zomers een bij de inwoners van Riga zeer geliefde badplaats. Hier vindt men dicht bij het strand prachtige oude houten huizen en vele hotels, bars, winkels en restaurants. Net voor Jurmala moet je langs de snelweg een passeerbewijs kopen om de plaats in te mogen. Iets waar we achter komen op het moment dat we er in volle vaart voorbij rijden. Bij navraag bleek er kennelijk maar één punt te zijn voor deze kaartverkoop. Het kost ons wat moeite om ons via éénrichtingswegen de weg terug te vinden en weer bij de kaartverkoop uit te komen.
Langs oude houten huizen lopen we naar het strand waar veel mensen een wandeling maken over het met ijs en sneeuw bedekte zand. Al snel begint het te sneeuwen en treedt ook al de duisternis weer in. We gaan snel naar het centrum wat er onder deze omstandigheden sfeervol uitziet, maar de kou jaagt ons al gauw een restaurant in.
Vanuit het restaurant maken we nog een wandeling door het centrum en belanden in de Habibi bar/restaurant waar de meeste gasten genieten van een waterpijp in een antieke entourage. Vanwege onze gezamenlijke voorliefde voor de Indiaas/Nepalese keuken sluiten we de avond af in een Indiaas restaurant, waarna we nog ruim een uur terug moeten rijden naar Riga.
De wegen zijn nog steeds glad en terug in de bebouwde kom vindt een kamikaze oma het nodig om op een slecht verlichte plaats plotseling de weg over te steken. Ondanks dat de auto enigszins doorglijdt, komen we nog net op tijd tot stilstand.
De tweede dag met huurauto rijden we naar het oosten, eerst richting Sigulda in het nationale park Gauja. Dit zou een leuk plaatsje moeten zijn en in de omgeving zijn ook twee mooie kastelen. Ook kan men skiën in Sigulda. Het dorpje blijkt niet erg sfeervol, het skigebied heeft maar één piste en aangezien we ook nog naar het beter aangeschreven kasteel van Cesis willen, laten we Sigulda snel voor wat het is en rijden we door naar Cesis.
Het plaatsje Cesis ziet er inderdaad gezelliger uit en we brengen bezoekjes aan de oude burcht (ieder met zijn eigen lantaarn met kaars) en het nieuwe kasteel en lopen een rondje door de oude stad. Met name de omgeving van de middeleeuwse burcht en het oude centrum zien er prachtig uit in de sneeuw.
Na een borrel en wat warmte in een cafe (met middeleeuwse prijzen) rijden we naar het Zagarkalns skigebied aan de rand van Cesis. Hier zijn 5 of 6 skipistes die tot ’s avonds laat open zijn. Gezien de korte dagen in Letland is verlichting wel een must om een dergelijk skigebied rendabel te maken. Voor ons ook ideaal. Overdag lekker sightseeën en ’s avonds sluiten we af met een paar uur skiën. Ondanks dat we in onze spijkerbroeken de piste op gaan en de temperatuur inmiddels tot min 11 was gedaald, hadden we het amper koud, vanwege het ontbreken van wind en natuurlijk de inspanning.
Op de terugweg naar Riga daalde de temperatuur zelfs tot min 18,5. Gelukkig bracht ons huurautootje ons weer veilig en warm naar het hotel, maar niet voor dat we in de stad nog eens van de weg werden gehaald door de politie. Ditmaal alleen voor een controle van de papieren.
Op zondag 4 januari, onze laatste hele dag in Riga/Letland, lopen we langs de Nationale Opera naar de Centrale markt, nabij het centraal station. Een groot complex van vijf grote hallen (oorspronkelijk bedoeld als zeppelinhangars) met aanpalende gebouwen, waar allerhanden koopwaar te vinden is en dat de hele week geopend is. Daarna liepen we naar St Petruskerk die tijdens eerdere pogingen telkens gesloten was. Deze kerk die oorspronkelijk uit de 13e eeuw stamt, is meerdere malen verwoest, waaronder (en voor het laatst) door Duitse beschietingen in 1941. De herstelde kerk is van binnen niet zo interessant, maar herbergt in de toren wel een panorama-platform op ruim 70 meter hoogte, waarvan je een schitterend uitzicht hebt over de (oude binnen)stad. Na het koude avontuur op grote hoogte gaan we snel weer naar binnen en brengen een bezoek aan het bezettingsmuseum, waar men een indrukwekkende tentoonstelling vindt van informatie, foto’s en attributen met betrekking tot de bezettingstijden door de Russen en de Duitsers tijdens, voor én na de Tweede Wereldoorlog.
Daarna hebben we met zijn tweeën een afspraak bij het vrijheidsmonument met een vrouw die we een paar jaar geleden tijdens onze trip naar Mount Kailash in Tibet hebben ontmoet. Zij is geboren in Letland, maar van Russische afkomst en woont al haar hele leven in Riga. Via email wisten we weer contact te leggen en op de laatste dag is er nog gelegenheid voor een afspraak. In het knusse theehuis “Apsara” praten we bij over ieders ontwikkelingen in de afgelopen 3,5 jaar. Erg leuk om elkaar op deze plek weer te zien en te spreken.
Na deze gezellige afspraak zouden we weer met onze vrienden verzamelen in de B-bar om vervolgens nog een keer echt Lets te gaan eten. Het is echter zo koud, dat niemand nog zin heeft om de kou weer in te gaan, dus we blijven lekker hangen. In tegenstelling tot de rest van de week is het ineens opvallend leeg in de restaurants en een aantal is zelfs gesloten.
Na een wederom heerlijke maaltijd sluiten we het verblijf af met nog een bezoekje aan de Skyline bar, met nog één keer een prachtig uitzicht over de verlichte stad.
Op maandagochtend moeten we op tijd op voor de terugvlucht naar Weeze. Bij de boardingbalie blijkt echter dat het vliegtuig er nog helemaal niet is en onbepaalde vertraging zal hebben. Het blijft enige tijd onduidelijk wat er aan de hand is en hoe lang het gaat duren. Bij navraag bij Ryanair blijkt het vliegveld van Weeze enige tijd gesloten te zijn geweest door de hevige sneeuwval in het zuiden van Nederland en de omgeving van Weeze. Het lijkt er op dat de hevige koude en de sneeuw uit Letland heel veel verder na het westen is getrokken. Ruim 3 uur later dan gepland landen we weer in Duitsland, dit (net als op de heenvlucht) onder flink applaus van een groot deel van de passagiers. Misschien dat de Letten deze op de meeste vluchten allang uitgestorven traditie wel in eren willen houden. Misschien komt het omdat een wederom harde Ryanair landing toch goed is verlopen. Het is in ieder geval aanleiding voor de forse Duitser naast ons om zijn zoon college te geven dat dit maar een vreemde zaak is: “Je hoort immers alleen te klappen bij een buitengewone prestatie, die piloot doet gewoon zijn normale werk”.
Gelukkig valt het met de (gladde) wegen en de drukte wel mee en zijn we na twee uur rijden weer vlotjes terug in Amsterdam.
